Γλαύκος Γαλανός
Χθές έφυγε από την ζωή ο Καθηγητής Γλαύκος Γαλανός, ο Καθηγητής μου.
Γεννήθηκε στην Κύπρο το 1940, σπούδασε Φυσική στο ΕΚΠΑ από όπου αποφοίτησε το 1964, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Manchester (UMIST) και νωρίς νωρίς μόλις 32 χρονών εκλέχτηκε Καθηγητής στην έδρα Παραγωγής Μεταφοράς και Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Πέρασε από όλες τις θέσεις διοίκησης διατελώντας Κοσμήτορας το 1974 και 1976 και Πρύτανης το 1978-79 για να φύγει από την Ελλάδα το 1984 με πρόωρη συνταξιοδότηση στα 44 για την Αμερική όπου έγινε Καθηγητής στο Southern Illinois University από το οποίο αποχώρησε το 2011 σε ηλικία 71 ετών. Το αντικείμενο της ερευνητικής και επιστημονικής του δραστηριότητας στις διασυνδέσεις συνεχούς ρεύματος ήταν άγνωστο στην Ελλάδα και ήταν ο μόνος που μπορούσε να συμβουλέψει την ΔΕΗ σε τέτοια θέματα, όπως και το έκανε με την βοήθεια αυτών που τον διαδέχθηκαν στην συνέχεια.
Πολύ αγαπητός καθηγητής, μόνο ένδεκα χρόνια μεγαλύτερός μου, τον γνώρισα στο τέταρτο έτος το φθινόπωρο του 1972, έκανα διπλωματική εργασία μαζί του στο πέμπτο έτος, άρχισα να δουλεύω μαζί του μόλις τελείωσα τις προπτυχιακές σπουδές, με έκανε βοηθό του τον Σεπτέμβριο του 1977 και εισηγήθηκε το διδακτορικό μου το 1980. Πάντα πολυάσχολος με την διοίκηση τα τελευταία δέκα χρόνια της παρουσίας του στο Πανεπιστήμιο, έβρισκε λύση για κάθε πρόβλημα και ήταν εκεί για να βοηθήσει όποτε χρειαζόταν. Ηταν πανέξυπνος αλλά και προσιτός δεν σου γέμιζε το μάτι με τα συνήθη κριτήρια του παραδοσιακού καθηγητή της εποχής αλλά ήξερε να λειτουργεί αποδοτικά και να αντλεί από την δουλειά που κάναμε ως υποψήφιοι διδάκτορες όλες τις απαραίτητες δημοσιεύσεις για αμοιβαίο όφελος. Σαν δάσκαλος δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένος μια και δεν τον βοηθούσε ούτε ο τρόπος που μιλούσε χωρίς δυνατή φωνή αλλά και το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές το μάθημα το έκανε κάποιος από μας γιατί εκείνος σχεδόν μόνιμα ήταν μπλεγμένος στην διοίκηση και τους μπελάδες της. Ηταν εξαιρετικός για να πείθει και να βρίσκει τρόπους για να εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας με τον καλύτερο εξοπλισμό για όσους εργαζόταν με την εποπτεία του. Μαζί μας σε όλες τις εκδρομές, στο τέταρτο έτος, στο πέμπτο έτος και στην μεγάλη εκδρομή στην Σοβιετική Ενωση. Μανιώδης καπνιστής, θυμάμαι τα κίτρινα από τον καπνό δάκτυλά του. Στην Πάτρα ήταν ο μόνος που είχε αυτοκίνητο με τιμόνι στην αντίθετη πλευρά, απομεινάρι από την Αγγλία.
Θυμάμαι τις συμβουλές του να μην εγκαταλείψω το Πανεπιστήμιο αλλά και την τελευταία τηλεφωνική συνομιλία μας πριν από αρκετά χρόνια, μάλλον στην διάρκεια της τελευταίας του επίσκεψης στην Πάτρα όταν μου τηλεφώνησε ο Γαβριήλ και μου μίλησε για λίγο. Από τότε μόνο τον μνημονεύουμε στις εβδομαδιαίες μας διαδικτυακές συναντήσεις της παρέας και θυμόμαστε τα παλιά καλά χρόνια.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα!
Αναμνηστική φωτογραφία μετά την ορκομωσία μας αρχές Φεβρουαρίου 1975
Από την εκδρομή του τετάρτου έτους το 1973 στο Μόναχο
Από την εκδρομή στην Σοβιετική ένωση τον Ιούλιο του 1975
Στο μικρό αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής το πέμπτο έτος τον Μάϊο του 1974
Πολύ στενοχωρήθηκα που έφυγε αυτός ο εξαιρετικός άνθρωπος και καθηγητής μου! Ας πάει σε καλύτερους κόσμους! :(
ΑπάντησηΔιαγραφή