Η Βάλτα του Πρίνου με τον φακό του Δημητράκη Παπάνθιμου

Θυμάμαι τα ύστερα παιδικά μου χρόνια ότι στη Βάλτα είχαμε ένα χωράφι που ήταν στην Καπασιά. Η Καπασιά ήταν ένα μεγάλο δέντρο που τόβλεπες από μακριά να ξεχωρίζει στο επίπεδο γυμνό τοπίο που ξεκινούσε από την άκρη του κάμπου με τα λιόδεντρα στην πλευρά προς τα βουνά και κατέληγε στην αντίθετη κατεύθυνση στο δασύλλιο που τότε ήταν γεμάτο με μεγάλα πεύκα που έφταναν μέχρι τη θάλασσα. Οι άλλες δύο πλευρές έφταναν στην θάλασσα από την μια πλευρά στον όρμο του Πρίνου ή την σκάλα και στην άλλη στο παλιό γήπεδο με τις βολικοκαλύβες. Μεγάλο μέρος της προερχόταν από την καταστροφή ενός μέρους των λιόδεντρων του κάμπου που κάηκαν όταν το συμμαχικό αεροδρόμιο της ΑΝΤΑΝΤ στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα. Στον μεσοπόλεμο ολόκληρη σχεδόν η περιοχή της βούλιαζε στα νερά που κατέβαιναν από τα βουνά και πλημύριζαν το επίπεδο έδαφος κάθε χρόνο όταν έβρεχε. Από αυτό το γεγονός πήρε και το όνομά της.

Αν θυμάμαι καλά πάνω στην καπασιά πρέπει να υπήρχε ένα τσαρδάκι παρατηρητήριο από το οποίο ο αγροφύλακας είχε πλήρη εικόνα της περιοχής. Στο χωράφι αυτό παλιότερα ο πατέρας μου έσπερνε τριφύλλι για τις κατσίκες και τον γάϊδαρο αλλά κάποια χρόνια έβαλε καρπούζια και τα θυμάμαι για την γλύκα τους, ήταν τα αμερικάνικα, μακρόστενα και με λίγα σχετικά σπόρια. Τα θυμάμαι καλά αρκετά μικρός ίσως μέχρι την ηλικία των 15 ετών όταν τα έφερνε με τον γάϊδαρο φορτωμένο στο Καζαβήτι μέσα σε τσουβάλια. Το έδαφος μάλλον εξαντλήθηκε μετά από δυό χρόνια και το γύρισε πάλι σε τριφύλλι και το μποστάνι μεταφέρθηκε στον κλήρο όπου υπήρχε νερό αλλά σαν την γλύκα της βάλτας δεν υπήρχε. Το χωράφι χάθηκε με τα χρόνια όπως και η καπασιά που έπεσε μετά από κάποιον αέρα και με τον ανολοκλήρωτο αναδασμό υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Από τα παλιά χρόνια, κυρίως στην δυτική περιοχή προς το παλιό στάδιο, νωρίς την άνοιξη όλος ο τόπος ήταν μια θάλασσα βαλτολούλουδων που έδιναν ένα ξεχωριστό χρώμα από μικρές άσπρες πινελιές στο καταπράσινο χορτάρι με μικρά κίτρινα στίγματα στο λευκό. Δεν γνωρίζω πως επικράτησε αλλά τόσο ο ντόπιος πληθυσμός όσο και επισκέπτες από τα άλλα χωριά του νησιού επισκεπτόταν παρέες παρέες την περιοχή για να μαζέψουν αγκαλιές και καλάθια ολόκληρα με βαλτολούλουδα. Ο Δημητράκης Παπάνθιμος ήταν εκεί για να απαθανατίσει το γεγονός του ερχομού της άνοιξης μέσα από τις φωτογραφίες του.

Με τα βαλτολούλουδα στα χέρια και τα καλάθια

Οικογενειακές φωτογραφίες στην βάλτα

Ρομαντικές φωτογραφίες στην βάλτα

Ατομικές φωτογραφίες στην βάλτα

Με τα ποδήλατα

Μετά τον πόλεμο, το ελληνικό κράτος, στην προσπάθειά του να βελτιώσει τόσο τις συνθήκες υγιεινής όσο και της αποξήρανσης του βαλτώδους εδάφους, άνοιξε μεγάλα αποστραγγιστικά κανάλια που μάζευαν τα στάσιμα νερά και τα οδηγούσαν στην θάλασσα. Ο φωτογράφος ήταν πάλι παρών και κατέγραψε ορισμένες σκηνές από τις εργασίες.

Διάνοιξη αποστραγγιστικών καναλιών

Αναμνηστικές φωτογραφίες στα σκαπτικά

Ορισμένες ακόμα φωτογραφίες του από τα βουνά δείχνουν στο βάθος την περιοχή σαν να την βλέπει κανείς από αεροπλάνο αλλά στην πραγματικότητα είναι μακρινές λήψεις από τις κορυφές των γειτονικών βουνών.

Η βάλτα από το μια βουνοκορφή του Πρίνου

Η βάλτα από το Σελάδι

Λίγες ακόμα φωτογραφίες απεικονίζουν χαρακτηριστικές φιγούρες χωρικών από την αγροτική ζωή στην περιοχή, μάλλον τυχαίες και όχι συστηματικές λήψεις.

 Χαρακτηριστική φιγούρα ανθρώπου της βάλτας