Η πανδημία επιστρέφει δριμύτερη

Απότομα χειροτέρεψαν τα πράγματα και όχι μόνο στη χώρα μας. Η Ευρώπη αρχίζει σιγά σιγά μετά την Μ. Βρεττανία να φουντώνει. Μετά την Πορτογαλία ήρθε η σειρά της γειτονικής της Ισπανίας, ακολούθησε η χώρα μας και από κοντά φαίνεται να ακολουθεί η Ολλανδία. Πιο πριν η Ρωσία που συναγωνίζεται στους θανάτους την πολυπληθή Ινδονησία. Η Ινδία μετά την καταστροφή που έζησε άρχισε να μαζεύεται κάπως ενώ η Ταϋλάνδη, η Μαλαισία και η Τυνησία άρχισαν να φουντώνουν. Το Ισραήλ που πέταξε νωρίς νωρίς τις μάσκες έχοντας εμβολιάσει πρώτο το 60% περίπου του πληθυσμού του εμφανίζει σχετική έξαρση κρουσμάτων. Η Νότια Αμερική που έχει χειμώνα είναι πάλι στο μάτι του κυκλώνα.

Εκείνο που φαίνεται παρήγορο είναι ότι όπου υπάρχει μεγάλο ποσοστό εμβολιασμένων οι θάνατοι και οι διασωληνώσεις δεν είναι πολλοί και περιορίζονται σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό σε ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα. Είναι μάλλον νωρίς για να γενικεύσουμε τον κανόνα αλλά φαίνεται ότι τα εμβόλια λειτουργούν αποτελεσματικά. Δυστυχώς μόνο κάπου το 11% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει εμβολιασθεί και πολλοί ακόμα θα πληρώσουν την αδυναμία μας να επιταχύνουμε τους εμβολιασμούς.

Η αίσθηση που υπάρχει στους νέους ανθρώπους είναι ότι δεν κινδυνεύουν και επομένως δεν χρειάζεται να εμβολιασθούν, κάτι που υποστηρίζουν και ορισμένοι καθηγητές που είναι λίγο πολύ εμβλήματα του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Λίγο κάτι τέτοιοι λίγο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  όπου ο κάθε πικραμένος που ούτε να μιλήσει ούτε να γράψει ξέρει παριστάνει τον ειδήμονα επί παντός ιατρικού και συνταγματικού θέματος, έχουν δημιουργήσει την σημερινή εικόνα όχι μόνο στην χώρα μας αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η έννοια του εθελοντικού εμβολιασμού έχει φτάσει στα όριά της και σχεδόν παντού ακούγονται φωνές υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο μέχρι εκεί. Τα εμβόλια, παρά το ότι έχουν χρησιμοποιηθεί σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια  ανθρώπους ακόμα θεωρούνται άγνωστα και αδοκίμαστα από αυτούς που πέρασαν από τα τσιπάκια και την αλλαγή του DNA στην γενική άρνηση λόγω φόβου και αμφιβολιών για την αποτελεσματικότητά τους και τις ενδεχόμενες παρενέργειες.

Εκτός από ορισμένες κοινωνίες μερικών ελληνικών νησιών που ζούν σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και η κυβέρνηση βοήθησε να εμβολιασθούν κατά προτεραιότητα, δύσκολα θα ξεπερασθεί ένα ποσοστό 60% στον γενικό πληθυσμό. Το παράδειγμα του Ισραήλ όπου το 60% έχει προσεγγισθεί εδώ και πολλούς μήνες αλλά δεν έχει ξεπερασθεί και ούτε φαίνεται είναι το πρώτο. Μακάρι να διαψευσθώ αλλά μεγαλύτερα ποσοστά θα είναι εξαιρέσεις στον κανόνα. Εκεί θα είναι το όριο του εθελοντικού εμβολιασμού και μόνο με υποχρεωτικό θα αυξηθεί.

Η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε για μια ακόμα φορά. Αφού βγάλαμε τις μάσκες και ανοίξαμε τα μπάρ για νεανικά πάρτυ διαπιστώσαμε ότι φούντωσε ο κορωνοϊός και τώρα θα πρέπει να τα μαζέψει πάλι αφού σε ελάχιστο χρόνο η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη. Όπως ακριβώς με το δεύτερο και το τρίτο κύμα. Η ελπίδα που ανατέθηκε στους εμβολιασμούς δεν φαίνεται να είναι ζωντανή.

Και τώρα; Από ότι κατάλαβα, σύντομα μόνο εμβολιασμένοι θα μπορούν να ταξιδέψουν όπου υπάρχει δυνατότητα ελέγχου, όπως τα σύνορα μεταξύ κρατών, τα πλοία και τα αεροπλάνα. Οι άλλοι θα μπορούν να μετακινηθούν σε περιορισμένη κλίμακα. Η γιγάντωση των κρουσμάτων που αποκαλύπτονται με τα rapid test τις τελευταίες μέρες ιδιαίτερα στην Αθήνα σύντομα θα οδηγήσει σε νέα περιοριστικά μέτρα εκεί που μπορούν να ληφθούν χωρίς γενική εφαρμογή. Το πιθανότερο είναι πρόσθετα περιοριστικά μέτρα να εφαρμοσθούν μόλις διατεθεί η εφαρμογή ελέγχου των ψηφιακών πιστοποιητικών εμβολιασμού σε μια βδομάδα περίπου. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος χρόνος με την μακαριότητα που μας διακρίνει. Οσο για τον τουρισμό… ότι προλάβαμε και από και πέρα μόνο με εμβολιασμένους.

Η εικόνα είναι πλασματική τις τελευταίες μέρες. Λείπουν κάπου 1000 επιπλέον κρούσματα που ξεχάστηκαν… κάπου.