Ατυχήματα
Η νέα εκπαιδευτική χρονιά δεν μας μπήκε και πολύ ευχάριστα. Ο Γιάννης πήγε να δώσει ένα μάθημα που του είχε μείνει και να επιστρέψει λίγο αργότερα ξενοικιάζοντας το σπίτι. Η Φωτεινή είχε ένα μικροατύχημα με το ποδήλατο και έσπασε το πόδι της όπως τελικά αποδείχτηκε με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να πάει στην Σάμο για να βοηθήσει τον Γιάννη να μαζέψει τα πράγματά του. Εμεινε με τον γύψο αρκετές βδομάδες και δεν μπορούσε εύκολα να μετακινηθεί. Ετσι αυτός επέστρεψε με το πλοίο με όσα μπόρεσε να συμμαζέψει. Το σπίτι του Γιάννη στην Καβάλα συνέχισε να βγάζει δουλειές αλλά περάσαμε κλιματιστικά και στην σοφίτα που ψηνόταν το καλοκαίρι και πάγωνε τον χειμώνα με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητα. Οι δουλειές και οι επισκευές ατελείωτες, κάναμε και θερμομόνωση στο υπόλοιπο σπίτι της Καβάλας, αλλά ο Γιάννης που επέστρεψε από την Σάμο κάπου αργά τον Νοέμβριο εγκαταστάθηκε σπίτι του. Μετά τα μαθήματα έμεινε η διπλωματική που ήταν βιβλιογραφική και την έστειλε μετά τα Χριστούγεννα. Τόσο η Λίνα όσο και ο Γιάννης έκαναν κάποια μαθήματα ως ωρομίσθιοι στο ΤΕΙ και το Δημόσιο ΙΕΚ αλλά όχι κάτι της προκοπής.
Η οικογένεια επέστρεψε στα τέλη Οκτωβρίου στην Καβάλα αλλά λόγω των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών πηγαινοερχόμαστε για δυό κυριακές ακόμα τον Νοέμβριο. Η πεθερά μου δυσκολευόταν πολύ με τα γόνατά της που δύσκολα την κρατούσαν και το αναπόφευκτο συνέβη στις αρχές Δεκεμβρίου όταν έσπασε το πόδι της ψηλά στον μηρό μέσα στο σπίτι λίγο πριν τα Χριστούγεννα και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο, εγχειρίστηκε και πριν την Πρωτοχρονιά επέστρεψε σπίτι αλλά χωρίς να μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Τα ράμματα βγήκαν μετά την Πρωτοχρονιά αλλά πολύ δύσκολα μπορούσε πλέον να κινηθεί.
Κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου προκηρύσσεται ανάμεσα σε άλλες και μια θέση πτυχιούχου πληροφορικής χωρίς προϋπηρεσία για το Πρόγραμμα Πρακτικής Ασκησης του ΤΕΙ μέσω της Επιτροπής Ερευνών. Πριν κάνω οτιδήποτε επικοινωνώ με τον Αντιπρόεδρο και ρωτώ αν η θέση προορίζεται για κάποιον συγκεκριμένο ή είναι ανοιχτή. Με διαβεβαιώνει ότι είναι ελεύθερη και έτσι ο Γιάννης υποβάλλει τα χαρτιά του. Η τριμελής εισηγητική επιτροπή καθυστερεί να δώσει την εισήγησή της γιατί όπως έγινε η προκήρυξη έλεγε ότι δεν μπορούσε να κατατάξει τους υποψήφιους. Τελικά αποφάσισαν να τους κατατάξουν με τον βαθμό πτυχίου που είχαν όλοι. Μετά από μήνες αναμονής ο Γιάννης είναι πρώτος στην σειρά και η κατάταξη πάει στην επιτροπή ερευνών για την λήψη απόφασης και ο εκπρόσωπος του τμήματός μου στην Επιτροπή Ερευνών με διαβεβαιώνει ότι προσλαμβάνονται όλοι οι προτεινόμενοι. Τελικά καλούνται οι προτεινόμενοι να υπογράψουν συμβάσεις πρόσληψης. Όταν πάει να υπογράψει ο Γιάννης αφού τον κάλεσαν μαθαίνει ότι η πρόσληψη όσον αφορά την θέση αυτή αναβάλλεται για εύθετο χρόνο, δηλαδή ακυρώνεται. Ο αντιπρόεδρος και παλιός συνυποψήφιος μαζί μου ως πρόεδρος δεν απαντά στο κινητό. Καταλαβαίνετε βέβαια πως αισθάνθηκα απέναντι στο γιό μου. Ετσι αποφάσισα ότι η λαϊκή παροιμία «μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα» ήταν σοφή και ενδεδειγμένη σε κάθε περίπτωση και ειδικά στην συγκεκριμένη.
Στα τέλη του Ιανουαρίου χαλάει και ο καυστήρας μετά από είκοσι χρόνια και έτσι μπαίνει νέος και καλύτερος οπότε με την μερική θερμομόνωση του φθινοπώρου η θέρμανση έγινε ακόμα καλύτερη. Η γιαγιά σιγά σιγά με περπατούρα άρχισε να ζωντανεύει. Ο Γιάννης πάει τον Φεβρουάριο στην Σάμο για την παρουσίαση της διπλωματικής και επιστρέφει. Αργότερα θα ξαναπάει για την ορκομωσία στα τέλη Απριλίου. Η μεταφορά στην Θάσο γίνεται στα τέλη Απριλίου μετά το Πάσχα που το περάσαμε στην Καβάλα χωρίς τις παρέες του προηγούμενου. Φυσικά εγώ συνεχίζω να πηγαινοέρχομαι μαζί με το Γιάννη στην Καβάλα μέχρι να τελειώσουν οι εξετάσεις του εαρινού εξαμήνου. Κάπου τότε ήταν που με επισκέφτηκαν δυό παλιοί μου σπουδαστές ο Edwin από την Ολλανδία και η Marta από την Ισπανία οι οποίοι γνωρίστηκαν το 1996 σαν σπουδαστές Erasmus στο Εργαστήριο όταν έκαναν τις πτυχιακές τους, παντρεύτηκαν και από τότε ζούν στην Ολλανδία με τα δυό τους αγόρια.
Μας άρεσε η θερμομόνωση της Καβάλας και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε το ίδιο και στο πατρικό σπίτι της Φωτεινής στο Λιμένα. Δεν ήταν κακή ιδέα τελικά μια και αργότερα το σπίτι θα χρησιμοποιούσε η Λίνα. Φυσικά αφού τώρα η Φωτεινή ήταν ελεύθερη είχε εκείνη την εποπτεία της ΙΟΛΗΣ όσο εγώ πηγαινοερχόμουν στην Καβάλα. Το καλοκαίρι πέρασε σχετικά ήσυχα χωρίς άλλα απρόοπτα. Φυσικά η Φωτεινή έκανε την εκδρομούλα της στον Προυσό πάλι με την Μάρθα και την γνωστή παρέα. Εγώ εκπαίδευα σιγά σιγά τον Γιάννη στα μυστικά της δουλειάς.
Κάπου γύρω στον δεκαπενταύγουστο η Λίνα μας γνώρισε και τον Βαγγέλη με τον οποίο γνωρίστηκε στην Αλεξανδρούπολη όταν ήταν στις Σάππες και ο Βαγγέλης φοιτούσε στην ΑΣΠΑΙΤΕ ενδιαφερόμενος για διορισμό στην Ββάθμια εκπαίδευση. Η κρίση και τα μνημόνια βέβαια άλλαξαν πολλά πράγματα προς το χειρότερο και ο Βαγγέλης αντί για την εκπαίδευση ήταν τυχερός που βρέθηκε να εργάζεται στην συνεταιριστική ΑΛΜΕ ως λογιστής και αργότερα η Λίνα μας άφησε για να ζήσει μαζί του στην Βέροια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου