Φαντάσματα από το παρελθόν

Δύσκολη ιστορία. Με πολλές αβεβαιότητες αλλά και πολλές ομοιότητες με πολλές άλλες  που κάπως έτσι αρχίζουν και κάπως αλλοιώς τελειώνουν.

Εκείνη κλειστή, θεόκλειστη, αμίλητο νερό, όλα τα καταπίνει, παραδοσιακή, άμα δώσει τον λόγο της προτιμάει να πεθάνει παρά να τον πάρει πίσω. Δουλεύει σαν να μην υπάρχει αύριο, πάντα για τους άλλους, σπάνια για τον εαυτό της.

Εκείνος ανοιχτός, κοινωνικός, χαρούμενος, εκδηλωτικός αλλά και επίμονος μέχρι εκεί που δεν πάει όταν πιστεύει ότι έχει δίκαιο. Ισως το ίδιο παραδοσιακός, θάβει και κείνος τις διαφωνίες για το καλό της οικογένειας. Υποχωρεί και προσαρμόζεται στις συνθήκες, δουλεύει όσο πιο σκληρά μπορεί για να κάνει τα χατήρια όλων.

Χωρίς οικονομικά προβλήματα, με περιουσία και από τους γονείς αλλά και από τους δυό με την δουλειά τους φτιαγμένη, αρκετή και για τα παιδιά και για τα εγγόνια τους. Σφιχτοί και οι δυό στην καθημερινότητα, έμαθαν να αποθηκεύουν παρά να ξοδεύουν. Προβλήματα υγείας σοβαρά δεν έχουν ούτε και γονείς να νταντεύουν, τους άφησαν χρόνους άλλοι νωρίς και άλλοι στα βαθιά γεράματα. Τα παιδιά σχετικά καλά τακτοποιημένα, όχι μακριά τους, ακόμα τα νοιάζονται και τα φροντίζουν, και αυτά και τα εγγόνια τους.

Λίγο πολύ ιδανικές συνθήκες για ένα ζευγάρι στην ηλικία τους στις σημερινές συνθήκες. Παρόλα αυτά κάτι δεν πάει καλά, κάτι βασανίζει και τους δυό. Συμπτώσεις, άσχετα γεγονότα που τα διαβάζει ο καθένας διαφορετικά…. Άγνωστο.

Σύμπτωση πρώτη: Αρκετά χρόνια πριν… ενώ εκείνη ετοιμάζεται να βγεί με τις φίλες της χτυπάει το κινητό του άνδρα της παρατημένο στο τραπέζι ενώ αυτός μαστορεύει κάτι στον κήπο. Πάει να το πιάσει για να του το δώσει αλλά σταματάει. Πιάνοντάς το βλέπει στην οθόνη ένα παράξενο μήνυμα από άγνωστο αριθμό που την σοκάρει με γλυκόλογα για αγκαλιές και φιλιά αλλά και πληροφορίες. Υποθέτει ότι έχει σταλεί κατά λάθος αλλά κρατάει το αναφερόμενο μέρος στο οποίο λέει ότι βρίσκεται η αποστολέας (Ορφάνι) και το όνομα (Χρηστίνα). Δεν μπαίνει στον πειρασμό να το ψάξει γιατί του έχει εμπιστοσύνη αλλά το σαράκι της αμφιβολίας φύτρωσε στο μυαλό της. Την άλλη μέρα ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στα μηνύματα του βλέπει ότι το συγκεκριμένο έχει σβηστεί και έτσι δεν μπορεί να βρεί τον τηλεφωνικό αριθμό. Το ξεχνάει… αλλά δεν το πετάει.

Σύμπτωση δεύτερη: Πριν μερικές μέρες… Ακούει έναν ήχο από το κινητό του και όπως περνάει δίπλα του βλέπει την οθόνη να φωτίζεται και να εμφανίζεται ένα γυναικείο πρόσωπο στο messenger με το όνομα Χρηστίνα! Αμάν… Λές να είναι η ίδια Χρηστίνα; Και γώ τι κάνω τώρα; Δύσκολο πρόβλημα… και η ζωή κόλαση! Επιφανειακά τίποτα μέχρι κάτι άλλο να βρεθεί για επιβεβαίωση ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει και δεν είναι γεροντικές ανοησίες. Αλλά μέχρι τότε, ούτε ύπνος την πιάνει, ούτε ξέρει που πατάει και πού βρίσκεται. Φυσικά η συνομιλία εξαφανίζεται όπως και το μήνυμα στο κινητό όταν στα κλεφτά την αναζήτησε για επιβεβαίωση.

Το δίλημμα μεγάλο και δύσκολο… Ψάχνοντας βρίσκει το προφίλ της Χρηστίνας και διαπιστώνει ότι έχει την ίδια περίπου ηλικία με τον άνδρα της, μένει τώρα στο Ορφάνι και παλιά έκαναν το ίδιο επάγγελμα, μπορεί να σπούδασαν και μαζί. Διαπιστώνει ότι είναι παντρεμένη με παιδιά και τότε θυμάται ότι ο άνδρας της, όταν την γνώρισε, της είπε μετά από πίεση, ότι τα είχε με μια Χρηστίνα όταν ήταν φοιτητής, αυτός την αγαπούσε αλλά δεν συμφωνούσαν οι γονείς της. Μάλλον για την ίδια πρόκειται αλλά δεν σκέφτεται ούτε να τον ρωτήσει. Πολύ πιθανόν οι συμπτώσεις στην πραγματικότητα να είναι πολύ περισσότερες αλλά τι νόημα θα είχε μια συζήτηση επι του θέματος; Είναι δύσκολη η μοναξιά στα 70 ακόμα και όταν έχεις μάθει να κρατάς πράγματα μόνο για τον εαυτό σου. Θα είναι και αυτό ένα από τα κρυμμένα που βασανίζουν. Εριχνε πάλι το φταίξιμο στον εαυτό της που δεν μπόρεσε να κρατήσει τον άνδρα της μόνο για τον εαυτό της, που δεν ήταν αρκετή για να τον κρατήσει μακριά από τα φαντάσματα του παρελθόντος… ή μήπως δεν ήταν αλλά νόμιζε ότι ήταν;

Αποφάσισε ότι τελικά δεν άξιζε τον κόπο ούτε να μιλήσει στον άνδρα της για το ζήτημα. Εμεινε όμως ένας βαρύς κόμπος στο λαιμό της και δεν λέει να φύγει, ούτε και θα φύγει ποτέ. Πολύ αργά για δάκρυα. Κρίμα… έβλεπε να περνάει από μπροστά της η κοινή τους ζωή των τελευταίων 40 χρόνων με τα πάνω και τα κάτω, τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές που αντιμετώπισαν μαζί και βούρκωνε στα κρυφά αλλά …. αποφάσισε να το καταπιεί ότι και να ήταν τελικά με την ελπίδα ότι δεν θα γκρέμιζε ότι έφτιαξαν μαζί. Σίγουρα όμως τίποτα δεν θα είναι όπως πριν… δεν μπορεί να είναι.