Η βιομηχανική πληροφορική... στο βάθος
Κάτω από το βάρος των δράσεων στα πλαίσια του ΕΠΕΑΕΚ αλλά και των οικογενειακών προβλημάτων οι μετακινήσεις της χρονιάς φρενάρισαν για τα καλά. Εκτός από προϋπάρχοντα προγράμματα της αναμόρφωσης των προγραμμάτων σπουδών ηλεκτρολογίας και των συγγραμμάτων προέκυψε το περίφημο πρόγραμμα της διεύρυνσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το ΤΕΙ Καβάλας τελικά πρότεινε δύο νέα τμήματα, της Διαχείρισης Πληροφοριών στα πλαίσια της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας από το 2000 και της Βιομηχανικής Πληροφορικής από το 1999 στα πλαίσια της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών.
Η πρόταση της Βιομηχανικής Πληροφορικής είχε ως βάση τις προτάσεις που έκανε το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών στα πλαίσια της μελέτης που του ζητήθηκε ως πακέτο εργασίας του προγράμματος αναμόρφωσης σπουδών των τμημάτων Ηλεκτρολογίας Καβάλας και Ηρακλείου. Εκεί εντοπίστηκε η ανάγκη ισχυρού εμπλουτισμού του προγράμματος σπουδών ηλεκτρολογίας με γνώσεις και δεξιότητες πληροφορικής, υπολογιστών και αυτοματισμού. Από τις συζητήσεις που έγιναν προέκυψε η ιδέα δημιουργίας ενός τμήματος πληροφορικής για την βιομηχανία που θα ταίριαζε στις απαιτήσεις ενός τμήματος διεύρυνσης όπως αυτό προδιαγραφόταν στην προκήρυξη του συγκεκριμένου προγράμματος ΕΠΕΑΕΚ. Πρωταγωνιστές στην διαδικασία, την τεκμηρίωση και την υλοποίηση ο Βασίλης Τουρασής τότε Προϊστάμενος της Ηλεκτρολογίας και ο Θόδωρος Αλεβίζος τότε Αναπληρωτής Υπεύθυνος του έργου των Συγγραμμάτων ΤΕΙ Καβάλας με τους οποίους είχα πολύ καλές και φιλικές σχέσεις. Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν να με πείσουν ότι ταίριαζα εγώ στην ιστορία και όχι κάποιος άλλος κατά τεκμήριο πλησιέστερος στο αντικείμενο. Εκείνο τον καιρό έψαχνα μετά μανίας να βρώ έλληνες σπουδαστές για πτυχιακές εργασίες αλλά οι ηλεκτρολόγοι δεν ήταν καλοί προγραμματιστές και σπάνια κάποιος πλησίαζε στο αντικείμενο εκτός και αν είχε κάποια λόξα με τον προγραμματισμό ή δεν έβρισκε αλλού πτυχιακή εργασία. Είχα βέβαια και εμπειρία σε πολλά και διάφορα πράγματα οπότε κρίθηκε ότι εκτός από τις καλές προσωπικές σχέσεις θα ήμουν και χρήσιμος όπου δεί. Πές πές είπα το ναι, μπήκα στην τριμελή επιτροπή διαχείρισης και ανέλαβα το ενεργειακό ηλεκτρολογικό κομμάτι (βιομηχανικό ας πούμε) του προγράμματος και ότι άλλο σχετικό ήθελε προκύψει. Η ελπίδα για σπουδαστές πρόθυμους να εργαστούν στο Neapolis έσπρωξε κι αυτή τα πράγματα στην κατεύθυνση της συμμετοχής. Που να ήξερα ότι η συμμετοχή αυτή θα με οδηγούσε σε άσχημες συγκρούσεις με το παλιό μου τμήμα που θα κατέληγαν σε εκπαραθύρωσή μου από τον χώρο που έζησα τα καλύτερα και πιο αποδοτικά χρόνια της ζωής μου!
Τον Σεπτέμβριο ολοκληρώθηκε και η έκδοση Neapolis 4.0 που ήταν η πρώτη για Windows και σχεδόν όλος ο σπουδαστικός πληθυσμός του εργαστηρίου εργαζόταν για την ολοκλήρωση και βελτίωση αυτής της έκδοσης παράλληλα με διορθώσεις σφαλμάτων των προηγούμενων. Η έκδοση 3.0 που ήταν έκδοση DOS με μενού δεν μακροημέρευσε μια που η 4.0 ήταν πολύ καλύτερη.
Τον Σεπτέμβριο το Εργαστήριο Ηλεκτρονικών Ισχύος μεταβίβασε τέσσερις παλιούς υπολογιστές του που δεν χρησιμοποιούσε λόγω παλαιότητας στο 1ο Λύκειο μια που ο Διευθυντής του ζητούσε εξοπλισμό για να συμπληρώσει τους λίγους υπολογιστές που είχε στο μικρό του εργαστήριο.
Οι διεθνείς σχέσεις και οι ανταλλαγές κατά κανόνα από δώ και πέρα επικεντρώνονται στις ανταλλαγές σπουδαστών και εκπαιδευτικών και πολύ σπάνιες είναι οι συναντήσεις προετοιμασίας. Στο χειμερινό εξάμηνο είχα μόνο έναν ισπανό (βάσκο) σπουδαστή αλλά στο εαρινό εξάμηνο οκτώ! Στο χειμερινό εξάμηνο συνδύασα σε ένα ταξίδι στην Γερμανία ένα συνέδριο όπου παρουσίασα μια εργασία για το Neapolis φυσικά και την επίσκεψη διδασκαλίας στο Wilhelmshaven που τώρα είχε γίνει ρουτίνα και αυτή αλλά τώρα περιορίστηκε σε τρείς πολύ εντατικές μέρες και χρησιμοποιήθηκαν οι εκδόσεις 2.31 και 4.0 ανάλογα με το ποια έδειχνε καλύτερα τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Ετσι έλειψα από την Καβάλα από τις 8 μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου. Τα προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ στα οποία συμμετείχα απορροφούσαν πολύ μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μου. Η μάνα μου δεν αναγνώριζε κανέναν παρά χαμογελούσε όταν έβλεπε τον πατέρα μου και έφθινε σιγά σιγά. Ο πατέρας μου έμενε πότε μαζί μας πότε με την θεία μου αλλά και κείνος δεν πήγαινε καλά.
Η οικοδομή στην Θάσο προχωρούσε σιγά σιγά όσον αφορά τις ηλεκτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις αλλά και τα εξωτερικά κουφώματα και έμεναν τα δάπεδα, οι σκάλες, τα μάρμαρα και τα εσωτερικά κουφώματα όπως και οι ελαιοχρωματισμοί αφού οι σοβάδες είχαν προχωρήσει. Σπάνια πήγαινα στην Θάσο αφού οι γονείς μου ήταν στην Καβάλα.
Το χειμερινό εξάμηνο ολοκληρώθηκε με τις εξετάσεις περιόδου τον Φεβρουάριο ενώ το εργαστήριο άρχισε να πλημυρίζει με νέους σπουδαστές που ήταν τρείς ισπανοί (βάσκοι), δύο βέλγοι, ένας γερμανός και δύο γάλλοι που κατέφθασαν τελευταίοι για τρείς μήνες.
Κάπου μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων ο πατέρας μου άρπαξε μια άσχημη ίωση και λόγω της κακής νεφρικής λειτουργίας δεν μπορούσε να πάρει ισχυρή αντιβίωση με αποτέλεσμα άσχημο για την υγεία του, εισαγωγή στο νοσοκομείο με προβληματικό εντελώς το ένα πνευμόνι, νοσηλεία για κοντά ένα μήνα, προσωρινή έξοδο για μια βδομάδα στην Θάσο, επιστροφή στο νοσοκομείο, όπου μετά από δυό απανωτά εγκεφαλικά επεισόδια μας άφησε στις 3.5.99. Στην κατάσταση που ήταν η υγεία του ήταν λύτρωση και για τον ίδιο και για μας. Στο μεταξύ ανάμεσα στα άλλα δέχθηκα δύο επισκέψεις διδασκαλίας τον Απρίλιο, μία από τον Angel και μια από έναν ρουμάνο συνάδελφο από το πολυτεχνείο Cluj-Napoca που με την βοήθεια άλλων συναδέλφων μπορέσαμε να τακτοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε.
Τα πεθερικά μου επέστρεψαν στην Θάσο για τις διακοπές του Πάσχα και έμειναν εκεί να επιβλέπουν τους μαστόρους που ολοκλήρωναν σιγά σιγά τα πατώματα, τα εξωτερικά κουφώματα και τα εσωτερικά κουφώματα αλλά και τις σκάλες και τα κάγκελα των μπαλκονιών.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία του πατέρα μου πήγα στο San Sebastian για την τελευταία υποχρέωση της χρονιάς μεταξύ 15-20 Μαϊου, την επίσκεψη διδασκαλίας που έκανα για πέμπτη φορά. Μια μέρα πριν κατέβηκα στην Αθήνα για συμμετοχή σε εκλεκτορικό σώμα του ΤΕΙ Χαλκίδας. Λίγο πριν φύγω για θερινές διακοπές δέχθηκα μια αναγνωριστική επίσκεψη από τον Mikulas Huba, καθηγητή του πολυτεχνείου της Bratislava που είχα γνωρίσει στα πλαίσια του TEMPUS στην Κρήτη αλλά δεν είχα πολύ χρόνο πιά για νέες περιπέτειες.
Αντί να επιστρέψουμε στην Θάσο επιστρέψαμε στην Πάτρα! Ολόκληρη η οικογένεια με την ευκαιρία της παρουσίασης μιας εργασίας μου στο συνέδριο Electromotion 99 μεταξύ 8 και 9 Ιουλίου που γινόταν στο Πανεπιστήμιο καβαλήσαμε την Xanthia και βρεθήκαμε μέσω Δελφών και Γαλαξιδιού για μερικές μέρες στην πόλη όπου γεννήθηκαν η Λίνα και ο Γιάννης και συναντηθήκαμε με τους παλιούς μας φίλους. Αναζωπυρώθηκαν οι μνήμες και οι ελπίδες για μελλοντική συνεργασία με διάφορους παλιούς και νέους φίλους που συνάντησα εκεί. Στην επιστροφή περάσαμε από την βόρεια Πελοπόννησο και επισκεφτήκαμε τις Μυκήνες και τις Σπέτσες και παρακάμπτοντας την Αθήνα επιστρέψαμε στην Καβάλα και μετά την Θάσο. Η μάνα μου είχε αδυνατίσει πολύ γιατί η εξασθένιση των νευρώνων λόγω Alzheimer οδηγούσαν σε απίσχναση αλλά ακόμα άντεχε χωρίς να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον της μην αναγνωρίζοντας κανέναν.
Το καλοκαίρι αφιερωμένο στην επίβλεψη της οικοδομής που ήταν στον τρίτο χρόνο αλλά και μια ανάπαυλα για κάποια ξεκούραση. Τα προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ στην Αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών της Ηλεκτρολογίας και στα Συγγράμματα βάδιζαν προς το τέλος τους και περιμέναμε να ξεκινήσουμε από τον επόμενο Σεπτέμβριο το νέο τμήμα Βιομηχανικής Πληροφορικής που θα μας οδηγούσε σε νέες περιπέτειες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου