Η απροσδόκητη μάστιγα
Το φθινόπωρο του 2019 ξεκίνησε με ένα καλό νέο. Ο Βαγγέλης προσλήφθηκε αναπληρωτής στην Θάσο πριν από τον Οκτώβριο κιόλας. Παραγγείλαμε αντλία θερμότητας για θέρμανση και ζεστό νερό και ο ηλεκτρολόγος έκανε την πρόσθετη εγκατάσταση τροφοδοσίας αφού αυξήσαμε την παροχή της ΔΕΗ. Η αντλία εγκαταστάθηκε αρχές Δεκεμβρίου και αρχίσαμε να έχουμε ήσυχη και πιο φθηνή θέρμανση.
Στα τέλη Νοεμβρίου η Θάσος δέχθηκε τεράστιες ποσότητες βροχής και πλημύρισε σχεδόν παντού σε βαθμό που ούτε στο χωριό δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε. Ένα απόγευμα πήγα την Φωτεινή στην ξαδέρφη της στις 4 το απόγευμα χωρίς ίχνος προβλήματος και όταν πήγα να την πάρω κόντεψα να μείνω με το αυτοκίνητο στην πλημυρισμένη παραλιακή με μισό μέτρο νερό και αφού πέρασα στο κέντρο δεν μπορούσαμε να βρούμε δρόμο για να επιστρέψουμε σπίτι. Ολοι οι λάκοι είχαν ξεχειλήσει και γέμιζαν δρόμους και περιφερειακό με λάσπες, νερό, ξύλα, πέτρες και μπάζα. Είδαμε και πάθαμε να επιστρέψουμε μια ώρα μετά στο σπίτι όπου έπρεπε να αδειάζουμε με την σφουγγαρίστρα κουβάδες νερού που έμπαινε από διάφορα σημεία στο υπόγειο μια και γύρω από το σπίτι είχαν πλημυρίσει τα πάντα. Οι καταστροφές στην περιοχή μεγάλες. Ευτυχώς που στην κατασκευή του σπιτιού υπερυψώσαμε λίγο την αυλή γιατί το ποτάμι που κατέβαινε στο δρόμο από τον περιφερειακό και γέμιζε τα διπλανά οικόπεδα θα έμπαινε και στο υπόγειο του σπιτιού.
Στα μέσα Δεκεμβρίου πήγαμε να περάσουμε τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Καβάλα, όπου αρχίσαμε να ακούμε και να βλέπουμε παράξενα πράγματα για μια επιδημία άγνωστης ασθένειας στην Κίνα κυρίως μετά τα Χριστούγεννα. Δεν δώσαμε σημασία. Οι κρατήσεις καλά κρατούσαν ήδη από νωρίς με σέρβους και σκανδιναβούς γιατί ολλανδούς πιά δεν είχαμε. Μετά τα Φώτα επιστρέψαμε όλοι στην Θάσο και οι ειδήσεις άρχισαν να γίνονται ανησυχητικές με τα πρώτα κρούσματα να εμφανίζονται και στην ελλάδα από ταξιδιώτες στους Αγίους Τόπους και την Ιταλία στα τέλη Φεβρουαρίου. Η κατάσταση στην Ιταλία και την Ισπανία κυρίως τραγική με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά και ακολουθούσαν οι υπόλοιποι.
Στα μέσα Μαρτίου κλειστήκαμε στα σπίτια μας και δεν επικοινωνούσαμε παρά με τα τηλέφωνα. Στο σπίτι της θείας στην Καβάλα άρχισαν οι εργασίες από τα μέσα Ιανουαρίου με υδραυλικές εγκαταστάσεις και νέα σώματα καλοριφέρ αλλά έμειναν εκεί γιατί το γενικό απαγορευτικό κάθε δραστηριότητας που ήρθε σε σχεδόν όλες τις μετακινήσεις έφτασε και εκεί. Ο Γιάννης έμεινε στην Καβάλα αποκλεισμένος και τον πήραμε στα τέλη Μαϊου όταν τέλειωσε ο αποκλεισμός. Στην Καβάλα επιστρέψαμε για λίγες μέρες στις αρχές Ιουλίου όπου κάναμε και τα τέταρτα γεννέθλια της Κατερίνας.
Μια που καμιά πτήση από τις βόρειες χώρες δεν έγινε στην Θάσο δεν υπήρχε λόγος να ανοίξουμε το ΙΟΛΗ. Ετσι κύλισε το καλοκαίρι με μπάνια και μεγάλη προσοχή, χωρίς κόσμο στο ξενοδοχείο, άδεια την πισίνα και αρκετές βόλτες στα πέριξ. Μια από αυτές που θυμάμαι καλά γιατί με εντυπωσίασε ήταν η εκδρομή στο Κάστρο το οποίο ποτέ πριν δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ.
Η περίοδος της αυτοαπομόνωσης δημιούργησε νέες ιδέες για απασχόληση τον άφθονο ελεύθερο χρόνο μου. Ετσι δημιούργησα δειλά δειλά στην αρχή στο Facebook αναρτήσεις με θύμισες από τα παλιά και σχόλια για τα καινούρια με έμφαση την πανδημία του κορωνοϊού και τις προσωπικές αναμνήσεις από όλες τις περιόδους της ζωής μου διανθισμένες από παλιές και νεώτερες φωτογραφικές αποτυπώσεις. Επιλεγμένες αναρτήσεις από το Facebook γέμισαν περισσότερες από 300 σελίδες και έβαλαν τις βάσεις για μελλοντικές αναζητήσεις.
Τότε ξεσήκωσα κάθε παλιά φωτογραφία που βρήκα στα οικογενειακά αρχεία που μετέφερα από τον Πρίνο σε ένα κουτί αλλά πολλές δεν μπορούσα ακόμα να αναγνωρίσω σε τι και κυρίως ποιόν ή ποιούς αφορούσαν. Η ψηφιοποίηση ήταν εύκολη μια και υπήρχε διαθέσιμο πολυμηχάνημα που έκανε και αυτή την δουλειά. Το μεγαλύτερο πλήθος των φωτογραφιών δεν ήταν στην Θάσο αλλά στην Καβάλα, τόσο στο δικό μου σπίτι όσο και στης θείας μου που είχε και εκείνη αρκετές από τα νιάτα της. Ετσι κάθε φορά που βρισκόμουν στην Καβάλα για οποιονδήποτε λόγο κουβαλούσα και ένα δυό άλμπουμ.
Οι αναμνήσεις και οι αναζητήσεις οδήγησαν σε ξεσκάλισμα κάθε παλιού κουτιού και φακέλου από την προηγούμενη ζωή μου και στην καταγραφή κάθε λεπτομέρειας που θα μπορούσε να είναι χρήσιμη στην τεκμηρίωση των γραφόμενων και στην διασταύρωση και επαλήθευση όσων η εξασθένιση της μνήμης εξαφάνιζε ή θόλωνε και δεν ήταν λίγα. Ευτυχώς η χρήση υπολογιστή συστηματικά τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια βοήθησε στην όσο το δυνατό πιο πιστή απόδοση της πραγματικότητας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου