Πριν από 55 χρόνια...

 

Στις 21 Απριλίου του 1967 ήμουν μαθητής στην πρώτη Λυκείου (τότε ακόμα ήταν χωριστά Γυμνάσιο και Λύκειο) αλλά δεν θυμάμαι καλά αν πήγαινα πρωϊ ή απόγευμα. Εκείνο που θυμάμαι όμως ήταν ότι ήταν Παρασκευή και από την Δευτέρα άρχιζαν οι διακοπές του Πάσχα. Μόλις συγκεντρωθήκαμε για να μπούμε στις τάξεις για μάθημα βγήκε ο Λυκειάρχης και μας είπε να γυρίσουμε στα σπίτια μας και μας είπε να μην πάμε το Σάββατο για μάθημα. Κάτι είχαμε ακούσει στα ραδιόφωνα ότι έγινε «επανάστασις» αλλά δεν μπορούσα ακόμα να καταλάβω καλά τι σήμαινε. Δεν κυκλοφορούσα ακόμα από την Ομόνοια και έτσι ούτε είδα ούτε άκουσα τίποτα ούτε στο πήγαινε ούτε στο έλα από την παράμερη Πτολεμαίου.

Από το πρωϊ τα ραδιόφωνα έπαιζαν εμβατήρια, σημάδι ότι κάτι που δεν ήταν συνηθισμένο συνέβαινε. Όταν επέστρεψα από το σχολείο στο σπίτι της θείας μου έμαθα ότι έγινε «πραξικόπημα» όπως το έλεγαν οι μεγάλοι και όχι «επανάστασις» όπως έλεγε το ραδιόφωνο. Φυσικά δεν μπορούσα να καταλάβω τότε τι ακριβώς ήταν το ένα και τι το άλλο αλλά μάλλον ήταν το ίδιο πράγμα που άλλος το έλεγε έτσι και άλλος αλλοιώς.

Στο ραφείο η θεία μου είχε ραδιόφωνο που άνοιγε το πρωϊ και έκλεινε το βράδυ οπότε τα νέα έφταναν γρήγορα. Φυσικά οι ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί μετέδιδαν όλοι το ίδιο πρόγραμμα όλη μέρα, δηλαδή την επίσημη άποψη περί επαναστάσεως και τα τοιαύτα ΑΛΛΑ υπήρχαν και τα ελληνικά προγράμματα ξένων ραδιοφωνικών σταθμών τόσο δυτικών (ORT, BBC, DW) όσο και σοσιαλιστικών με προεξάρχουσα την ΦΩΝΗ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ του τότε παράνομου ΚΚΕ όσο και διάφορων άλλων (Μόσχα, Σόφια, Βελιγράδι κυρίως) που μιλούσαν ΟΛΟΙ για πραξικόπημα.

Από ότι θυμάμαι λίγο παγώσαμε με την είδηση γιατί οι μνήμες του εμφυλίου ήταν σχετικά πρόσφατες και έτσι η ένταση στο ραδιόφωνο άλλαζε ανάλογα με το πού έστριβε το κουμπί της επιλογής σταθμού γιατί ο φόβος φύλαγε τα έρμα. Αγνωστα ονόματα άρχισαν να εμφανίζονται στις ειδήσεις, μόνο ο Κόλλιας και ο Βασιλιάς είχαν ιστορία, για τους άλλους ….

Η μέρα πέρασε χωρίς να μας συμβεί τίποτα άλλο, πολύ αργότερα άκουσα ότι δυό μεγαλύτερα ξαδέρφια μου διέρρηξαν τα γραφεία της ΕΔΗΝ (της νεολαίας της Ενωσης Κέντρου) και εξαφάνισαν τους καταλόγους των μελών για να μην πέσουν στα χέρια της «επανάστασης» αλλά τότε άλλους κατά προτεραιότητα κυνηγούσε η «επανάσταση»…

Την άλλη μέρα πήρα το φέρρυ μπόουτ και έφυγα στην Θάσο για τις πασχαλιάτικες διακοπές.