Η μέρα της μητέρας 2021

Α ρε μάνα!

Μοναχογιός γάρ! Δύσκολα παιδικά χρόνια όπως πάρα πολλών άλλων. Καταφύγιο η αγκαλιά της στα πρώϊμα παιδικά χρόνια. Νωρίς με στερήθηκε μόλις τέλειωσα το δημοτικό σχολείο και πήγα στο Γυμνάσιο στην Καβάλα. Ακόμα χειρότερα όταν στο Πανεπιστήμιο βρέθηκα από προσωπική ανοησία στην Πάτρα, ακόμα πιο μακριά. Ζωντάνευε στις διακοπές όταν επέστρεφα στο σπίτι.

Κλειστός χαρακτήρας, ζούσε για τον πατέρα μου και για μένα όταν ήμουν κοντά της. Αφοσιωμένη στην οικογένεια, περίμενε πότε θα πάω να τους δώ, και ποτέ δεν ζήτησε τίποτα περισσότερο. Με το χαμόγελο και τον καλό λόγο αλλά και με την σιωπή όταν διαφωνούσε με τις επιλογές μου.

Φιλόξενος χαρακτήρας, άνθρωπος του χωριού, της οικογένειας, δεν μπορούσε να ζήσει ευχάριστα μακριά από την γωνιά της. Τα φοιτητικά καλοκαίρια φιλοξενούσε αγόγγυστα όλους τους φίλους μου όσο καλύτερα μπορούσε. Χαιρόταν να μας φιλοξενεί τα καλοκαίρια και απολάμβανε τις στιγμές με τα εγγόνια της και μας.

Δυστυχώς όμως λίγα χρόνια μπόρεσε να μας χαρεί. Τόσο ο πατέρας μου όσο και ιδιαίτερα εκείνη νωρίς μας αποχωρίστηκαν και δεν δέχτηκαν να αποχωριστούν την γωνιά τους και την ζωή τους όπως την είχαν συνηθίσει όσο δύσκολη και αν είχε γίνει. Εβλεπαν ότι εκείνον τον καιρό ο γιός τους είχε απλώσει τα πανιά του στον κόσμο και τους αρκούσε ένα τηλέφωνο για να μαθαίνουν ότι είναι καλά εκείνος. Αυτό τους ήταν αρκετό. Εκείνοι είχαν μάθει να ζούνε μόνοι τους.

 Η μάνα μου με τις δυό μεγάλες της αγάπες, τον άνδρα της και τον γιό της