Ατελείωτη αυτοαπομόνωση

Το καλοκαίρι πέρασε ήσυχα με προσοχή, χωρίς ευτυχώς απρόοπτα αλλά η επόμενη περίοδος που άρχιζε από το φθινόπωρο ήταν ακόμα χειρότερη και δύσκολη.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου ήρθε στα χέρια μου ένα μικρό βαλιτσάκι που βρέθηκε παρατημένο στο υπόγειο του Παπανθυμαίϊκου του Πρίνου γεμάτο με ρολλά φίλμ και αρκετές εκτυπωμένες φωτογραφίες από τα φίλμ αυτά. Τόσο ο Δημητράκης όσο και ο αδελφός του Γιώργος Παπάνθιμος ήταν φωτογράφοι και από ότι κατάλαβα το βαλιτσάκι ξεχάστηκε στον Πρίνο και γιαυτό διασώθηκε. Υπήρχαν πολλές χιλιάδες άλλες φωτογραφίες αλλά τα φίλμ καταστράφηκαν γιατί τότε δεν σκέφτηκε κανείς ότι θα ήταν χρήσιμα στην αποτύπωση της ιστορίας.

Ανέλαβα να εξετάσω πως θα μπορούσα να ψηφιοποιήσω ολόκληρο το αρχείο στην κατάσταση που ήταν. Ειχα μηδενική εμπειρία από ψηφιοποίηση φίλμ και μάλιστα διαφόρων μεγεθών και σε πολύ κακή κατάσταση, με μόνη βοήθεια το διαδίκτυο και τις πηγές του. Κατέληξα στο σκάνερ που θα μπορούσε να βοηθήσει, το αγόρασα παραγγέλνοντάς το αλλά έκανα ένα βασικό λάθος. Δεν ήξερα ότι πρώτα έπρεπε να συντηρήσω τα φίλμ και να τα καθαρίσω και μετά να τα σκανάρω με αποτέλεσμα ορισμένες φωτογραφίες να έχουν αρκετά προβλήματα. Ένα άλλο λάθος ήταν ότι δεν σύνδεσα το φίλμ με την ψηφιακή αποτύπωση η οποία έχει μοναδική αρίθμηση αλλά τα φίλμ δεν έχουν. Βιαστικός και άπειρος πρώτα ψηφιοποίησα και μετά συντήρησα και αποθήκευσα τα φίλμ σε εξάδες σε θήκες από ριζόχαρτο. Προσπάθησα να καθαρίσω ψηφιακά τα αρχεία αλλά ορισμένες φωτογραφίες δεν μπορούν να καθαριστούν μια και το φίλμ είναι κατεστραμμένο από φώς και χημικά ένώ η σκόνη με την υγρασία έχουν παραμορφώσει ή θολώσει ορισμένες.

Ο Βαγγέλης την χρονιά αυτή βρέθηκε στην Ορεστιάδα και μετακινήθηκε εκεί μόνο τον Οκτώβριο γιατί αργότερα ήρθε στη Θάσο όταν έκλεισαν τα σχολεία στις αρχές Νοεμβρίου και επέστρεψε εκεί λίγο πριν το Πάσχα κάνοντας ολόκληρο αυτό το διάστημα μαθήματα με τηλεκπαίδευση. Λίγο πολύ το ίδιο έγινε και με την Λίνα.

Η πρώτη φορά που μας πλησίασε ο κορωνοϊός ήταν στα μέσα Οκτωβρίου που στο φροντιστήριο της Λίνας βρέθηκε θετική μαθήτριά της και φοβηθήκαμε πολύ, μπήκαμε σε οικειοθελή απομόνωση όπως και εκείνη και η Κατερίνα που επίσης είχε κρούσμα στο νηπιαγωγείο από την ίδια οικογένεια.

Πήγαμε τον Γιάννη στην Καβάλα στις αρχές Οκτωβρίου και τον επισκεφτήκαμε για μερικές ώρες λίγο πριν μπεί σε καραντίνα όλη η χώρα στις 5 Νοεμβρίου. Προλάβαμε να κάνουμε τα εμβόλια για την γρίππη και τον έρπητα ζωστήρα στη διάρκεια του Οκτωβρίου.

Η μεγάλη καραντίνα έφτασε από τις 6 Νοεμβρίου και συνέπεσε με τις τοπικές εξάρσεις στην Καβάλα αλλά όχι ακόμα στη Θάσο. Γεμάτες οι κορωνοκλινικές κυρίως στη Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα και οι θάνατοι εκτοξεύτηκαν σε περισσότερους από εκατό καθημερινά. Φόβος και τρόμος και απίστευτες διηγήσεις από αυτούς που το πέρασαν βαριά.

Τον καιρό αυτό άρχισα τρία διαφορετικά πρότζεκτ για να περνώ την ώρα μου. Την καταγραφή των αριθμών της πανδημίας, την δημοσίευση ψηφιακών φωτογραφιών του αρχείου του Παπάνθιμου και φυσικά προσωπικές αφηγήσεις από όσα θυμάμαι από την ζωή μου διανθισμένες από φωτογραφίες του οικογενειακού αρχείου.

Μαύρη φαινόταν η επερχόμενη τουριστική περίοδος μέχρι που εμφανίστηκαν τα εμβόλια στις αρχές του νέου χρόνου και άνοιξαν μια χαραμάδα ελπίδας. Το δεύτερο κύμα υποχώρησε στις αρχές του χρόνου για να δώσει την σειρά του στο τρίτο που ακόμα δεν λέει να υποχωρήσει και πλήττει κυρίως τους νεώτερους που είναι και πιο ανθεκτικοί.

Το τελευταίο κατασκεύασμα είναι το blog που έχει προς το παρόν συγκεντρωμένα τα προσωπικά βιώματα χρονολογικά συγκεντρωμένα με χαρακτηριστικές φωτογραφίες και κείμενα που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτοβιογραφία με τον τρόπο που νομίζω ότι με περιγράφει καλύτερα.

Στις 10.4 άρχισε η διαδικασία άρσης της αυτοαπομόνωσης με την πρώτη δόση του εμβολίου που συνεχίστηκε στις 4.5 με την δεύτερη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές θεωρητικά μπορούμε να κινηθούμε χωρίς τον φόβο σοβαρής νόσησης. Ολη η οικογένεια έχει πλέον εμβολιασθεί και λογικά από τα μέσα Ιουνίου είμαστε ελεύθεροι να κινηθούμε όπως θέλουμε.

Δυό τρείς φορές στην διάρκεια της καραντίνας χρειάστηκε να περάσουμε απέναντι για διάφορους λόγους και ήταν τελικά το πιο εύκολο πράγμα, παρά το ότι είμαστε πάντα εφοδιασμένοι με τα σχετικά έγγραφα ποτέ κανείς ούτε μας ρώτησε ούτε μας έλεγξε.

Ο τουρισμός στο νησί δεν φαίνεται ακόμα να προσεγγίζει ούτε τα περσινά επίπεδα παρά τους εμβολιασμούς. Από τους αριθμούς όμως που κυκλοφορούν δεν φαίνεται να είναι σημαντικό το ποσοστό των μόνιμων κατοίκων του νησιού που είναι εμβολιασμένοι. Με 9500 εμβολιασμούς από τους οποίους λέγεται ότι το 40% δεν αφορά κατοίκους του νησιού σημαίνει ότι σκάρτα 3-4000 ντόπιοι έχουν εμβολιασθεί και με τις δύο δόσεις παρά την διαθεσιμότητα εμβολίου Pfizer που είναι το καλύτερο από άποψη παρενεργειών. Ετσι είναι λογικό να έχουμε τα κρούσματα που έχουμε και να μην έχουμε καλές προοπτικές για το μέλλον χωρίς σοβαρή ενίσχυση του αριθμού των εμβολιασμένων. Η ζημιά από την ακύρωση πτήσεων είναι έτσι και αλλοιώς μεγάλη και δεν βλέπω εύκολα να βγαίνουμε από τις κόκκινες και πορτοκαλί λίστες με τα χάλια που έχουμε. Ο αριθμός των θανάτων έχει κολλήσει στους πενήντα καθημερινά, απαράδεκτα υψηλός, και δεν πέφτει με τίποτα ενώ ο αριθμός των κρουσμάτων παραμένει ασύλληπτα υψηλός γύρω στις δύο χιλιάδες κατά μέσον όρο με πολύ αργή αποκλιμάκωση. Φαίνεται ότι τα εμβόλια υπάρχουν σε αφθονία αλλά η προθυμία του εμβολιασμού όλο και μειώνεται. Και πώς να μην μειωθεί με τους τεράστιους τίτλους ανεπιβεβαίωτων θρομβώσεων και θανάτων που αποδίδονται ενδεχομένως σε ορισμένα εμβόλια που βασίζονται σε αδενοϊό και σπέρνουν τον φόβο και την αμφιβολία!

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το φετεινό καλοκαίρι. Μακάρι να διαψευσθώ!

Για πόσον καιρό ακόμα;