Ουκρανία 2022... ή μήπως το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε;

Ομολογώ ότι πριν από την «εισβολή» ή «επιχείρηση», ας την ονομάσουμε Ε, δεν έβλεπα πολύ αρνητικά τις αιτιάσεις του Πούτιν σε σχέση με την «ασφάλειά» του. Λέω Πούτιν και όχι Ρωσία γιατί δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι είναι το ίδιο πράγμα. Ποτέ συνήθως οι απλοί άνθρωποι δεν ταυτίζονται με τους «ηγέτες» τους.

 Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ε χρησιμοποιήθηκε για να αλλάξει την κατάσταση σε μια συγκεκριμένη κρατική οντότητα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με αποτυχία, άλλοτε με μια μορφή και άλλοτε με άλλη στην επίτευξη του αρχικού στόχου. Συνήθως την Ε χρησιμοποιεί ο δυνατός στον αδύνατο για να επιβάλει αυτό που θέλει. Η μορφή της Ε διαφέρει από εποχή σε εποχή, από πρόσωπο σε πρόσωπο και τα μέσα επίσης. Κλασσικές περιπτώσεις του παρελθόντος ο Χίτλερ στην Ευρώπη, η Σοβιετική Ενωση στην Ουγγαρία και στην Τσεχοσλοβακία, η ΕΣΣΔ και το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ στην Κούβα, ο ΟΗΕ στην Κορέα, οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ στη Γρενάδα, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, η Αραβική Ανοιξη στη Συρία, το Ιράκ και την Λιβύη, η Τουρκία σε όλους σχεδόν τους γείτονές της και όχι μόνο, η Ρωσία στην Τσετσενία και την Γεωργία, οι Αραβοισραηλινοί πόλεμοι, ο πόλεμος της Υεμένης, οι επεμβάσεις στην Αφρική και τόσες άλλες περιπτώσεις ων ουκ έστιν αριθμός. Η ιστορία του πλανήτη μας βρίθει από λίγο ή πολύ ανάλογες περιπτώσεις.  Οι δικαιολογίες και οι μορφές της Ε ποικίλουν από άμεση εισβολή με άμετρη βία ως υποστήριξη κυβέρνησης γιατί «κινδυνεύει». Συνήθως συχνά αντικρουόμενα συμφέροντα που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν με άλλο τρόπο ή αυτός της Ε κρίνεται ως καταλληλότερος και πιο αποδοτικός.

Συνήθως οι Ε σχεδόν πάντα έχουν συγκεκριμένη διάρκεια τόσο χρονική όσο και εδαφική, αλλά οι επιπτώσεις τους πολλές φορές είναι καθοριστικές για τις τύχες κρατών και ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση τον λογαριασμό καλούνται να πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι που δεν φταίνε σε τίποτα, αυτοί που θα σκοτωθούν, θα τραυματιστούν, θα χάσουν τις περιουσίες τους, θα γίνουν πρόσφυγες, θα χάσουν την όποια ποιότητα ζωής είχαν πριν την Ε. Οσοι μείνουν ζωντανοί θα κληθούν να πληρώσουν τις ζημιές και την ανοικοδόμηση από τους φόρους τους.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ακριβώς την εξέλιξη της Ε στην Ουκρανία και όλα όσα διατυπώνονται από την μία και την άλλη πλευρά είναι ακόμα εικασίες. Εκείνο όμως που διαφέρει σημαντικά από τις άλλες φορές είναι ότι η ιστορία αυτή ξύπνησε αντανακλαστικά σε πολλές χώρες του πλανήτη που αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και θα πρέπει να ξυπνήσουν από την μακαριότητά τους, ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι που μέχρι τώρα αισθάνονταν βολεμένοι στην καλοπέρασή τους φτιάχνοντας και πουλώντας όπλα κυρίως για τους άλλους. Πολλές μικρές χώρες που δεν αισθάνονται ασφαλείς σε Ε σαν της Ουκρανίας ψάχνουν προστάτες, συμμαχίες και είναι έτοιμες να ξοδέψουν πολλά για την ασφάλειά τους.

Προς το παρόν, και ενώ έχουν συμπληρωθεί δέκα μέρες, βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις και «ειδήσεις» και από την μία και από την άλλη πλευρά αλλά φώς δεν φαίνεται ακόμα. Οι ρώσοι συνεχίζουν την Ε με ακόμα πιο ωμό τρόπο και οι Ουκρανοί αμύνονται βοηθούμενοι από πολλούς με όποιον τρόπο μπορούν ώστε να μην δώσουν αφορμή για γενίκευση της σύγκρουσης. Οι ανθρώπινες και υλικές απώλειες αυξάνουν καθημερινά και από τις δυό πλευρές αλλά οι άμαχοι ουκρανοί είναι εκείνοι που πληρώνουν την νύφη. Μένει να δούμε ποιος θα επικρατήσει τελικά και πότε. Προς το παρόν οι ρώσοι φαίνεται να επικρατούν πιό εύκολα στο νότο λόγω της Κριμαίας και ενδεχομένως του ρωσόφωνου πληθυσμού, αλλά κανείς δεν ξέρει αν, πότε και πού θα σταματήσουν. Η εντύπωσή μου είναι ότι στα νοτιοανατολικά βρίσκονται οι βασικοί στόχοι και όλη η περιοχή ανατολικά του Δνείπερου θα περάσει στα χέρια τους. Η επίθεση στο βόρειο τμήμα μάλλον σκοπεύει στον εξαναγκασμό της αποδοχής των τετελεσμένων και μένει να δούμε πως και πότε θα υλοποιηθεί.

Ο πόλεμος της κοινής γνώμης και της πληροφορίας είναι εξίσου έντονος και άγριος και αν δεν ξέρεις την πηγή μιας πληροφορίας δύσκολα μπορείς να την αξιολογήσεις σωστά και αντικειμενικά. Στην πατρίδα μας το φιλορωσικό μέτωπο έχει πολλές και διάφορες συνιστώσες που αρχίζουν από το ένα άκρο του Βελόπουλου με το ξανθό γένος ως το άλλο άκρο για το οποίο οτιδήποτε υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ είναι άξιο καταδίκης όποιος και να είναι ο αντίπαλος. Θυμάμαι ώρες ώρες τον Κοτζιά χεράκι χεράκι με τον Τσαβούσογλου να τραγουδάει «We are the world” σε μια σύνοδο του ΝΑΤΟ επί προοδευτικής διακυβέρνησης… Οσο για τους ναζιστές που «κυβερνούν» την Ουκρανία και πρέπει να φύγουν για να αντικατασταθούν από κάποιον του επιπέδου Γιαννουκόβιτς, Λουκασένκο ή Πούτιν…. δεν έχω να πώ τίποτα.

Τα οικονομικά αντίποινα δεν βλέπω να έχουν κάποιο άμεσο ορατό αποτέλεσμα, η Ρωσία είναι πολύ μεγάλη χώρα, ο έλεγχος της συμπεριφοράς των πολιτών πλησιάζει τον κινέζικο, επομένως τολμώ να πώ ότι οι Δυτικοί που φοβούνται να μπλέξουν άμεσα δύσκολα θα βγούν από το καβούκι τους και θα αφήσουν τον Πούτιν να σπάσει τα μούτρα του στην υποστηριζόμενη από αυτούς Ουκρανία που θα πληρώσει πολύ βαριά την αποκοτιά της να τα βάλει μαζί τους.

Φαίνεται καθαρά ότι το μέλλον της ενέργειας θα είναι σαφώς διαφορετικό από το σημερινό, το φυσικό αέριο θα υποχωρήσει και οι λιγνίτες θα ξαναμπούν στο παιχνίδι γιατί δεν γίνεται διαφορετικά. Η δική μας κυβέρνηση αργά κατάλαβε το λάθος της και ξανάβαλε μπρός την Κοζάνη και θα πληρώσει πολύ ακριβά τους λογαριασμούς του ρεύματος στις επόμενες εκλογές.

Για να δούμε τι θα δούμε… γιατί μάλλον το μάτς μόλις άρχισε.

 

 

 

 

 

 

 

Ενας πατέρας θρηνεί το παιδί του...