Απώλειες

Ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος μέχρι τον 15αύγουστο κύλισαν με τα συνήθη μικροπροβλήματα αλλά στα τέλη Αυγούστου η γιαγιά άρχισε να μην αισθάνεται καλά γιατί τα νεφρά της δεν πήγαιναν καλά. Την πήγαμε στο ΚΥ Πρίνου με ασθενοφόρο και μετά στην Καβάλα αλλά στις 2.9 μας άφησε σε ηλικία 93 ετών και έμεινε ο παππούς μόνος που μας είχε πέσει κανα δυό φορές αλλά ακόμα επιζούσε ώσπου μια Κυριακή στις 15.10 έμεινε στα χέρια μας βαδίζοντας για το κρεβάτι του σε ηλικία 100 ετών.

Οι ξένοι μας έφυγαν στα τέλη Σεπτεμβρίου και την 1.10 βαφτίσαμε την μπέμπα μας Κατερίνα. Το ξενοδοχείο γέμισε με προσκαλεσμένους από την Βέροια, συγγενείς του Βαγγέλη, για ένα βράδυ. Σε δυό βδομάδες είχαμε και την κηδεία του παππού.

Ο Γιάννης έβγαλε πάλι τον ώμο του χαράματα και πήγαμε στον ορθοπεδικό στα Λιμενάρια για να του τον ξαναβάλει. Όπως φαινόταν το χειρουργείο ήταν μάλλον αναπόφευχτο. Στις 18.10 πήγαμε Καβάλα και ο Γιάννης έκανε μαγνητική για τον ώμο του και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η επέμβαση είναι απαραίτητη. Κλείνουμε ραντεβού στον γιατρό που μας σύστησαν στη Θεσσαλονίκη και καθορίζεται χειρουργείο στο Διαβαλκανικό στα μέσα Νοεμβρίου.

Στις αρχές Νοεμβρίου η θεία πέφτει στο δωμάτιό της και σπάζει το πόδι της στο ισχύο ψηλά. Νοσοκομείο και μετά από τηλεφώνημα της Ανθής στον διευθυντή της κλινικής μπαίνει αμέσως στο χειρουργείο. Από κεί και πέρα πήρε την κάτω βόλτα. Βγήκε από το Νοσοκομείο αλλά δεν έπρεπε να κινείται και δεν το καταλάβαινε με αποτέλεσμα να την έχουν δεμένη στο κρεβάτι. Αργότερα ο φυσιοθεραπευτής δοκίμασε να την σηκώσει αλλά ήταν τόσο ασταθής που σίγουρα θα έπεφτε μόνη της. Αρχισε να παραιτείται όταν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει όπως πριν και περίμενε τόσο εκείνη όσο και εμείς το μοιραίο που έφτασε στα μέσα Αυγούστου του 2018 αφού μεταφέρθηκε στην πτέρυγα των κατάκοιτων αρρώστων.

Ο Βαγγέλης παραιτείται από τον Δήμο στις αρχές Νοεμβρίου και προσλαμβάνεται αναπληρωτής στον Εβρο με τοποθέτηση Μεταξάδες-Διδυμότειχο. Ετσι πηγαινοέρχεται σχεδόν κάθε βδομάδα στην Θάσο αλλά η Λίνα τώρα χρειάζεται ακόμα περισσότερο τη βοήθειά μας. Ετσι μεταφερθήκαμε στο μικρό διαμέρισμα δίπλα στο φροντιστήριο για να είμαστε κοντά.

Ο Γιάννης χειρουργήθηκε στα μέσα Νοεμβρίου στο Διαβαλκανικό και την επόμενη μέρα επιστρέψαμε στην Θάσο. Μείναμε και οι τρείς στον ίδιο χώρο και ήταν με νάρθηκα στήριξης δεμένος για σχεδόν ενάμιση μήνα κάνοντας ασκήσεις τακτικά κάθε μέρα. Οι μέρες περνούσαν λίγο πολύ παρόμοιες ανεβοκατεβαίνοντας και πηγαινοερχόμενοι καθημερινά στο ΙΟΛΗ για μαγείρεμα τα πρωϊνά και τα απογεύματα να φυλάγουμε την Κατερίνα που μεγάλωνε σιγά σιγά. Η Λίνα ήταν πνιγμένη στα μαθήματα μέχρι αργά τις 10 το βράδι και ο αριθμός των παιδιών μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο. Στα τέλη Νοεμβρίου επιστροφή στο Διαβαλκανικό για αφαίρεση ραμμάτων.

Παραμονή Χριστούγεννα πήγαμε στην Καβάλα και ο Γιάννης στον φυσιοθεραπευτή για τον ώμο του. Κάναμε Χριστούγεννα στην Καβάλα και την δεύτερη μέρα επιστρέψαμε όλοι εκτός Γιάννη για το γλέντι της ξαδέρφης Χρύσας πριν το γάμο του γιού της Κώστα. Πίσω στην Καβάλα την άλλη μέρα και την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς πήγαμε στις Σέρρες για τον γάμο του Κώστα και της Λίας. Την παραμονή επιστρέψαμε στην Καβάλα και η Λίνα με τον Βαγγέλη έφυγαν για την Βέροια. Από την Πρωτοχρονιά μέχρι του Αϊ Γιαννιού στην Καβάλα και στη συνέχεια επιστροφή στη Θάσο χωρίς τον Γιάννη που έμεινε στην Καβάλα για τις φυσιοθερεπείες του. Καθημερινές σχεδόν επισκέψεις στην θεία μου στο γηροκομείο αλλά δεν φαίνεται βελτίωση στον ορίζοντα. Γυρίσαμε δυό Σαββατοκύριακα στην Καβάλα για δουλειές και για να βλέπουμε τον Γιάννη και την Αλέκα.

Κάπως έτσι πέρασε ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος με κανένα Σαββατοκύριακο στην Καβάλα και τις άλλες μέρες στη Θάσο με τα γνωστά δρομολόγια. Επιστρέψαμε στην Καβάλα στα τέλη Μαρτίου για τις διακοπές του Πάσχα και με τον Γιάννη πήγαμε για επανέλεγχο του ώμου του στο Διαβαλκανικό. Το Πάσχα είμαστε μόνοι με τον Γιάννη αφού η Λίνα με τον Βαγγέλη πήγαν στη Βέροια. Στα τέλη Απριλίου επιστρέψαμε όλοι στη Θάσο και αρχίσαμε τις ετοιμασίες για την επόμενη τουριστική περίοδο που άρχισε στις 6.5 με τους ολλανδούς για να ακολουθήσουν στις 19.5 οι σκανδιναβοί. Οι ρουμάνοι στις αρχές Ιανουαρίου μας ειδοποίησαν ότι δεν θα κάνουν το πρόγραμμα της Θάσου και έτσι μεταφέραμε τα δύο στούντιο στους σκανδιναβούς που γέμιζαν τα πάντα.

Το καλοκαίρι πέρασε σχετικά ομαλά με μόνο έκτακτο τον θάνατο και της τελευταίας επιζούσας από την οικογένεια, της θείας Αλεξάνδρας στο τμήμα των κατάκοιτων του γηροκομείου στις 22.8. Δεν είχε επαφή με το περιβάλλον για μέρες και δεν έτρωγε οπότε ο θάνατος ήταν λύτρωση για την ίδια σε ηλικία 94 ετών. Οι τελευταίοι τουρίστες έφυγαν στα τέλη Σεπτεμβρίου ενώ είχαμε ήδη αποφασίσει να πάμε ένα ταξίδι στην Βιέννη με την τελευταία πτήση μάλλον της Eurowings από την Καβάλα. Δεν μου βγήκε τόσο καλό γιατί άρπαξα ένα άγριο κρύωμα κάπου την δεύτερη ή τρίτη μέρα και γύρισα με έναν χάλια λαιμό. Η διαμονή πολύ ωραία, ο καιρός επίσης, η Βιέννη πολύ όμορφη αλλά φαίνεται ότι δεν μας έκατσε γενικώς.

 Αναμνηστική φωτογραφία από την βάφτιση της Κατερίνας 1.10.2018