Η εμπειρία του ΕΠΕΑΕΚ ή Τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης

Η νέα χρονιά παρά το ότι δεν ξεκίνησε με καλούς οιωνούς ήταν ακόμα περισσότερο πλούσια σε δραστηριότητες. Οι απαιτήσεις των υποχρεώσεων που είχα αναλάβει αλλά και συνέχιζα με τον ίδιο και πιο απαιτητικό ρυθμό με βοηθούσαν να ξεχνάω τις άσχημες στιγμές και να ξεφεύγω από τις καταθλιπτικές καταστάσεις.

Κάποια στιγμή τον Σεπτέμβριο, που είχε τις τυπικές εξετάσεις της δεύτερης περιόδου, πρέπει να πήρα και τους μετατροπείς της Siemens που τους αποθήκευσα για μελλοντική αξιοποίηση μια και εγώ δεν είχα χρόνο για τέτοια πράγματα.

Μετά την εντατική δουλειά του καλοκαιριού και τις πτυχιακές εργασίες που ολοκληρώθηκαν στο μεταξύ, προέκυψε η βελτιωμένη έκδοση Neapolis 2.3 με πλήρη εγχειρίδια Χρήστη και Προγραμματιστή στην Αγγλική γλώσσα αρκετών εκατοντάδων σελίδων ενώ τον Δεκέμβριο θα ακολουθούσε η έκδοσή τους στην ελληνική γλώσσα.

Στο χειμερινό εξάμηνο είχα τρείς σπουδαστές, τον Regino και τον Txema από την Ισπανία (χώρα των βάσκων) και τον Lars από την Γερμανία που εργαζόταν στην έκδοση 4.0 για Windows. Η ενασχόληση με την προετοιμασία για την σύμβαση ιδρύματος στο πρόγραμμα SOCRATES για το έτος 1998/99 δυστυχώς συνεχιζόταν κανονικά όπως και η εποπτεία του Γραφείου Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.

Μετά την ολοκλήρωση των τούβλων στην οικοδομή νωρίς την άνοιξη του 97 από το καλοκαίρι άρχισε η κατασκευή των υδραυλικών εγκαταστάσεων και σιγά σιγά από το φθινόπωρο άρχισαν τα σκαψίματα και οι ηλεκτρολόγοι αλλά σπάνια έβρισκα χρόνο για να δώ τι κάνουν. Την άνοιξη του 1998 άρχισαν και οι σοβάδες παράλληλα με ένα σωρό άλλες δουλειές που φρόντιζε κυρίως η Φωτεινή και επέβλεπαν τα πεθερικά μου όταν βρισκόταν στην Θάσο. Εμείς πηγαινοερχόμαστε μέχρι αργά τον Οκτώβριο και συνήθως μάζευαν και τις ελιές και επιστρέφανε στην Καβάλα. Ετσι τα Σαββατοκύριακα μπορούσα και εγώ να βλέπω τι γίνεται στον Πρίνο όπου η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.

Στα μέσα Νοεμβρίου ήρθε η ώρα της τακτικής επίσκεψης διδασκαλίας στον φιλόξενο Klaus με την οικογένειά του από 16 ως 21.11.97 όπου χρησιμοποιήθηκε η νέα έκδοση του Neapolis 2.3 που είχε πολύ περισσότερες δυνατότητες. Μόλις επέστρεψα κατέφθασε στη 1.12 ο Frans από το Βέλγιο για μια βδομάδα διδασκαλίας στις Ηλεκτρικές Εγκαταστάσεις αλλά τον ανέλαβε ο Δ. Σταυρίδης ως πιο ειδικός στο αντικείμενο.

Τότε ήταν που έμπλεξα για τα καλά με τα προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ και ανακατεύτηκα σε διάφορα με διάφορες ευθύνες και αρμοδιότητες. Θεωρητικά ήταν ένας τρόπος αμοιβής για τις εξαιρετικά βαριές ενασχολήσεις σε μη αμοιβόμενες δραστηριότητες αλλά αισθανόμουν βαριά την ευθύνη της συμμετοχής και ένοιωθα ότι όσο μπορούσα έπρεπε να κάνω καλά την δουλειά μου και να μην την φορτώνω σε άλλους. Ετσι συμμετείχα στο Πρόγραμμα Αναμόρφωσης του Προγράμματος Σπουδών των τμημάτων Ηλεκτρολογίας Καβάλας και Ηρακλείου από τον Οκτώβριο του 1997 ως τον Δεκέμβριο του 1999, στο πρόγραμμα Συγγράμματα ΤΕΙ Καβάλας ως Υπεύθυνος Εργου από τον Ιανουάριο του 1998 ως τον Δεκέμβριο του 1999 και στο Πρόγραμμα Αποτίμησης Τμήματος Ηλεκτρολογίας από τον Μάϊο του 1998 ως τον Δεκέμβριο του 1998 επίσης ως Υπεύθυνος Εργου. Ευτυχώς τα περισσότερα πακέτα εργασίας είχαν πολλούς συμμετέχοντες και συνήθως είχα την επίβλεψη αλλά στο τέλος έπρεπε να γράφω τις εκθέσεις που ήθελαν και χρόνο και γνώση.

Φυσικά καμιά από τις άλλες δραστηριότητες δεν σταματούσε και όλες γίνονταν παράλληλα με αποτέλεσμα να τρέχω από το πρωϊ ως το βράδυ χωρίς σταματημό. Ταυτόχρονα εκείνο τον καιρό έψαχνα να βρώ την αιτία που η σπλήνα μου μεγάλωνε σιγά σιγά και οι δείκτες των λευκών και των αιμοπεταλίων μου ήταν χαμηλοί. Η ιστορία είχε αρχίσει από το τον Φεβρουάριο του 1997 μετά από λεπτομερείς εξετάσεις στο νοσοκομείο της Καβάλας και επειδή δεν βρέθηκε κάτι άξιο λόγου ο κουμπάρος μου ο Αργύρης με έστειλε στο Ιπποκράτειο στην Θεσσαλονίκη για πιο εξειδικευμένες εξετάσεις που κι αυτές αποδείχτηκαν ότι δεν μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις. Επειδή δεν είχα και πολύ χρόνο τις παράτησα στη μέση και γύρισα στα συνηθισμένα ξημεροβραδιάσματα στο γραφείο μου και στα πήγαινε έλα μεταξύ Πρίνου Καβάλας και Ευρώπης. Ευτυχώς η μέση μου δεν με ενοχλούσε σοβαρά μετά την αγορά της ανατομικής καρέκλας και της Xanthia.

Τα Χριστούγεννα έφτασαν χωρίς άλλο ταξίδι και οι επισκέψεις στον Πρίνο πύκνωσαν αλλά η κατάσταση υγείας τόσο της μάνας μου όσο και του πατέρα μου δεν ήταν καθόλου καλή. Τα όρια της αποδεκτής ζωής στο χωριό έφταναν στο τέλος τους παρά το ότι ο πατέρας μου νόμιζε ακόμα ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του. Η μάνα μου με το ζόρι αυτοεξυπηρετούνταν αλλά ακόμα μας γνώριζε.

Το εαρινό εξάμηνο είχε διάφορες δραστηριότητες που απαιτούσαν μετακινήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και ήταν πολλές και διάφορες. Απορώ πως έβρισκα τον χρόνο να τις προλαβαίνω όλες. Μετά την επιστροφή από τις διακοπές είχαμε δυό βδομάδες μαθήματα και μετά εξετάσεις όπως και την εξέταση των πτυχιακών των τριών ξένων σπουδαστών. Μόλις έφυγαν αυτοί ήρθαν τέσσερις νέοι, τρείς ισπανοί από το Σαν Σεμπαστιάν και ένας Βέλγος από την Γάνδη. Δίπλα σ’αυτούς και αρκετοί έλληνες.

Οι εξορμήσεις στο εξωτερικό, που τώρα πιά δεν περιείχαν συναντήσεις δικτύων αφού αυτά είχαν καταργηθεί και οι χρηματοδοτήσεις τους πέρασαν στα ιδρύματα, άρχισαν στα μέσα Φεβρουαρίου με την επίσκεψη διδασκαλίας στο Aast του Βελγίου όπου υπήρχε παράρτημα του KaHo Sint Lieven με τμήμα Electromechanics από 14 ως 20.2.98. Στις διαλέξεις χρησιμοποιήθηκε η έκδοση 2.3 που διανεμήθηκε στους σπουδαστές μαζί με το εγχειρίδιο χρήσης στα αγγλικά.

Μετά από διάλειμμα δυό εβδομάδων παραμονής στην Καβάλα και επισκέψεων στον Πρίνο ήρθε η ώρα της επόμενης επίσκεψης διδασκαλίας στο γνωστό πλέον San Sebastian από 8 ως 12.3.98. Η επίσκεψη ήταν πια καθιερωμένη και είχα στείλει δυό σπουδαστές το εαρινό εξάμηνο αλλά δυστυχώς δεν με έβγαλαν ασπροπρόσωπο και πήγαν εκεί περισσότερο για τουρισμό παρά για σπουδές σε αντίθεση με όλους τους προηγούμενους. Βέβαια ο Angel έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει αλλά δεν τα κατάφερε να τους ενεργοποιήσει να κάνουν κάτι της προκοπής παρά το ότι η πτυχιακή τους εργασία εγκρίθηκε. Ηταν η πρώτη προσωπική απογοήτευση και ένα σήμα κινδύνου ώστε να μην στέλνω όποιον απλά θέλει να πάει στο εξωτερικό. Τα μαθήματα έγιναν κανονικά όπως και η φιλοξενία ήταν εξαιρετική από τον Angel και την οικογένειά του.

Επέστρεψα και δεν ταξίδεψα για αρκετές βδομάδες παρά μόνο στην Θάσο για να βλέπω τους γονείς μου κάθε βδομάδα. Στις αρχές Απριλίου κατέφθασε ο Angel με την γυναίκα του και την κόρη του, έμειναν στο διαμέρισμα της φοιτητικής εστίας και κάναμε ότι μπορούσαμε για να ανταποδώσουμε την φιλοξενία τους με εκδρομές στην Θάσο, την περιοχή και την Θεσσαλονίκη. Τα μαθήματα του Angel έγιναν με την νέα έκδοση 5.0 του συστήματός του MAC. Ο Angel με την οικογένειά του έφυγαν στις 10 Απριλίου και σε λίγες μέρες έφτασαν οι πασχαλινές διακοπές και η οικογένεια έφυγε στην Θάσο για τις διακοπές με τον γνωστό τρόπο τα τελευταία χρόνια. Διαμονή στο Λιμένα και καθημερινή παρουσία στον Πρίνο. Δυστυχώς η καθημερινότητα των γονιών μας δεν έκανε ευχάριστες τις διακοπές μας αυτή την φορά αλλά έτσι είναι η ζωή. Εγινε φανερό πάντως ότι η διαμονή τους στο νησί δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί τον επόμενο χειμώνα παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου αρνείται ακόμα να αποδεχθεί.

Στα τέλη Απριλίου επιστρέψαμε στην Καβάλα αφήνοντας τα πεθερικά μου στην Θάσο να επιβλέπουν και τις εργασίες στην οικοδομή και επιστρέφαμε κανονικά τα Σαββατοκύριακα. Λίγο μετά τα μέσα Μαϊου από τις 18 ως τις 22 μας επισκέφτηκε ο Klaus για την πρώτη του επίσκεψη διδασκαλίας στους σπουδαστές του τμήματος Ηλεκτρολογίας. Θυμάμαι ότι μου είχε στείλει τις σημειώσεις του που μετέφρασα στα ελληνικά και τις μοιράσαμε στους σπουδαστές. Ως ειδικός στις Ηλεκτρικές Μηχανές και γερμανομαθής συμμετείχε στην υποστήριξη και ο Δημήτρης Ψωμιάδης.

Λίγο μετά την αναχώρηση του Klaus ήρθε η ώρα της συμμετοχής μου σε ένα πρόγραμμα Tempus που συντόνιζε ο παλιός μου φοιτητής στο Πανεπιστήμιο και συνάδελφος στο ΤΕΙ Πειραιά Γρηγόρης Ζεϊμπεκάκης και κατέβηκα στα Χανιά για να συμμετάσχω σε ένα θερινό σχολείο δίνοντας διαλέξεις για τρείς μέρες από 27 ως 29 Μαϊου με την χρήση του Neapolis 2.3. Από κείνη την ιστορία βγήκε και μια δημοσίευση σε ένα τσέχικο περιοδικό και μια επίσκεψη ενός σλοβάκου καθηγητή του Πολυτεχνείου της Bratislava στο ΤΕΙ Καβάλας μάλλον την επόμενη χρονιά. Από την προηγούμενη κιόλας χρονιά ο Γρηγόρης είχε παρουσιάσει μια δική μου εργασία στην Bratislava πάλι στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος. Νομίζω ότι πρίν από την αναχώρησή μου για τα Χανιά μας επισκέφτηκε ο γάλλος καθηγητής Michel Naranjo για μια σειρά διαλέξεων με υπεύθυνο τον Γ. Τσιριγώτη στην οποία δεν ανακατεύτηκα καθόλου.

Ο Ιούνιος μπήκε με την επίσκεψη του Βέλγου Luc van Huffel για την εξέταση τριών πτυχιακών εργασιών βέλγων σπουδαστών ανάμεσα στις οποίες ήταν και μια δική μου. Ακολούθησε η εξεταστική περίοδος του Ιουνίου και ένα μακρύ ταξίδι στην Ευρώπη με την συνοδεία της Φωτεινής στην Ολλανδία από 21 ως 28 για μάθημα σε ολλανδούς σπουδαστές με το Neapolis 2.3 και στην συνέχεια επίσκεψη στην Γερμανία στο Wilhelmshaven για λίγες μέρες φιλοξενούμενοι του Klaus και της Μαρίνας.

Στις αρχές Ιουλίου μετά από μια επίσκεψη μερικών ημερών στην Θάσο και διαπίστωση της κακής κατάστασης της υγείας και των δυό γονιών κάναμε μια τελευταία οικογενειακή εκδρομή στο εσωτερικό με την ευκαιρία μιας διημερίδας των προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ για τα Συγγράμματα που ήταν για το διήμερο 8 και 9.7.98. Ετσι περάσαμε μια βδομάδα στην Κρήτη μένοντας τρείς μέρες στα Χανιά και άλλες τρείς έξω από το Ηράκλειο παίρνοντας και τα παιδιά μαζί μας. Καλή η εκδρομή αλλά αυτά που αφήσαμε πίσω μας δεν μας άφηναν να ευχαριστηθούμε όσο θα μπορούσαμε και θα θέλαμε. Κάπου στα μέσα Ιουλίου επιστρέψαμε στη Θάσο και διαπιστώσαμε το αναμενόμενο, η νεφρική λειτουργία του πατέρα μου πήγαινε κι αυτή άσχημα και η μάνα μου πιά αδυνατούσε να με αναγνωρίσει όπως και να αυτοεξυπηρετηθεί. Οι μέρες περνούσαν άσχημα και αποφασίστηκε να μεταφερθούν και οι δυό στην Καβάλα, όπου υπήρχαν περισσότερες δυνατότητες περιποίησης. Στα τέλη Αυγούστου εγκαταλείψαμε την Θάσο μάλλον χωρίς επιστροφή όπως έδειχναν τα πράγματα.

Ετσι τέλειωσε μια πολύ δύσκολη και επιβαρυμένη χρονιά με όχι ευοίωνες προοπτικές.

 Ηρακλείτσα αρχές Απριλίου 1998 με την Casti και την Eva Salaverria