Οι πρώτες και μόνες μου φοιτητικές εκλογές (Α εξάμηνο 1972-73)

Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά 1972-73 μας βρήκε αρκετά πιο αισιόδοξους όσον αφορά τις σπουδές μας. Όλα τα μαθήματα τα δίδασκαν δικοί μας καθηγητές που σιγά σιγά ανέβαζαν το ηθικό μας. Ευτυχώς η χρονιά ξεκινούσε για μένα χωρίς υποχρεώσεις από την προηγούμενη αλλά και σε νέο διαμέρισμα με τους ίδιους συγκάτοικους. Φύγαμε από την μια άκρη το 2, την αρχή, της Σαρανταπόρου και πήγαμε στην άλλη στο 67, στο τέρμα όπου φτάνει στην Κορίνθου και ανεβήκαμε από τον πρώτο στον τελευταίο όροφο. Πιο βολικό για την συγκοινωνία προς το Ρίο, το νέο διαμέρισμα είχε εξαιρετική θέα, νομίζω ότι μετακομίσαμε τα υπάρχοντά μας πριν φύγουμε για καλοκαιρινές διακοπές και δεν είχαμε τρεξίματα όταν κατεβήκαμε. Εκανε λίγο κρύο τον χειμώνα και πολλή ζέστη το καλοκαίρι αλλά σαν νέοι δεν δίναμε και πολλή σημασία.

Η νέα χρονιά ξεκίνησε με την Φοιτητική Λέσχη σε λειτουργία από το τέλος της προηγούμενης ακαδημαϊκής χρονιάς, τόσο μέσα στην Πάτρα όσο και στο Ρίο, όπου υπήρχε δυνατότητα να φάς αν ήθελες, στην Πάτρα επιλέγοντας ένα από λίγα διαφορετικά φαγητά και στο Ρίο νομίζω από λιγότερα που μεταφερόταν από την Πάτρα. Νομίζω ότι τα κουπόνια είχαν καταργηθεί χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος. Η απόσταση από το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλη αλλά δεν είχαμε πρόβλημα να περπατήσουμε λίγο παραπάνω, νέοι είμαστε.

Από την χρονιά αυτή άρχισε και η λειτουργία δύο νέων τμημάτων στην Πολυτεχνική Σχολή, των Μηχανολόγων Μηχανικών και των Πολιτικών Μηχανικών που είχαν και μερικές εκπροσώπους του ωραίου φύλου και όχι τα δικά μας χάλια. Φυσικά ο αρσενικός πληθυσμός στο σύνολο αυξήθηκε γιατί τα τμήματα των μηχανικών ήταν στον μέγιστο βαθμό ανδροκρατούμενα.

Νέες παρουσίες μόνιμων καθηγητών δεν νομίζω ότι είχαμε αν και η μεγάλη έκπληξη ήταν ένας τύπος που κυκλοφορούσε με το πουκαμισάκι στο καταχείμωνο, που δυσκολευόταν κάπως με τα ελληνικά, πετούσε που και πού κανένα αγγλικό, αλλά ήταν φοβερός δάσκαλος… ο Αγουρίδης, επισκέπτης καθηγητής από την Αμερική. Πολλά χρόνια καθηγητής εκεί, δεν ξέρω πως βρέθηκε στην Πάτρα, μακάρι να έμενε για πάντα, αλλά μετά από δυό χρόνια επέστρεψε στην οικογένειά του. Στο πρώτο εξάμηνο ήταν αισθητή η παρουσία του Γαλανού που θα πρέπει να μας έκανε δύο τουλάχιστο μαθήματα, τις  Ηλεκτρικές Μηχανές και την Μεταφορά – Διανομή Ηλεκτρικής Ενέργειας και ίσως και τρίτο (Εισαγωγή στα Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας) αν το είχαμε μεταφέρει από το προηγούμενο έτος. Το εξάμηνο συμπληρωνόταν από τον εξαιρετικό Αδαμαντιάδη με την Πυρηνική Τεχνολογία, τον απαιτητικό Κοκκινάκη με τις Ενσύρματες Τηλεπικοινωνίες και νομίζω τον συνήθως αντιπαθητικό Νίκολη με την Ηλεκτρομαγνητική Διάδοση και Κεραίες. Φυσικά και τα Ηλεκτρονικά Στοιχεία και Κυκλώματα του Αγουρίδη. Εκτός από τις θεωρίες είχαμε και Εργαστήρια αλλά νομίζω τα κάναμε στο Εργαστήριο της Ηλεκτρονικής της ΦΜΣ με βοηθούς τον Χαριτάντη και τον Σούλτη ο οποίος ήταν βοηθός και ταυτόχρονα γράφτηκε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων ως φοιτητής. Δεν θυμάμαι αν κάναμε εργαστήριο στις Ενσύρματες Τηλεπικοινωνίες και σίγουρα δεν κάναμε στα μαθήματα του Γαλανού που άρχισαν πολύ αργότερα όταν τελείωσα εγώ.

Το νέο σύστημα των εξαμήνων ήταν πολύ καλό γι’ αυτούς που ήταν συνεπείς, παρακολουθούσαν όλα τα μαθήματα, διάβαζαν καλά και δεν άφηναν κενά. Στην μέση του εξαμήνου τμηματικό διαγώνισμα στην μισή ύλη και τελικό διαγώνισμα στην υπόλοιπη. Συνήθως γράφαμε με βοηθήματα και ανοιχτά βιβλία, είχαμε αρκετό χρόνο και οι ασκήσεις ήταν παρόμοιες με εκείνες των φροντιστηρίων. Κάπως έτσι βολεύτηκα στο σύστημα αυτό και περνούσα τα μαθήματα χωρίς να το καταλάβω και με καλούς βαθμούς.

Το εξάμηνο είχε ξεκινήσει όταν μάθαμε ότι γίνονται εκλογές για τον Σύλλογο Φοιτητών που δεν μπορώ να θυμηθώ την ύπαρξή του νωρίτερα. Δεν είχα ιδέα ούτε για συλλόγους ούτε για συνδικαλισμό, όπως και οι περισσότεροι από την παρέα μας αλλά είπαμε να δούμε τι τρέχει και  πήγαμε στην Γενική Συνέλευση της 24.10.72 στο Αμφιθέατρο του Παραρτήματος όπου μαζευόταν οι φοιτητές και από τις δύο Σχολές. Εκεί καταλάβαμε ότι υπήρχε από την μια πλευρά μια οργανωμένη ομάδα γύρω από την διορισμένη διοίκηση του φοιτητικού συλλόγου που καθόταν και στο Προεδρείο της Συνέλευσης και σκόρπιοι σε όλη την αίθουσα φοιτητές που δεν συμφωνούσαν με όσα έλεγαν οι οργανωμένοι του Προεδρείου. Ολη η ιστορία γινόταν για το ποιος θα συμμετέχει στην Εφορευτική Επιτροπή των Εκλογών που θα γινόταν σε τρείς περίπου βδομάδες. Λίγο πολύ οι διορισμένοι ήθελαν να διορίσουν τα μέλη της ώστε να ελέγξουν την διαδικασία και να υπάρχει επίφαση δημοκρατίας. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό από τους συμμετέχοντες και βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν συμμετοχή έστω και παρατηρητών της εκλογικής διαδικασίας κάλεσαν τους φοιτητές να αποχωρήσουν με αποτέλεσμα αυτοί που έμειναν να ορίσουν την Επιτροπή που ήθελαν. Το ψηφοδέλτιο των εκλογών ήταν ενιαίο και εμείς είδαμε μια λίστα προσώπων, άλλα άτομα ξέραμε ως διορισμένους και άλλα τα βλέπαμε για πρώτη φορά και δεν ξέραμε τι αντιπροσωπεύει ο καθένας. Πήγαμε και ψηφίσαμε στις εκλογές της 14.11.72, χωρίς να ψηφίσουμε αυτούς που ξέραμε σαν διορισμένους αλλά μπορεί να μας ξέφυγε κάποιος αφανής, ενώ υπήρχαν και δύο υποψήφιοι συμφοιτητές μας από το ίδιο έτος. Νομίζω ότι οι περισσότεροι φοιτητές έκαναν ακριβώς αυτό. Την άλλη μέρα μάθαμε δύο πράγματα, το ένα ότι η πρώην διορισμένη διοίκηση βγήκε παμψηφεί και το άλλο ότι στις τουαλέτες του Παραρτήματος κάποιος ανακάλυψε πλήθος ψηφοδελτίων με σταυρούς σε άλλους υποψήφιους πλην των «εκλεγέντων». Φώς φανάρι ότι κάτι δεν πήγε καλά στην διαδικασία αλλά …. Όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε …ο φοίνικας.

Δεν θυμάμαι κάτι πιο συγκεκριμένο από το εξάμηνο αυτό, έχω χάσει τόσο τις σημειώσεις μου όσο και όλα τα προσωπικά αρχεία που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν γιατί παράτησα κατά λάθος την κούτα όπου βρισκόταν στο τελευταίο διαμέρισμα όταν έφυγα από την Πάτρα το 1986. Εκεί είχα μαζέψει όσα δεν θεωρούσα χρήσιμα για την επόμενη δουλειά μου. Δυστυχώς και η μνήμη των μελών της παρέας δεν είναι καλύτερη από την δική μου και κανείς δεν έχει την διάθεση να μπαίνει σε αποθήκες και πατάρια για να σκαλίζει τόσο παλιά περασμένα και σίγουρα ξεχασμένα.

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων επιστρέψαμε στην Πάτρα και μετά από λίγες βδομάδες μαθήματα είχαμε τις εξετάσεις της πρώτης περιόδου με σχετικά λίγη ύλη και χωρίς πρόβλημα πέρασα όλα τα μαθήματα και με πολύ καλύτερους βαθμούς από παλιότερα.

 Το Παράρτημα τον καιρό εκείνο, καθαρό και περιποιημένο... και ακόμα ήσυχο.