Επιτέλους... INTERNET!
Παράλληλα με το σπίτι οι δουλειές στην Καβάλα ήταν σε αναμονή και στα τέλη Αυγούστου άρχισαν τα πηγαινέλα στην Καβάλα και η πρώτη έξοδος ήταν σε μια συνάντηση δικτύου με το FH Ulm που έγινε από τις 5 ως τις 8 Σεπτεμβρίου. Μακρύ ταξίδι σε γνωστά μέρη αλλά η φιλοξενία του Angel ως συνήθως εξαιρετική. Μετά την επιστροφή σε λίγο νέο ταξίδι στο εσωτερικό αυτή την φορά για την παρουσίαση μιας εργασίας στο συνέδριο UPEC στο Ηράκλειο από 17 ως 20.9. Στην συνέχεια άρχισαν τα μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου και η καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς από το πρωϊ ως το βράδυ με το μεσημεριανό διάλειμμα. Για το χειμερινό εξάμηνο είχα δυό σπουδαστές για πρακτική άσκηση την Μαρία Δανίλη που μόλις είχε επιστρέψει από το Βέλγιο όπου έκανε την πτυχιακή της εργασία με την Νίκη Γκλαβοπούλου στη Γάνδη (Ghent) και τον Stefan από το FH Wilhelmshaven που μου έστειλε ο Klaus. Κάπου τον Οκτώβριο ήταν που το ΤΕΙ απέκτησε πρόσβαση στο διαδίκτυο με μισθωμένη γραμμή που κατέληγε τελικά στο Εργαστήριο και μέσω δικτύου Novell μοιραζόταν σε λίγους αρχικά και σε όλους λίγο αργότερα τους υπολογιστές του Εργαστηρίου Εκπαίδευσης με Υπολογιστή. Τότε απέκτησα και E-mail στο ΤΕΙ αλλά και στο σπίτι λίγο αργότερα μέσω της HellasOnLine κάπου προς τα Χριστούγεννα. Ετσι η επικοινωνία μου έγινε αρκετά πιο εύκολη. Κάπου τότε πρέπει να απέκτησα και το πρώτο κινητό μου τηλέφωνο, μια γκουμούτσα που δεν χωρούσε στην τσέπη μου αλλά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν.
Την δεύτερη βδομάδα του Νοέμβρη βρέθηκα στην Γερμανία, στο φιλόξενο Wilhelmshaven για μια βδομάδα διδασκαλίας από 8-15 του Νοέμβρη. Ηταν η δεύτερη φορά και αυτή την φορά χρησιμοποιήθηκε η έκδοση 2.2 του Neapolis που μόλις είχε ετοιμασθεί μετά την δουλειά του καλοκαιριού με πολλές και σημαντικές τροποποιήσεις και χαρακτηριστικά που δεν υπήρχαν στην προηγούμενη έκδοση 2.1 που είχε χρησιμοποιηθεί τον προηγούμενο χρόνο. Η έκδοση συνοδευόταν από αναλυτικό εγχειρίδιο χρήσης 165 σελίδων στην αγγλική γλώσσα. Το μάθημα πήγε καλύτερα από την προηγούμενη φορά και φυσικά η φιλοξενία του Klaus και της Μαρίνας ήταν εξαιρετική.
Η επιστροφή από την Γερμανία με προσγείωσε στην σκληρή πραγματικότητα. Η κατάσταση της μάννας μου πήγαινε σιγά σιγά στο χειρότερο, ακόμα μας αναγνώριζε καλά και πάντα αλλά άρχισε να χάνει πολύ συχνά τον προσανατολισμό της και να μην μπορεί να κάνει ακόμα και τις δουλειές που έκανε μια ζωή. Δεν θυμάμαι από πότε άρχισε να μην πηγαίνει στις ελιές αλλά και ο πατέρας μου δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση. Φυσικά ούτε λόγος για να μετακινηθούν από την γωνιά τους ούτε και να πηγαίνει κάποια γυναίκα να τους βοηθάει. Ευτυχώς υπήρχαν τα δελφίνια και έτσι όποτε βρισκόμουν στην Καβάλα τα Σαββατοκύριακα πήγαινα να ρίξω μια ματιά γιατί άλλο τίποτα δεν με άφηναν να κάνω. Τις ελιές τις μάζευε ο Νίκος με την ψιλοεποπτεία του πατέρα μου. Το σπίτι στο Λιμένα το αφήσαμε στα μπετά και τον χειμώνα ο Θόδωρος ανέλαβε να τελειώσει τα τούβλα.
Κάπου στα μέσα του Δεκέμβρη έμπλεξα και με το ΕΠΕΑΕΚ και τα προγράμματά του γιατί με όρισαν ως εκπρόσωπο του ΤΕΙ στην οριζόντια δικτύωση των Γραφείων Διασύνδεσης και βρέθηκα δυό μέρες στην Αθήνα για μια συνάντηση ενημέρωσης. Θα ακολουθούσε χειρότερο μπλέξιμο αργότερα σχεδόν για μια δεκαετία με την διοίκηση προγραμμάτων για πολλά και διάφορα πράγματα. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν είχα σημαντική συνεισφορά ούτε και χρειαζόταν. Οι διακοπές των Χριστουγέννων έφτασαν και έτσι πιο συχνά πήγαινα στον Πρίνο να δώ τους γονείς μου που δεν δεχόταν καμιά βοήθεια, αλλά και νομίζω ότι δεν ήθελε ο πατέρας μου να μου φορτώνεται, ένα τηλέφωνο καθημερινά και μια εβδομαδιαία επίσκεψη όταν ήμουν στην Καβάλα θεωρούσε ότι είναι αρκετή και πέραν τούτου ουδέν.
Στην αρχή της νέας χρονιάς έφτασαν στο εργαστήριο τρείς σπουδαστές, ο Bart από το Βέλγιο, ο Jon από την χώρα των Βάσκων και ο Rallis, έλληνας στην καταγωγή από την Γερμανία. Ψιλοπράγματα σε σχέση με τα πλήθη του προηγούμενου χρόνου. Ο Stefan από την Γερμανία τελείωσε και επέστρεψε στην χώρα του τον Φεβρουάριο. Εκτός από τους σπουδαστές κάπου τότε πρέπει να ήρθε και από την Αμερική ο Βασίλης Τουρασής που επέστρεψε στην Ελλάδα και το ΤΕΙ ήταν η πρώτη στάση γιατί αργότερα έβαλε πλώρη για αλλού. Νωρίς τον Μάρτιο του 1997 είχαμε την επίσκεψη διδασκαλίας του γερμανού καθηγητή από το FH Aalen Manfred Bartel 3-8.3 αλλά δεν ανακατεύτηκα ως μη ειδικός αλλά και γιατί ήρθε η ώρα της καθιερωμένης επίσκεψης διδασκαλίας στο San Sebastian από τις 8 ως τις 16 όπου πήγαινα για Τρίτη φορά, τώρα έχοντας πολύ καλύτερη έκδοση του Neapolis, την 2.2 με εγχειρίδια χρήσης και οδηγό αναφοράς προγραμματιστή στα ελληνικά και αγγλικά κάπου 165 σελίδων από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Μετά την επιστροφή μου κατέφθασε ο Angel στις 8.4 και έμεινε μέχρι τις 13.4. Τον περιποιηθήκαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε και επισκεφτήκαμε ακόμα και το φράγμα του Θησαυρού της ΔΕΗ και τα στενά του Νέστου εκτός των επισκέψεων και δείπνων στο σπίτι. Το σύστημα επίδειξης MAC είχε κι αυτό εξελιχθεί και δημιουργούσε ενθουσιασμό στους σπουδαστές μας που απολάμβαναν τις παραστατικές διαλέξεις του.
Μόλις έφυγε ο Angel σε δυό τρείς μέρες είχαμε μια γεμάτη επίσκεψη στο Βέλγιο που είχε αρκετά και διάφορα πράγματα από τις 16 ως τις 20.4, μια συνάντηση CD (Curriculum Development) στην οποία ανακατεύτηκα με το Neapolis που είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω σε μια σειρά βελγικών ΤΕΙ αλλά και μια συνάντηση Βελγικών δικτύων στα οποία συμμετείχε και το ΤΕΙ Καβάλας. Στην συνάντηση που έγινε σε ένα βελγικό παλάτι στο Alden Biesen μετείχε και ο Ανέστης Μιχαήλ αλλά ζορίστηκα άσχημα από ένα κρύωμα που ταλαιπώρησε άσχημα τον λαιμό μου.
Στις διακοπές του Πάσχα που ακολούθησαν φυσικά περάσαμε στην Θάσο και μείναμε στο Λιμένα αλλά κάθε μέρα είμαστε στον Πρίνο προσφέροντας όποια βοήθεια μπορούσαμε και γινόταν αποδεκτή. Η κατάσταση της μάνας μου χειροτέρευε και άρχισε να θυμάται μόνο τα παλιά, δεν μπορούσε να κάνει πρακτικά τίποτα αλλά τουλάχιστον εμάς μας γνώριζε ακόμα. Μάγειρας έγινε ο πατέρας μου, θυμήθηκε τα νιάτα του στο Αγιο Ορος κατά την κατοχή αλλά οι συνθήκες τώρα ήταν απίθανα πιο δύσκολες. Κοντέψαμε να μαλώσουμε άσχημα όταν του βρήκαμε βοήθεια από μια γυναίκα να τους βοηθάει.
Τον Μάϊο επιστρέψαμε στην Καβάλα αφήνοντας τα πεθερικά μου στο Λιμένα και επιστρέφαμε κάθε Σαββατοκύριακο. Στο εργαστήριο απέκτησα δύο μικρές αποθήκες όπου έβαζα ότι δεν χρησιμοποιούσαμε ενώ άρχισα να ξεφορτώνομαι παλιούς υπολογιστές που είχαν αποσυρθεί σε διάφορους αποδέκτες του δημοσίου συνήθως που μπορούσαν να τους χρησιμοποιήσουν για απλές εργασίες κυρίως επεξεργασίας κειμένου. Τότε ήταν που ο Αντώνης της Τεχνικής Υπηρεσίας έκανε για το γραφείο μερικές πολύ ωραίες βιβλιοθήκες στο κόστος των υλικών μόνο. Στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαϊου είχαμε δύο επισκέψεις διδασκαλίας στο τμήμα Ηλεκτρολογίας από το Βέλγιο ο Roudi Giot και από την Ισπανία ο Joan Battle που ήταν σχετικοί με τον Τομέα της Ηλεκτρονικής. Στις αρχές Ιουνίου μας επισκέφτηκε ο Luc van Huffel από τη Γάνδη για συμμετοχή στις εξετάσεις των πτυχιακών εργασιών τριών σπουδαστών του.
Στις 4.6.21 έκανα μια διάλεξη στο εργαστήριο με θέμα το Neapolis και κάλεσα όλη την διοίκηση να παρακολουθήσει τι είχα κάνει με τα λεφτά που πήρα από πολλές και διάφορες πηγές αλλά εκτός από σπουδαστές και μερικούς συναδέλφους από το τμήμα δεν πάτησε κανείς άλλος. Δεν ήταν συνήθεις τέτοιοι απολογισμοί.
Στα μέσα Ιουνίου μας κοινοποιήθηκε η χρηματοδότηση του νέου προγράμματος SOCRATES που δεν ήταν για κανέναν ικανοποιητική μια και όλοι έκαναν προτάσεις ευελπιστώντας σε πλούσια χρηματοδότηση αλλά τα λεφτά ήταν περιορισμένα και οι υποψήφιοι λήπτες πάρα πολλοί. Ετσι όλοι πήραν από λίγα και έπρεπε να βάζουν το χέρι στην τσέπη τους όλο και πιο βαθιά. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας λοιπόν υπέβαλα την παραίτησή μου αφού είχα κάνει το καλύτερο που μπορούσα και προτιμούσα να προσφέρω από πιο χαμηλό επίπεδο που μου ταίριαζε καλύτερα.
Τελευταία εκδήλωση της χρονιάς η συνάντηση των δικτύων ΝL-1009 και D-4028 στην Καβάλα στις 26-28.6 όπου σκόπευα να παραδώσω τα ηνία του γραφείου ευρωπαϊκών προγραμμάτων στους επόμενους και αποφάσισα να ασχοληθώ με πιο προσωπικά πράγματα. Δεν τα κατάφερα τελικά γιατί μπροστά βρισκόταν μια άλλη ευκαιρία, τα προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ που ήταν μπροστά.
Απαλλαγμένος από διοικητικά καθήκοντα στις αρχές Ιουλίου ακολούθησα την οικογένεια στην Θάσο για τις καλοκαιρινές διακοπές και την επίβλεψη της κατασκευής του κτιρίου στο οποίο ήδη δούλευαν οι υδραυλικοί και θα ακολουθούσαν ηλεκτρολόγοι. Θα ήταν το τελευταίο καλοκαίρι στην Θάσο χωρίς σοβαρά ακόμα προβλήματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου