Αναμνήσεις από το παρελθόν

Οταν ήμουν πολύ μικρός και πριν να πάω στο σχολείο η γιαγιά και η θεία Αννα ήταν αυτές που με συντρόφευαν όταν οι γονείς μου έλειπαν στις διάφορες αγροτικές εργασίες. Για να με κρατάνε ήσυχο φρόντιζαν να μου διηγούνται παραμύθια και ιστορίες από τα παλιά. Εγώ άνοιγα τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα και ξεχνιόμουν προσπαθώντας να καταλάβω τι μου έλεγαν. Από τα αγαπημένα θέματα της γιαγιάς Μαρούδας ήταν να διηγείται τι πέρασε στη ζωή της όταν μικρό κορίτσι γύρω στα δεκαοχτώ έφυγε από το δικό της σπίτι και πήγε στην πεθερά της όπου ανέλαβε και την γηροκόμιση των ζόρικων πεθερικών της στην αρχή του προηγούμενου αιώνα. Το πράγμα γινόταν ακόμα δυσκολότερο γιατί έπρεπε να τα παλεύει όλα μόνη της αφού ο άνδρας της που ήταν δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος έλειπε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην Καβάλα όπου δούλευε ως καπνεργάτης. Με βάση τις διηγήσεις τους τότε και αργότερα, τις δικές μου εμπειρίες σαν παιδί στο περιβάλον του χωριού και τους συνειρμούς από την μελέτη των φωτογραφικών αποτυπώ

Θυμάμαι τα ύστερα παιδικά μου χρόνια ότι στη Βάλτα είχαμε ένα χωράφι που ήταν στην Καπασιά. Η Καπασιά ήταν ένα μεγάλο δέντρο που τόβλεπες από μακριά να ξεχωρίζει στο επίπεδο γυμνό τοπίο που ξεκινούσε από την άκρη του κάμπου με τα λιόδεντρα στην πλευρά προς τα βουνά και κατέληγε στην αντίθετη κατεύθυνση στο δασύλλιο που τότε ήταν γεμάτο με μεγάλα πεύκα που έφταναν μέχρι τη θάλασσα. Οι άλλες δύο πλευρές έφταναν στην θάλασσα από την μια πλευρά στον όρμο του Πρίνου ή την σκάλα και στην άλλη στο παλιό γήπεδο με τις βολικοκαλύβες. Μεγάλο μέρος της προερχόταν από την καταστροφή ενός μέρους των λιόδεντρων του κάμπου που κάηκαν όταν το συμμαχικό αεροδρόμιο της ΑΝΤΑΝΤ στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα. Στον μεσοπόλεμο ολόκληρη σχεδόν η περιοχή της βούλιαζε στα νερά που κατέβαιναν από τα βουνά και πλημύριζαν το επίπεδο έδαφος κάθε χρόνο όταν έβρεχε. Από αυτό το γεγονός πήρε και το όνομά της. Αν θυμάμαι καλά πάνω στην καπασιά πρέπει να υπήρχε ένα τσαρδάκι παρατηρη

  Η καπναποθήκη του Αγγλου Meyer στο βάθος ήταν από τις μεγαλύτερες αλλά δεν ευτύχησε να φτάσει στις μέρες μας. Αφού άλλαξε ιδιοκτήτες γκρεμίστηκε και στην θέση της κτίστηκαν τα κλασσικά μοντέρνα κτίρια που έχουν αλλάξει την ιστορική μορφή της πόλης. Νεαρός αξιωματικός που εμφανίζεται συχνά στο τμήμα του αρχείου που σχετίζεται με το μέγαρο Raul φωτογραφίζεται στην παραλία στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με φόντο το συγκεκριμένο κτίριο.