Αναμνήσεις από το παρελθόν

Χθές έφυγε από την ζωή ο Καθηγητής Γλαύκος Γαλανός, ο Καθηγητής μου. Γεννήθηκε στην Κύπρο το 1940, σπούδασε Φυσική στο ΕΚΠΑ από όπου αποφοίτησε το 1964, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Manchester ( UMIST ) και νωρίς νωρίς μόλις 32 χρονών εκλέχτηκε Καθηγητής στην έδρα Παραγωγής Μεταφοράς και Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Πέρασε από όλες τις θέσεις διοίκησης διατελώντας Κοσμήτορας το 1974 και 1976 και Πρύτανης το 1978-79 για να φύγει από την Ελλάδα το 1984 με πρόωρη συνταξιοδότηση στα 44 για την Αμερική όπου έγινε Καθηγητής στο Southern Illinois University από το οποίο αποχώρησε το 2011 σε ηλικία 71 ετών. Το αντικείμενο της ερευνητικής και επιστημονικής του δραστηριότητας στις διασυνδέσεις συνεχούς ρεύματος ήταν άγνωστο στην Ελλάδα και ήταν ο μόνος που μπορούσε να συμβουλέψει την ΔΕΗ σε τέτοια θέματα, όπως και το έκανε με την βοήθεια αυτών που τον διαδέχθηκαν στην συνέχεια. Πολύ αγαπητός καθηγητής, μόνο ένδεκα χρόνια μεγαλύτερός μου, τον γνώρισα στο τέτ

Το 1985 ήταν η τελευταία ολόκληρη χρονιά που μείναμε στην Πάτρα. Νωρίς τον Ιανουάριο η Φωτεινή έμεινε έγκυος στην Λίνα και αυτό ήταν το πρώτο καλό σημάδι της χρονιάς εκείνης. Κάποια στιγμή κάπου στον Φεβρουάριο ο Θωμάς που ήξερε ότι ενδιαφέρομαι να φύγω στην Καβάλα στην εφημερίδα που διάβαζε βρήκε ένα άρθρο που αναφερόταν στα ΤΕΙ και είχε τις οργανικές θέσεις και τις προσωποπαγείς θέσεις σε κάθε ένα και μεταξύ αυτών και της Καβάλας. Όταν μελέτησα τους πίνακες κατάλαβα ότι ο αντιπρόεδρος με κορόϊδευε και υπήρχε άλλη μια θέση καθηγητή που δεν είχε προκηρυχθεί. Αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μου, τα προσόντα τώρα τα είχα, αλλά πώς να προσεγγίσω   πάλι το ΤΕΙ αφού με είχαν φτύσει κατάμουτρα μέσω του αντιπροέδρου που κινούσε όλα τα νήματα; Κατέφυγα πάλι στο φίλο μου τον Σωκράτη που είχε διορισθεί Διευθυντής της ΣΤΕΦ. Δεν του είχα ακόμα μεταφέρει την συνέχεια της καλοκαιρινής περιπέτειας και κουβεντιάζοντας θυμήθηκε μια συνάντηση που είχε στο Υπουργείο με κάποιον που τον ρώτησε αυτό που τον έκ

Το 1983 έμελλε να είναι ακόμα ένας χρόνος γεμάτος προκλήσεις. Η Φωτεινή συνέχισε να πηγαίνει στον Ριόλο, ευτυχώς οι ενοχλήσεις την έπιαναν μόλις επέστρεφε στο σπίτι, η κοιλιά μεγάλωνε σιγά σιγά και οι ενοχλήσεις μέρα με την μέρα υποχωρούσαν. Ο ήπιος χειμώνας της Πάτρας έφυγε και κάπου στα τέλη Μαρτίου η Φωτεινή πήρε την άδεια εγκυμοσύνης αλλά για το Πάσχα το ταξίδι στη Θάσο έγινε για να μεταφερθούν τα πεθερικά στην Θάσο και να μεταφερθούν οι γονείς μου και η θεία Αλεξάνδρα στην Πάτρα για το Πάσχα που ήταν στις αρχές του Μαϊου. Ετσι το Πάσχα το κατσίκι το ψήσαμε στον φούρνο μας. Οι γονείς μου έμειναν για αρκετές μέρες μαζί μας αλλά κάποια στιγμή ήρθε η ώρα της επιστροφής όπως συνήθως, πήραν το λεωφορείο και επέστρεψαν στα βόρεια. Η ώρα του Γιάννη αναμενόταν τις πρώτες δέκα μέρες του Ιουνίου και έτσι η πεθερά μου μόνη της πήρε το λεωφορείο και κατέβηκε στις αρχές του μήνα. Θυμάμαι τους ατέλειωτους περιπάτους τον Ιούνιο για να κατέβει το παιδί, αλλά τίποτα… δεν ήθελε με τίποτα να βγ

Το 1982 ήρθε και σε λίγο χωρίσαμε πάλι για να επιστρέψω στην Πάτρα και την δουλειά μου. Με πολλή προσμονή περιμέναμε τον περίφημο νόμο πλαίσιο που νομίζαμε ότι θα άλλαζε τα Πανεπιστήμια προς το καλύτερο. Θυμάμαι τις συζητήσεις στα αμφιθέατρα και στα γραφεία μας, όταν δόθηκε στην δημοσιότητα το σχέδιο νόμου κάπου την άνοιξη χωρίς να δοθούν στην δημοσιότητα οι μεταβατικές διατάξεις που μας ενδιέφεραν το ίδιο αν όχι περισσότερο μια και μας αφορούσαν προσωπικά. Ο νόμος συζητήθηκε και δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο μέσα στο κατακαλόκαιρο και οι μεταβατικές διατάξεις μας ενέτασσαν στο νέο πλαίσιο ως Λέκτορες και μάλιστα με μονιμότητα αφού είμαστε μόνιμοι Επιμελητές ενώ στο γενικό πλαίσιο μονιμότητα είχαν μόνο οι πρώτες δύο βαθμίδες. Λόγω όμως του ότι ενταχθήκαμε αυτομάτως και χωρίς κρίση κάποιοι παλιοί καθηγητές που προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός στο σημείο αυτό λίγα χρόνια αργότερα. Κάποιοι συνάδελφοι που στο μεταξύ ζήτησαν και κρίθηκαν για να εντα