ΕΒΕ : Μπορεί να αλλάξει κάτι στα Πανεπιστήμια;
Ολοκληρώθηκε μια ακόμα εξεταστική περίοδος εισαγωγικών εξετάσεων για τα Πανεπιστήμια και τις άλλες Ανώτατες Σχολές με την έκδοση των αποτελεσμάτων κατανομής των υποψηφίων στις σχολές προτίμησής τους.
Φέτος η κατανομή των υποψηφίων έγινε με ένα διαφορετικό σύστημα που εξαφάνισε μεν τις εισαγωγές με εξευτελιστικούς βαθμούς αλλά σχεδόν εξαφάνισε και ολόκληρα τμήματα από τον χάρτη. Δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό ούτε στην διαδικασία των εξετάσεων ούτε στον τρόπο αξιολόγησης των γραπτών των υποψηφίων και επομένως οι γνώσεις τους αντιπροσωπεύουν την ίδια πραγματικότητα και όλων των προηγούμενων χρόνων. Τα ίδια όμως τα τμήματα αποφάσισαν για την ποιότητα των σπουδαστών που θα ήθελαν με βάση την περίφημη και καινοφανή Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ).
Τι είναι όμως αυτή η ΕΒΕ και πώς επηρεάζει την διαδικασία κατανομής; Βρίσκεται ο μέσος όρος των βαθμών στα βαθμολογούμενα μαθήματα όλων των μαθητών που έδωσαν εξετάσεις στα απαραίτητα μαθήματα της κατεύθυνσής τους. Αν οι μαθητές έγραψαν καλά γιατί τα θέματα ήταν εύκολα είναι υψηλός αν όχι είναι πιο χαμηλός και αντιπροσωπεύει έναν πολύ αντιπροσωπευτικό μέσο όρο. Κάθε τμήμα επιλέγει και καθορίζει πριν από τις εξετάσεις την ΕΒΕ του που μπορεί να κυμαίνεται από το 80% μέχρι το 120% του μέσου όρου.
Τα τμήματα με μεγάλη ζήτηση επιλέγουν συνήθως συντελεστή 120% και παίρνουν τον αφρό, τα χαμηλής ζήτησης επιλέγουν το 80% γιατί φοβούνται ότι μπορεί να μην έχουν φοιτητές. Τα τμήματα των μεγάλων πόλεων (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) συνήθως πάντα είχαν όλες τις θέσεις γεμάτες με όλα τα συστήματα, έτσι και με το νέο σύστημα τις γέμισαν όλες. Τα παλιά Πανεπιστήμια είχαν τμήματα με μερική κάλυψη θέσεων σε ορισμένα αντικείμενα για διάφορους λόγους. Τα πρώην ΤΕΙ των μεγάλων πόλεων πάλι δεν είχαν πρόβλημα σχεδόν σε όλα τα αντικείμενα αλλά τα πρώην ΤΕΙ της περιφέρειας πάντα είχαν πρόβλημα σε πολλά αντικείμενα όπου έμπαιναν σπουδαστές με οποιοδήποτε βαθμό γραπτού, ακόμα και σχεδόν μηδέν. Πριν αφήσει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε μια νύχτα ονόμασε ΟΛΑ τα ΤΕΙ Πανεπιστήμια και οι εξετάσεις δύο ετών που ακολούθησαν (2019 και 2020) δεν άλλαξαν σχεδόν σε τίποτα τα αποτελέσματα εισαγωγής παρά την αλλαγή του ονόματος.
Στην Καβάλα αντί του ΤΕΙ αποκτήσαμε τον Κόμβο Καβάλας του ΔΙΠΑΕ αλλά υπήρξαν και πολλές αλλαγές. Η Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών με τα τμήματα Μηχανικών χάθηκε και στην θέση της έγινε η Σχολή Θετικών Επιστημών με τμήματα Πληροφορικής (από Μηχανικών Πληροφορικής), Φυσικής (από Ηλεκτρολόγων Μηχανικών) και Χημείας (από Μηχανικών Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου). Η Σχολή Θετικών Επιστημών ήταν αίτημα της πόλης από πολλών ετών και ωρίμασε όταν τα τμήματα Μηχανικών του ΤΕΙ γέμισαν Φυσικούς και Χημικούς με αποτέλεσμα η μετατροπή να μην συναντήσει εσωτερικές αντιδράσεις. Ποιος θα γκρινιάξει εξάλλου όταν από Εκπαιδευτικός ΤΕΙ γίνεται Καθηγητής Πανεπιστημίου σε μια νύχτα; Αντε όμως να πείσεις και τους υποψήφιους φοιτητές ότι αξίζει να σπουδάσουν εκεί. Κάποιοι τα κατάφεραν καλά, κάποιοι κάπως και κάποιοι καθόλου. Κανένας δεν ξεσπιτώνεται από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη Ελλάδα για να σπουδάσει Φυσική σε ένα νέο τμήμα όταν ακόμα και το παλιό αντίστοιχο της Κρήτης έχει προβλήματα. Μην ψάχνετε λοιπόν γιατί βρέθηκαν μόνο τριανταδύο (32) να το επιλέξουν και να εισαχθούν παρά το ότι το τμήμα επέλεξε ως συντελεστή για την ΕΒΕ το 80%. Το τμήμα Χημείας τα κατάφερε άριστα και κάλυψε σχεδόν όλες τις θέσεις του, το Τμήμα Πληροφορικής κάλυψε περίπου το 70% των θέσεων ενώ τα δύο τμήματα της Σχολής Οικονομικών και Διοικητικών Σπουδών γύρω στο 30%. Μια λύση στο πρόβλημα που ανέκυψε θα ήταν να μειωθεί ο συντελεστής 80% σε 70% στα εκτός μεγάλων κέντρων Πανεπιστήμια μήπως βάλουν μερικούς ακόμα για να ικανοποιήσουν τις πόλεις που τα φιλοξενούν και πάψουν να γκρινιάζουν. Η Καβάλα ήταν πάντα ένα κλασσικό παράδειγμα περιφερειακής πόλης που ήθελε όσο γίνεται πιο πολλούς φοιτητές γιατί μεγάλο μέρος της ζούσε και ζεί από το ΤΕΙ. Μέχρι φέτος το ΤΕΙ (συγγνώμη το ΔΙΠΑΕ) τα κατάφερνε μια χαρά αλλά φέτος δυσκόλεψαν τα πράγματα και πρέπει να γίνει πιο ελκυστικό, πράγμα όχι εύκολο πιά.
Και τι θα γίνουν οι 40 χιλιάδες που έμειναν απέξω; Στην πραγματικότητα μόνο 16 χιλιάδες έμειναν έξω γιατί οι υπόλοιποι έγραψαν τόσο χάλια που ούτε μηχανογραφικό δεν έφτιαξαν και τελικά μπήκαν περισσότεροι από 60 χιλιάδες στα Πανεπιστήμια. Φυσικά η αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η αξιωματική, κλαίει και οδύρεται, υπόσχεται ότι όλοι θα μπούν, έστω και αναδρομικά, αρκεί να την ψηφίσουν και θα τους τακτοποιήσει. Σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι στρώνει τον δρόμο στα ιδιωτικά συμφέροντα και τους εξασφαλίζει πελατεία. Θυμάμαι τι γινόταν παλιά με την Γιουγκοσλαβία, την Βουλγαρία, την Ιταλία, την Αυστρία και την Γερμανία αλλά και τι γίνεται ακόμα και σήμερα. Οποιος είχε και έχει λεφτά αγοράζει πτυχία και μεταπτυχιακά με το τσουβάλι, κάτι που γίνεται όχι μόνο εδώ αλλά παντού στον κόσμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και πολλές φορές είναι προτιμότερο και πιο χρήσιμο ένα πτυχίο από ένα καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή έστω ένα παράρτημά του στην Ελλάδα παρά τα χρόνια και τα λεφτά που θα ξοδευτούν σε μια περιφερειακή ελληνική πόλη με συνήθως αμφίβολα αποτελέσματα. Κατά κανόνα όταν πληρώνεις έχεις απαιτήσεις ποιότητας και τις έχεις γιατί διαφορετικά το μαγαζί κλείνει. Στην Ελλάδα δεν επιτρέπονται ουσιαστικές αξιολογήσεις γιατί θίγουν καθιερωμένα συμφέροντα κυρίως των μελών ΔΕΠ και των φοιτητοπατέρων και αυτές που γίνονται απλά καταγράφουν τις γνωστές αδυναμίες, υπερτονίζουν τα αυτονόητα και σπάνια οδηγούν σε στοιχειώδεις βελτιώσεις που συνήθως ανατρέπονται από την επόμενη κυβέρνηση. Τώρα για αξιολόγηση στην Δευτεροβάθμια και στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση ούτε λόγος παρά το ότι εκείνες ουσιαστικά φταίνε για το χάλι των υποψηφίων, την παραπαιδεία και όλα τα συναφή.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να φοιτήσει η κόρη του στο Yale. Κατά την προσωπική μου άποψη, μια και έχει την δυνατότητα να το κάνει, καλά κάνει για το καλό της κόρης του. Δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος που το κάνει, ακόμα και όσοι δοκιμάζουν την τύχη τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο για το πρώτο πτυχίο, στο δεύτερο έξω θα πάνε. Εδώ δυστυχώς τα πτυχία μετρούν βασικά ως χαρτιά για πρόσληψη στο ελληνικό δημόσιο… οι γνώσεις και οι δεξιότητες είναι μια άλλη ιστορία που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην προσωπική προσπάθεια που κάνει κάποιος. Στον ιδιωτικό τομέα παίζει ρόλο και η προέλευση του χαρτιού αλλά κυρίως οι δεξιότητες και οι εμπειρίες σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ο πρώην πρωθυπουργός επέλεξε να αφήσει τα παιδιά του να σπουδάσουν σε ελληνικά πανεπιστήμια, πράγμα που με υπερηφάνεια ανακοίνωσε η κ. Ακρίτα. Θα θυμάται καλά την δική του εμπειρία όπως και της συζύγου του, λαϊκός άνθρωπος είναι, έκρινε ότι είναι τα πιο κατάλληλα και καθοδήγησε τα παιδιά του αναλόγως.
Εχω ζήσει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και έχω γνωρίσει σε κάποιο βαθμό αρκετά από τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα. Πουθενά δεν υπάρχει το μαύρο χάλι του ελληνικού τσαμπουκά που έχει εμποτίσει μέχρι το μεδούλι την σημερινή ελληνική κοινωνία και μεταφέρει αυτούσια τα επιτεύγματα της λειτουργίας των πανεπιστημίων στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, λαμπρές και σημαντικές, αλλά η γενική πραγματικότητα είναι αυτή που είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει από την εισαγωγή της ΕΒΕ ή οποιασδήποτε παρόμοιας.
Οποτε σπάνια, πολύ σπάνια, επισκέπτομαι το παλιό μου ΤΕΙ (Πανεπιστήμιο πλέον) μένω έκθαμβος με όσα βλέπω. Από την μια θυμίζει φυλακή και από την άλλη χώρο ελεύθερης έκφρασης άτσαλων γραφιτάδων, ελεύθερης απόθεσης αποριμμάτων και άλλων χειρότερων καταστάσεων που καλό είναι να μην υπερτονίζονται αλλά αυτοί που αναγκαστικά κυκλοφορούν εκεί μόλις πέφτει το σκοτάδι καταλαβαίνουν. Ισως τον καιρό που ήμουν και εγώ εκεί το είχα συνηθίσει και δεν μου έκανε πιά εντύπωση. Κάτι τέτοιο φαντάζομαι νοιώθουν και οι σημερινοί του θαμώνες αλλά δεν το ομολογούν γιατί θα τους ζητήσουν το λόγο. Ισως όταν περάσεις τα σίδερα και τους συναγερμούς είναι διαφορετικά και μακάρι. Γνωστό τοις πάσι το ποιος φταίει για την κατάσταση αυτή. Κάπως έχει αλλάξει το σύστημα εκλογής της διοίκησης αλλά η ζημιά έχει γίνει με την ανάθεση για δεκαετίες στις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις του αποτελέσματος των εκλογών της και έχει αφήσει αρκετά κουσούρια που έχουν μεγαλώσει γενιές ολόκληρες και έχουν μεταφέρει τις πρακτικές τους στην ελληνική κοινωνία.
Δεν πιστεύω ότι η εισαγωγή της ΕΒΕ μπορεί από μόνη της να αλλάξει πολλά στα Πανεπιστήμια. Ισως θα μπορούσε να συμβάλει μαζί με άλλα στην κατεύθυνση αυτή αλλά δεν είναι καθόλου αρκετή από μόνη της. Οσο οι τοπικές κοινωνίες που ζούν από τους φοιτητές θα τους χρειάζονται για να επιζήσουν δύσκολα θα γίνουν οικονομίες κλίμακας και καμιά κυβέρνηση δεν θα πάρει εύκολα δύσκολες αποφάσεις. Η εμπειρία του σχεδίου Αθηνά κραυγάζει από μόνη της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου