Σπληνεκτομή!
Τον Σεπτέμβριο του 2012 μαθαίνουμε ότι η Χρύσα, πρώτη ξαδέρφη της Φωτεινής κλείνει το Φροντιστήριο Αγγλικών που είχε στο Λιμένα κοντά τριάντα χρόνια και μεταφέρουμε την πληροφορία στη Λίνα μήπως και ενδιαφέρεται να αρπάξει την ευκαιρία. Είπε ότι θα το σκεφτεί.
Η οικογένεια μεταφέρθηκε στην Καβάλα στις αρχές Νοεμβρίου αφήνοντας κάποιες εργασίες για αργότερα. Εγκαταστήσαμε φωτοβολταϊκά στην στέγη του κτιρίου στην Θάσο που συνδέθηκαν με το δίκτυο της ΔΕΗ κάπου στα τέλη Δεκεμβρίου. Ετσι αρκετές φορές μέχρι τα Χριστούγεννα έπρεπε να πάω στη Θάσο όποτε ήταν απαραίτητο. Ψιλά γράμματα γιατί στο ΤΕΙ πήγαινα μέχρι και τον Ιανουάριο συνήθως μια μέρα την εβδομάδα. Τα Χριστούγεννα τα περάσαμε οικογενειακά με την Λίνα, τον Γιάννη και την θεία Αλεξάνδρα φυσικά. Λίγο μετά πήγαμε Θάσο για την μεταβίβαση του πατρικού σπιτιού στη Λίνα από την γιαγιά της. Την Πρωτοχρονιά την περάσαμε πάλι όλοι μαζί και μετά η Λίνα μας άφησε για τη Βέροια. Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου ασχολήθηκα με το τελευταίο εργαστήριο, τις εξετάσεις του και την βαθμολογία του. Η Λίνα αποφάσισε τελικά να ανοίξει φροντιστήριο στο Λιμένα και να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη των γονιών της οπότε επιταχύναμε όσο μπορούσαμε τις εργασίες διαμόρφωσής του σε κατοικία για την οικογένειά της και χώρο διδασκαλίας για την δουλειά της.
Αφού απαλλάχτηκα από τις διδακτικές υποχρεώσεις είπα να ασχοληθώ με το πρόβλημα της σπλήνας που με ενοχλούσε αρκετά πλέον.
Δυστυχώς ο Νίκος στο Ιπποκράτειο έφυγε ξαφνικά από καρδιά και έχασα κάθε επαφή εκεί. Κατέληξα στην Διευθύντρια του Αιματολογικού του Νοσοκομείου Καβάλας που όταν είδε τις εξετάσεις άρχισε να ψάχνει ενδεχόμενα λευχαιμίας ή κάτι ανάλογο. Με έστειλε για υπέρηχο που είχα να κάνω από το 2007 όπου διαπιστώθηκε ότι η σπλήνα άρχισε να βλάπτει λόγω μεγέθους το αριστερό νεφρό που κατακρατούσε ούρα ενώ οι σπληνικές φλέβα και αρτηρία είχαν αρχίσει επίσης να ζορίζονται αυξάνοντας αρκετά την διάμετρό τους. Το σπινθηρογράφημα στο νοσοκομείο όσον αφορά την σπλήνα έδειξε παρόμοια εικόνα με εκείνη του 1996. Η επίσκεψη στο αιματολογικό του Παπανικολάου δεν έδειξε τίποτα ενδιαφέρον οπότε με παρέπεμψαν στο γαστρεντερολογικό του Ιπποκράτειου από όπου είχα ξεκινήσει. Ετσι κατά τον Μάρτιο κατέληξα στην Ολγα Γιουλεμέ τότε Επίκουρη καθηγήτρια και στο παρελθόν συνεργάτη του Νίκου Νικολαϊδη όπως διαπίστωσα από δημοσιεύσεις της με τον Νίκο. Η γαστροσκόπιση, τρίτη στην σειρά από το 2003 δεν έδειξε τίποτα περισσότερο από ενδεχόμενο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, αντιβίωση και επανεξέταση με ταυτόχρονη παραπομπή για αξονική και νεφρόγραμμα που έκανα στην Καβάλα. Το νεφρόγραμμα έδειξε έκπτωση λειτουργίας αριστερού νεφρού με κατανομή απέκρισης 30-70 στα δύο νεφρά. Ταυτόχρονα η αξονική ανέδειξε πλήρως το πρόβλημα αλλά όχι την αιτία της σπληνομεγαλίας. Με όλα αυτά στα χέρια επιστροφή στην Γιουλεμέ, νέα γαστροσκόπηση που έδειξε σχεδόν πλήρη επούλωση του αρχόμενου έλκους αλλά ανάγκη για άμεση σπληνεκτομή λόγω της επίδρασης στην νεφρική λειτουργία. Η ίδια κανόνισε την εισαγωγή στην Β Χειρουργική Κλινική και μου βρήκε τον γιατρό, τον εξαιρετικό Κώστα Μπαλλά που τότε ήταν επίσης Επίκουρος Καθηγητής. Με όλα αυτά πέρασαν αρκετοί μήνες και από τον Φεβρουάριο φτάσαμε στα τέλη Μαϊου.
Ο τουρισμός είχε αρχίσει από τις 30 Απριλίου για το ξενοδοχείο και όλοι μαζί βρεθήκαμε στη Θάσο λίγες μέρες πριν. Ο Γιάννης δεν πήγε στη Μακρύαμμο ή κάπου αλλού για να αναλάβει το ξενοδοχείο με την Λίνα αφού έπρεπε να λείψουμε για άγνωστο χρόνο λόγω της σπληνεκτομής μου. Μια μέρα πριν την άφιξη των πρώτων τουριστών στο ΙΟΛΗ έγινα ο τρίτος Ομότιμος Καθηγητής του τμήματος Βιομηχανικής Πληροφορικής μετά από πρόταση του τμήματος. Μετά από συνεννόηση με τον γιατρό κανονίστηκε εισαγωγή στο νοσοκομείο στις 17 Ιουνίου και Χειρουργείο στις 18. Σημαδιακή ημερομηνία αφού στις 17.6.80 έγινα διδάκτορας, στις 17.6.83 γεννήθηκε ο Γιάννης και έλπιζα ότι η Τρίτη φορά δεν θα οδηγούσε σε άσχημο αποτέλεσμα. Ο Γιάννης με την Μάρθα είχαν την καλοσύνη να μας πάνε στο Ιπποκράτειο με το αυτοκίνητό τους όπου με περίμεναν, μου έκαναν εισαγωγή και με προετοίμασαν για σπληνεκτομή την επόμενη μέρα.
Η διαδικασία κύλησε σχεδόν ομαλά παρά την τεράστια σπλήνα που έπρεπε να αφαιρεθεί και είχε όπως αποδείχθηκε μήκος 31.5 εκατοστά και είχε διπλώσει και φουσκώσει πιέζοντας τον αριστερό ουρητήρα. Δυστυχώς μαζί με την μεγάλη σπλήνα αφαιρέθηκε και η ουρά του παγκρέατος που ήταν κολλημένη πάνω της με αποτέλεσμα η αμυλάση να ανέβει ψηλά αλλά σιγά σιγά πήρε καθοδική ομαλή πορεία για να επανέλθει σε φυσιολογικές τιμές μήνες μετά την σπληνεκτομή. Όταν ξύπνησα στην μονάδα εντατικής φροντίδας δεν μπορούσα να αντιληφθώ το μέγεθος της τομής στην κοιλιά μου που ήταν μεγαλύτερη από τα 25 εκατοστά. Ηξερα τι θα μου έκαναν γιατί είχα παρακολουθήσει εγχειρήσεις σπληνεκτομής σε βίντεο στο Youtube αλλά το μέγεθος της σπλήνας ήταν το κύριο πρόβλημα ιδίως όσον αφορά τις συμφύσεις και την απομόνωση από τα γειτονικά όργανα ενώ η σπληνική φλέβα και η σπληνική αρτηρία απομονώνονται από το σώμα, δένονται και κόβονται. Δεν χρειάστηκε να πάρω αίμα παρά το ότι ζητήθηκε αίμα για κάθε ενδεχόμενο που ευτυχώς βρέθηκε από γνωστούς και άγνωστους εθελοντές αιμοδότες.
Εμεινα στο νοσοκομείο εννέα ημέρες συνολικά χωρίς μετεγχειρητικά προβλήματα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ένας επίμονος λόξυγκας που δεν με άφηνε να ησυχάσω και τον είχα ακόμα και όταν επέστρεψα στο σπίτι. Όπως ξαφνικά ήρθε έτσι και ξαφνικά μια μέρα έφυγε. Πάλι ο Γιάννης με την Μάρθα μας παρέλαβαν από το Ιπποκράτειο και μας έφεραν στην Κεραμωτή από όπου πήραμε το φέρρυ μπόουτ για το Λιμένα. Ημουν αρκετά ζαλισμένος και αδύναμος, χωρίς σωληνάκι όμως, και μόνο στα τέλη Ιουλίου ανέλαβα υπηρεσία πάντα με προσοχή και χωρίς να κουράζομαι. Πρέπει μαζί με την σπλήνα που ήταν κάπου ενάμισι κιλό να έχασα πάνω από δέκα κιλά. Η σπλήνα μου οδηγήθηκε για βιοψία στο ιστολογικό εργαστήριο αλλά δεν βρέθηκε τίποτα που να μπορεί να οδηγήσει στην αιτία που προκάλεσε την σπληνομεγαλία. Ετσι το συμπέρασμα ήταν ιδιοπαθής σπληνομεγαλία ανευ αιτιολογίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου