Η οικογένεια του προ-παππού μου Ιωάννη Παπανθίμου

Ο πατέρας της γιαγιάς μου Μαρούδας γεννήθηκε το 1854 σύμφωνα με τον εκλογικό κατάλογο του 1915 και καταπώς φαίνεται θα πρέπει να ήταν γιός του παπα Ανθιμου για να προκύψει το συγκεκριμένο επώνυμο. Παντρεύτηκε την Ευδοκία Παπαδάκη, κι εδώ με παππάδες πρέπει να υπάρχει κάποια σχέση στο παρελθόν, κι αυτή από εξέχουσα οικογένεια του Καζαβητίου. Δεν γνωρίζω πως και πού μορφώθηκε για να γίνει δάσκαλος στο σχολείο του Μεγάλου Καζαβητίου, υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι για κάποιο διάστημα πήγε σε κάποιο σχολείο στην Ξάνθη αλλά δεν πρέπει να είχε ανάλογο τίτλο σπουδών που θα μπορούσε επισήμως να του δώσει την θέση του δασκάλου. Μάλλον στον πιθανολογούμενο ιερέα πατέρα του θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία. Ετσι εμφανίζεται στα αρχεία σε ηλικία 38 χρονών ως δάσκαλος από το 1892 για μερικά χρόνια και στη συνέχεια ως βοηθός δάσκαλος λόγω έλλειψης πτυχίου μέχρι το 1901 οπότε και αναλαμβάνει ως σχολικός έφορος στην επιτροπή που διαχειρίζεται το σχολείο μέχρι την απελευθέρωση.

Θα πρέπει να ήταν αρκετά μεγάλος, ίσως πάνω από 70 χρονών όταν στα μέσα της δεκαετίας του 20 ανέλαβε να διδάξει αρχαία ελληνικά στον πατέρα μου και στον ξάδερφό του Νίκο Χατζηραβδέλλη, και ο μεν πατέρας μου τα παράτησε σχεδόν αμέσως ενώ ο ξάδερφός του, φοβούμενος τον πατέρα του που τον πίεζε παντοιοτρόπως, έμαθε άριστα την αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματική.

Κατά τις διηγήσεις της τελευταίας εν ζωή εγγονής του Ευδοκίας ήταν αυστηρός αλλά δίκαιος και πλούσιος για τα μέτρα της εποχής. Στο σπίτι του στο Καζαβήτι, που πολύ αμυδρά θυμάμαι και πήγα μερικές φορές, υπήρχε σημαντική βιβλιοθήκη με παλιά βιβλία, λίγα από τα οποία διασώθηκαν όταν ένα χειμώνα η στέγη του σπιτιού βούλιαξε από το βάρος του χιονιού την χρονιά που προβλεπόταν να αλλαχτούν τα ξύλινα στηρίγματα της στέγης.

Ο πρώτος γιός ήρθε το 1878 και εγώ τον ήξερα σαν Αργυρόπουλο που παντρεύτηκε την Χιονάτα Μαυρουδή και έκανε τρείς γιούς (Γιάννη, Γιώργο και Δημητράκη) και μια κόρη την Αναστασία. Λίγο τον θυμάμαι αλλά θυμάμαι καλά την γιαγιά Χιονάτα και συχνά πήγαινα στο σπίτι τους τόσο στις Καλύβες όσο και στο Χωριό.

Το επόμενο παιδί ήταν κορίτσι, η Μαρούδα, που γεννήθηκε το 1884 και παντρεύτηκε τον παππού μου Γιώργο το 1902 σε ηλικία 18 ετών ενώ εκείνος ήταν 33 και έκανε έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Την γιαγιά μου την θυμάμαι πολύ καλά μια που μας άφησε σε μεγάλη ηλικία το 1976.

Το τρίτο και τέταρτο παιδί ήταν αγόρια που εμφανίζεται να γεννήθηκαν τον ίδιο χρόνο το 1892. Ο Δημήτριος χάθηκε στον πόλεμο της Μικρασίας και το μόνο που έχω είναι μια φωτογραφία του ως στρατιώτη βγαλμένη στην Θεσσαλονίκη τον Μάϊο του 1921 με κείμενο στο πίσω μέρος. Ο άλλος ήταν ο Φίλιππας, τον οποίο δεν θυμάμαι καθόλου,  για τον οποίο γνωρίζω ότι είχε τρία παιδιά, με την πρώτη του γυναίκα Ελένη που πέθανε στην γέννα είχε μια κόρη, την Φρόσω, ξαναπαντρεύτηκε την Θωμαή Πετρίδη, κόρη του γιατρού Γεωργίου Πετρίδη και της Αθηνάς, κόρης του Αναγνώστη Λογοθέτη και έκανε άλλα δυό παιδιά, την Αθηνά και τον Γιάννη.

Ο επόμενος γιός ήταν ο Γιώργος που γεννήθηκε το 1893, τον θυμάμαι πολύ καλά και συχνά μικρός πήγαινα στο σπίτι του στις Καλύβες, δεν θυμάμαι το σπίτι του στο χωριό. Παντρεύτηκε την Αναστασία Καψάλη και είχε δυό παιδιά, την Ευδοκία που βρίσκεται ακόμα στη ζωή και τον Τάκη που έφυγε πέρυσι.

Ο τελευταίος γιός ήταν ο Παναγιώτης που γεννήθηκε το 1898, παντρεύτηκε την Πηνελόπη Δημάκη και τον θυμάμαι επίσης πολύ καλά γιατί πολύ συχνά πήγαινα μικρός στο σπίτι τους στις Καλύβες. Το σπίτι τους στο χωριό ήταν το πατρικό Παπανθιμαίϊκο πολύ κοντά στης γιαγιάς μου Μαρίας και πολύ μικρός πρέπει να πήγα κάποιες φορές αλλά πολύ αμυδρά το θυμάμαι. Μοναχογιός του ο θείος Νίκος που ζεί στην Θεσσαλονίκη.

Η τελευταία κόρη ήταν η Ελένη που γεννήθηκε το 1901, παντρεύτηκε τον Σωτήρη Βογιατζή, πρόσφυγα από την Ανατολική Θράκη, μετανάστη στη Νέα Υόρκη στη συνέχεια, που βρέθηκε ως διερμηνέας στο αεροδρόμιο του Πρίνου στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ερωτεύτηκε την πανέμορφη Ελένη και έκαναν μια κόρη την Ευδοκία που πέθανε μωρό μετά την βάφτισή της και έναν γιό τον Ζαρίφη που έφυγε πριν μερικά χρόνια. Την θεία Ελένη δεν την γνώρισα γιατί έφυγε στην κατοχή.

Προσπάθησα να βρώ φωτογραφίες από κάθε ένα παιδί με την οικογένειά του αλλά μου λείπουν ο Φίλιππας και η Ελένη, η οποία κατά την θεία Αλεξάνδρα ήταν κυριολεκτικά κούκλα. Περιέργως πως έχω φωτογραφίες της Θωμαής,  δεύτερης γυναίκας του Φίλιππα και του Σωτήρη, άνδρα της Ελένης. Ετσι λοιπόν το υπάρχον φωτογραφικό αρχείο είναι το εξής και συμπεριλαμβάνει φωτογραφία του προ-παππού μου.

Ο προ-παππούς μου Ιωάννης Παπάνθιμος από το οικογενειακό αρχείο γύρω στα 1900.

 Ο παππούς Αργυρόπουλος στον Αϊ Γιάννη μαζί με τα παιδιά του Αναστασία αριστερά και Γιώργο με την κιθάρα δεξιά. Στα δεξιά του Γιώργου πρέπει να είναι η θεία μου Γεωργία Εξηντάρη και πίσω της μάλλον η θεία μου Αλεξάνδρα. Κάπου στην δεκαετία του 40 ίσως στην κατοχή ή αμέσως μετά. Σε φωτογραφίες του αρχείου της θείας μου φαίνεται το καλύβι που έμεναν κοντά στην εκκλησία του Αϊ Γιάννη όταν παραθέριζαν εκεί το καλοκαίρι, παράδοση που τήρησαν και τηρούσαν τα παιδιά του ακόμα και τα τελευταία χρόνια του προηγούμενου αιώνα όταν έκαναν τσαρδάκι στην περιοχή.

 Η γιαγιά Μαρούδα με τον παππού μου Γιώργο Κυραναστάση σε αναμνηστική φωτογραφία στην Καβάλα μάλλον λίγο μετά τον γάμο τους το 1902.

 Ο Δημήτριος Παπανθίμου σε στρατιωτική φωτογραφία που έστειλε στον γαμπρό του Γεώργιο Αναστασίου, δηλαδή τον παππού μου Γιώργο Κυραναστάση στις 9.5.1921. Από το οικογενειακό αρχείο

 

Ο παππούς Γιώργος Παπάνθιμος με τον γιό του Τάκη σε φωτογραφία του Αρχείου του ανεψιού του Δημητράκη Παπάνθιμου στα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Προπολεμική φωτογραφία των Παπανθιμαίων με την Θωμαή Παπανθίμου, δεύτερη γυναίκα του Φίλιππα Παπάνθιμου, στην μέση, μπροστά τα παιδιά της Γιάννης και Αθηνά και πίσω δεξιά η κόρη του άνδρα της Φρόσω από τον πρώτο γάμο του. Στην φωτογραφία εικονίζονται ακόμα πρώτη αριστερά η Αλεξάνδρα Κυραναστάση, δεύτερη αριστερά η Αναστασία Παπανθίμου,  η Αννα Κυραναστάση δεξιά μετά την Θωμαή και στην άκρη δεξιά η Χιονάτα Παπανθίμου. Στην δεύτερη σειρά στην άκρη αριστερά ο Γιαννάκης Κυραναστάσης και στην άκρη δεξιά ο Τάσος Κυραναστάσης. Οι άλλοι τρείς μου είναι άγνωστοι αλλά εικάζεται ότι στην μέση δίπλα στην Φρόσω Παπανθίμου είναι ο μετέπειτα άνδρας της.

Ο παππούς Παναγιώτης Παπάνθιμος με την γυναίκα του Πηνελόπη και τον γιό τους Νίκο ίσως στην διάρκεια της κατοχής ή λίγο αργότερα. Από το αρχείο της θείας μου Αλεξάνδρας.

Η μόνη φωτογραφία που βρήκα με τον παππού Σωτήρη Βογιατζή που φαίνεται στα δεξιά της νύφης, στο αρχείο της θείας μου, είναι από τον γάμο του γιού του Ζαρίφη Βογιατζή με την Νίκη Αργύρογλου από το Ροδολείβος. Θα πρέπει να είναι στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Εκεί φυσικά εικονίζονται και άλλα πρόσωπα της οικογένειας αλλά η Ελένη έχει φύγει κάπου πριν από δεκαπέντε χρόνια. Διακρίνω την Πηνελόπη, την Χιονάτα, την Μαρίκα Παπανθίμου γυναίκα του Γιώργου και πρώτη ξαδέρφη της Νίκης, πίσω από τον Σωτήρη τον Νίκο Παπάνθιμο και την θεία μου Αλεξάνδρα ανάμεσα στο ζευγάρι των νεονύμφων.