Ο γάμος της Λίνας

Το παλιό σπίτι της πεθεράς μου ξαναφτιάχνεται για δεύτερη φορά ώστε να γίνει σπίτι για την Λίνα ο πρώτος όροφος και φροντιστήριο το ένα από τα δύο ισόγεια διαμερίσματα. Τακτοποιείται το φροντιστήριο, αγοράζεται εξοπλισμός και έπιπλα αλλά το σπίτι θέλει πολλή δουλειά ακόμα. Ξεκινάει διαφημιστική καμπάνια στην τοπική εφημερίδα αλλά …άνθρακες ο θησαυρός την πρώτη χρονιά. Την Λίνα δεν την ξέρει κανείς και το επώνυμο δεν είναι γνωστό. Απογοήτευση… αλλά επιμονή. Τα καλύτερα έρχονται σιγά σιγά.

Επιστροφή στην Καβάλα στα μέσα Νοεμβρίου αλλά η Λίνα έμεινε μόνη στη Θάσο για το φροντιστήριο επιστρέφοντας συνήθως κάθε Σαββατοκύριακο στην Καβάλα. Εγώ δεν πήγαινα στο ΤΕΙ φοβούμενος για μειωμένο ανοσοποιητικό λόγω σπληνεκτομής πράγμα που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ίσχυε για μένα γιατί ποτέ δεν αρρώστησα μετά.

Αρχές Δεκεμβρίου πήγαμε με τη Λίνα στη Βέροια μια Παρασκευή και γυρίσαμε πίσω την Κυριακή. Λίγο αργότερα ο Γιάννης κάνει τα χαρτιά του για ένα πρόγραμμα του τμήματος ΒΠ ως τεχνικός και προσλαμβάνεται με σύμβαση έργου φυσικά. Ακολουθεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο θάνατος του ξαδέρφου μου Ηλία που δεν ήταν σε καλή κατάσταση μετά από εγκεφαλικό πριν μερικά χρόνια. Τα Χριστούγεννα τα κάναμε χωρίς την Λίνα που πήγε στη Βέροια. Πριν την Πρωτοχρονιά ακολουθήσαμε και οι υπόλοιποι για τον αρραβώνα της Λίνας με τον Βαγγέλη και την άλλη μέρα επιστρέψαμε γιατί ο παππούς και η γιαγιά δεν μπορούσαν να μείνουν μόνοι για περισσότερο χρόνο. Οι διακοπές πέρασαν και η Λίνα επέστρεψε στη Θάσο.

Οι επόμενοι μήνες πέρασαν με τις προετοιμασίες του σπιτιού της Λίνας στην Θάσο και τις προετοιμασίες για τον σκοπούμενο γάμο στην Βέροια τον Ιούνιο. Ταξίδια τακτικά μεταξύ Θάσου, Καβάλας, Θεσσαλονίκης και Βέροιας.

Την άνοιξη του 2014 αποφάσισα να ψάξω την κατάσταση της υγείας μου όσον αφορά την κατάσταση των νεφρών μου αφού οι εξετάσεις αίματος έδειχναν απόλυτα φυσιολογικές. Ο υπέρηχος στην Αγνή Πέτρου έδειξε ότι δεν υπήρχε περαιτέρω χειροτέρευση και επισκέφτηκα την Φωτεινή Μίαρη στο Νοσοκομείο που με παρέπεμψε σε σπινθηρογράφημα στο Νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώθηκε ότι η αφαίρεση της σπλήνας ελευθέρωσε την ροή και παρά την κατακράτηση ούρων σε ύπτια θέση η λειτουργία της απέκρισης είχε βελτιωθεί σε 49-51 από 30-70 που ήταν πριν την σπληνεκτομή. Υπήρχε απλώς μια μικρή μετατόπιση (σκολιά πορεία) της σπληνικής που δημιούργησε η μεγάλη σπλήνα και το αριστερό νεφρό άδειαζε τελείως μόνο όταν ήμουν όρθιος. Ο νεφρολόγος του νοσοκομείου που έλεγξε με υπέρηχο την νεφρική λειτουργία μάλλον με καθησύχασε. Ο αριστερός νεφρός είχε υποστεί κάποια βλάβη από την πίεση της μεγάλης σπλήνας αλλά ήταν λειτουργικός. Από τότε συνηθίζω να κάνω μια εξέταση κάθε χρόνο για να παρακολουθώ την κατάσταση προληπτικά.

Το Πάσχα που ήταν στα μέσα Απριλίου το περάσαμε στην Καβάλα χωρίς την Λίνα που πήγε στη Βέροια. Στις 2 Μαϊου μεταφερθήκαμε στη Θάσο και στις 6 έφτασαν οι πρώτοι ολλανδοί. Η μείωση των ολλανδών συνεχίστηκε την νέα χρονιά αλλά οι ρουμάνοι γέμιζαν τα κενά αν και έκαναν αρκετά περισσότερη φασαρία. Ηταν σχετικά απομονωμένοι όμως και συνήθως προσαρμοζόταν εύκολα γιατί προερχόταν από την δυτική Ρουμανία που ήταν κάποτε μέρος της Αυστρουγγαρίας και είχαν πιο πειθαρχημένη και ευπροσάρμοστη συμπεριφορά. Οι ρουμάνοι ερχόταν με λεωφορείο συνήθως ή σπάνια με αυτοκίνητο και κουβαλούσαν μαζί τους σχεδόν τα πάντα, ακόμα και το νερό. Σπάνια έτρωγαν έξω τα πρώτα χρόνια αλλά αργότερα, όταν η οικονομική τους κατάσταση βελτιώθηκε, ξόδευαν αρκετά και εκτός ξενοδοχείου.

Ο Μάϊος και ο μισός Ιούνιος ήταν γεμάτοι λόγω της προετοιμασίας του γάμου της Λίνας και του Βαγγέλη που έγινε στην Βέροια στις 14 Ιουνίου. Εγώ έλειψα μόνο την μέρα του γάμου και επέστρεψα την επομένη. Η Λίνα με τον Βαγγέλη γαμήλιο ταξίδι δώρο στη Νέα Υόρκη για λίγες μέρες και από την πρώτη Ιουλίου κάθε κατεργάρης πίσω στη δουλειά, ο Βαγγέλης στην ΑΛΜΕ και η Λίνα καλοκαιρινά μαθήματα στη Θάσο. Στο σπίτι της Λίνας για βδομάδες ολοκληρώνονται κάποιες λεπτομέρειες και τόσο αυτή όσο και ο Βαγγέλης πηγαινοέρχονται μεταξύ Θάσου Καβάλας και Βέροιας. Την επόμενη χρονιά αποφασίζουμε να βάλουμε στο παιχνίδι και Σέρβους γιατί οι ολλανδοί φαίνονται πολύ αδύναμοι. Στα τέλη Αυγούστου αρχίζει η δεύτερη χρονιά για την Λίνα με διπλασιασμό των μαθητών της οπότε κάπως παίρνει λίγο θάρρος. Στα τέλη Σεπτεμβρίου φεύγουν οι Ρουμάνοι και στις αρχές Οκτωβρίου οι τελευταίοι Ολλανδοί.

 Απο τις ευτυχείς στιγμές της ζωής. Συνοδεύοντας την κόρη μου στην εκκλησία. 14 Ιουνίου 2014