Neapolis ...έρευνα και ανάπτυξη

Η ιστορία ξεκινάει πολύ πίσω, η ιδέα του μοντέλου μπήκε στο μυαλό μου τον Οκτώβριο του 1979 και εκτός όσων ακολούθησαν μέχρι το 1986 περιορίστηκε στα καθιερωμένα του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος με τις γνωστές και καθιερωμένες προτεραιότητες που είναι στάνταρ και τις ακολουθεί ο καθένας. Δημοσιεύσεις και…  δημοσιεύσεις…. και δημοσιεύσεις. Δεν είναι καθόλου εύκολες οι δημοσιεύσεις όταν υποβάλλονται σε καταξιωμένα και καθιερωμένα περιοδικά και συνέδρια. Χρειάζεται τόσο πρωτότυπη δουλειά όσο και σύμφωνη με τις σύγχρονες τάσεις και πρακτικές. Γιαυτό και η εμπειρία ενός μέντορα είναι καθοριστική για την επιτυχία. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την τύχη να έχω επιβλέποντα που έπιανε πουλιά στον αέρα και μπορούσε να διακρίνει τα ψήγματα πρωτοτυπίας ανάμεσα σε μακρόσυρτα κείμενα σελίδων που του γράφαμε. Άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό ήταν και είναι η ύπαρξη συνεκτικής ομάδας με δυνατότητα σταθερής συνεργασίας μεταξύ των μελών της. Όλα τα παραπάνω υπήρχαν στο παλιό εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο αλλά χάθηκαν χωρίς δυνατότητα επιστροφής με την απόφαση της μετακίνησης στην Καβάλα που ήταν στην άλλη άκρη της Ελλάδας.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως και κυρίως γιατί έφτιαξα το Neapolis. Κίνητρο εξέλιξης δεν υπήρχε μια και ήμουν μόνιμος καθηγητής στην ανώτερη βαθμίδα. Συνθήκες κατάλληλες για αποδοτική ερευνητική εργασία όχι μόνο δεν υπήρχαν αλλά απεναντίας ήταν εντελώς αρνητικές. Το μόνο που υπήρχε ήταν ο ανασφαλής χαρακτήρας μου που δεν με άφηνε να ησυχάσω και να επαναπαυθώ. Κάτι με κέντριζε να κάνω «κάτι παραπάνω» από τα καθιερωμένα ίσως γιατί ένοιωθα ότι μπορούσα. Αισθανόμουν ότι κάποιο λιθαράκι έπρεπε να προσθέσω κι εγώ σε ότι ήταν ΤΟΤΕ τα υποβαθμισμένα και αναξιόπιστα τριτοβάθμια ΤΕΙ που ελάχιστα διέφεραν από τα δευτεροβάθμια σχολεία κυρίως στην νοοτροπία αλλά και τους ανθρώπους τους. Το θέμα βέβαια ήταν τι είδους λιθαράκι θα μπορούσε να είναι αυτό και πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί στα πλαίσια των δυνατοτήτων που είχα. Τότε τα ΤΕΙ είχαν ως σκοπό όχι την απαίτηση αλλά την δυνατότητα εφαρμοσμένης έρευνας. Ετσι για να πάρεις λεφτά έπρεπε να αποδείξεις ότι μπορούσες να κάνεις αυτό που πρότεινες για χρηματοδότηση στις συνθήκες που επικρατούσαν και δεν ήταν και πολλοί αυτοί που ήθελαν αλλά και μπορούσαν να το κάνουν.

Η αρχή έγινε με την υποβολή πρότασης στο Υπουργείο Παιδείας τον Ιούλιο του 1988 που εγκρίθηκε το 1989 και στη συνέχεια ανανεώθηκε το 1990 και το 1991 με χρηματοδότηση 3 εκατ δραχμές κυρίως για αγορά εξοπλισμού υπολογιστών και λογισμικού. Ο τίτλος ήταν Ανάπτυξη βιβλιοθήκης εκπαιδευτικών προγραμμάτων Η/Υ στα γνωστικά αντικείμενα α)Ηλεκτρικοί Κινητήρες β)Ηλεκτρονικά Ισχύος και γ)Ηλεκτρική Κίνηση.

Από τότε και μετά ακολούθησε πληθώρα προτάσεων και χρηματοδοτήσεων από πολλές και διάφορες πηγές που δεν έχει νόημα να παρατεθούν και τα χρήματα ήταν και αρκετά και όχι μόνο για εξοπλισμό. Ετσι από την αρχική βιβλιοθήκη άσχετων μεταξύ τους προγραμμάτων που το καθένα ήταν αρκετά διαφορετικό από τα άλλα, σιγά σιγά φτάσαμε σε ένα πακέτο που κάλυπτε σχεδόν πλήρως τα παραπάνω αντικείμενα με τον ίδιο τρόπο με ιστορία μεγαλύτερη των είκοσι χρόνων.

Από την όλη αυτή ιστορία σε διάστημα περισσότερων από είκοσι ετών προέκυψαν 15 ατομικές δημοσιεύσεις κυρίως σε συνέδρια οι περισσότερες των οποίων στα αγγλικά, 23 επισκέψεις διδασκαλίας σε συνεργαζόμενα πανεπιστήμια, περισσότερες από 28 πτυχιακές εργασίες τουλάχιστον 33 ξένων σπουδαστών στα αγγλικά, 18 ξένοι σπουδαστές εργάστηκαν για την πρακτική τους άσκηση και περισσότεροι από εβδομήντα έλληνες σπουδαστές στα πλαίσια κυρίως πτυχιακών εργασιών στα ελληνικά.

Η τελευταία φορά που το Neapolis χρησιμοποιήθηκε σε επίσκεψη διδασκαλίας ERASMUS ήταν τον Νοέμβριο του 2006 στην Γερμανία (το πιθανότερο η έκδοση 4.2). Η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε το Neapolis στην Ελλάδα (η έκδοση 6.11) ήταν το χειμερινό εξάμηνο 2012/13 ενώ ήδη είχα συνταξιοδοτηθεί στο εργαστήριο Ηλεκτρονικών Κινητηρίων Συστημάτων στο τμήμα Βιομηχανικής Πληροφορικής του ΤΕΙ Καβάλας ακόμα.