Χειμώνας στη Θάσο

 Στα μέσα Οκτωβρίου αφήσαμε τον παππού και την γιαγιά στην φροντίδα της Μαργαρίτας και οι υπόλοιποι για ένα βράδυ βρεθήκαμε στην Βέροια όπου η Λίνα και ο Βαγγέλης πάντρεψαν τον Φώτη και την Ολυμπία. Την άλλη μέρα το πρωϊ καρφί πίσω στη Θάσο γιατί τα γερόντια δεν έπρεπε να μείνουν μόνα τους.

Ετοιμάσαμε το καλοριφέρ για τον χειμώνα και όσο ακόμα ήταν μαλακός ο καιρός χρησιμοποιούσαμε τα κλιματιστικά. Η υγεία και των δύο με σκαμπανεβάσματα, άλλοτε καλά, άλλοτε με προβλήματα, οι γιατροί μπαινόβγαιναν κάθε λίγο και λιγάκι. Παρηγοριά η παρέα της μπέμπας αλλά ο παππούς μόνο να την ακούσει μπορούσε δυστυχώς ενώ η γιαγιά της μιλούσε και της τραγουδούσε. Πως και πως περίμεναν την επίσκεψή της.

Ο Βαγγέλης έμεινε στην Θάσο μια και με το μωρό και την Λίνα να δουλεύει δεν ήταν καθόλου εύκολο να φύγει όσο και να βοηθούσαμε εμείς. Τα παιδιά στο φροντιστήριο είχαν αυξηθεί αρκετά και τα τμήματα γέμιζαν ολόκληρο το απόγευμα μέχρι αργά. Η Φωτεινή πήγαινε για το βραδινό μπανάκι και πάντα εγώ ήμουν έτοιμος για μετακίνηση. Κουραζόταν πάρα πολύ αλλά ακόμα άντεχε να μαγειρεύει και να υπηρετεί ένα λόχο κόσμο.

Το σπίτι δεν ήταν φτιαγμένο για χειμερινή διαμονή και το πετρέλαιο ξοδευόταν με ρυθμό αστραπής αλλά δεν υπήρχε εναλλακτική λύση αφού έπρεπε να μείνουμε εκεί τον χειμώνα και μάλιστα χωρίς να έχουμε χρόνο για σοβαρή προετοιμασία. Τα Χριστούγεννα ο Βαγγέλης με την Λίνα και την μικρή πήγαν στη Βέροια και μείς μείναμε μόνο με τον Γιάννη. Παραμονή πρωτοχρονιάς επιστρέφουν Λίνα και Βαγγέλης και κάνουμε μαζί πρωτοχρονιά. Στις 4.1 φεύγουν για Βέροια αφήνοντάς μας την μπέμπα και μετά με την συμπεθέρα πετούν στην Πολωνία για τον γάμο του Κώστα, αδελφού του Βαγγέλη, με την Ντανούσια στο Κατοβίτσε. Εμείς με την μπέμπα θυμηθήκαμε τα δικά μας πριν από 30 χρόνια αλλά εκτός από την μπέμπα είχαμε και τα μεγάλα μωρά. Η Λίνα με τον Βαγγέλη επέστρεψαν στην Θάσο στις 8.1 ευτυχώς πριν πιάσει το μεγάλο χιόνι και μας αποκλείσει όλους μέσα. Για μερικές μέρες όλα παγωμένα στο δρόμο και η μεταφορά φαγητού με τα πόδια με συνάντηση στη μέση της απόστασης μεταξύ Γιάννη και Βαγγέλη.

Το Πάσχα σχετικά νωρίς στα μέσα Απριλίου, το περάσαμε χωρίς την μπέμπα που πήγε στη Βέροια να την δούν και οι συμπέθεροι. Μετά το Πάσχα ο Βαγγέλης πιάνει δουλειά στο Δήμο με πεντάμηνο. Μετά τις 10.5 άρχισαν να καταφτάνουν και οι ξένοι μας, ολλανδοί, σκανδιναβοί και ρουμάνοι αργότερα αλλά και κάποιοι σέρβοι παλιοί πελάτες αργότερα.

Ο καιρός περνούσε τρέχοντας πάνω κάτω και πέρα δώθε με την Φωτεινή λάστιχο και μένα οδηγό όποτε χρειαζόταν. Η θεία Αλεξάνδρα στην Καβάλα δεν πήγαινε καλά μόνη της παρά την βοήθεια που βρήκε ο Κώστας και τις προσπάθειες της Καίτης που περνούσε κάθε μέρα. Δεν ήθελε να μας φορτωθεί και τελικά βρήκαμε μονόκλινο δωμάτιο στο Πουλίδειο, το είδε και αποφάσισε να πάει εκεί όσο ήταν καλά ακόμα. Ούτε λόγος για μπαστούνι παρά το ότι έπεφτε συχνά με τα λόγια «από τώρα;” Κι ας ήταν στα 93. Γύρω στα μέσα Μαϊου την πήραμε με την Καίτη και την ανεβάσαμε στο γηροκομείο όπου τουλάχιστον είχε παρέα και φροντίδα παρά τις δυσκολίες προσαρμογής που είχε μια και είχε μάθε να ζεί μόνη της.

Ο τουρισμός πήγαινε καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια αφού υπήρχε σταθερότητα και έτσι εκτός από την Φωτεινή που έτρεχε για όλους εγώ με τον Γιάννη τρέχαμε για αυτούς.

Αρχες Ιανουαρίου 2016 χιονίζει στο Λιμένα