Το τελευταίο φοιτητικό εξάμηνο
Το καλοκαίρι του 1974 πέρασε και από νωρίς άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην πατρίδα μας και σε μας τους ίδιους. Μετά τις εξετάσεις του Ιουνίου που άφησαν σε σχεδόν όλους υποχρεώσεις για τον Σεπτέμβριο αποχαιρετήσαμε τους δυό φίλους μας που έφευγαν για μεταπτυχιακές σπουδές και ο καθένας πήρε τον δρόμο για το σπίτι του. Δεν πέρασαν δυό βδομάδες και έσκασε μύτη η ηλιθιότητα της χούντας στην Κύπρο με το πραξικόπημα του Σαμψών, η επακόλουθη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, η επιστράτευση, η κατάρρευση του θερινού τουρισμού αλλά και της χούντας που παρέδωσε ντροπιασμένη την εξουσία στον Καραμανλή. Με ένα σωρό πολίτες επιστρατευμένους περάσαμε από το δραματικό καλοκαίρι της καταστροφής της Κύπρου και σχεδόν βγήκε ο Αύγουστος χωρίς να μπορείς να ανοίξεις βιβλίο. Το πανεπιστήμιο απέκτησε νέα διορισμένη διοίκηση και ορισμένοι φοιτητές ωθούμενοι από τα κόμματά τους που ξεφύτρωναν άτυπα στην αρχή και επίσημα αργότερα, έχοντας οι περισσότεροι επιστρέψει από τις φυλακές, την εξορία και το εξωτερικό δεν είχαν ούτε διάθεση αλλά ούτε και πρόθεση να επιστρέψουν στα μαθήματα.
Πριν καν ξεκινήσουμε για την Πάτρα όπου έπρεπε να δώσουμε τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου μάθαμε ότι η περίοδος του Σεπτεμβρίου αναβλήθηκε μετά από αίτημα των φοιτητών, άγνωστο ποιών, αλλά σίγουρα αυτών που έτρεχαν με πρώτο στόχο την αποχουντοποίηση των πανεπιστημίων. Τότε άρχισε ένα κύμα καταγγελιών κατά όσων είχαν είτε συμμετάσχει ενεργά σε χουντικές διορισμένες διοικήσεις ή είχαν συμπεριφορά που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντιφοιτητική. Και καλά οι επίσημα διορισμένοι που ήταν γνωστοί, αλλά και κάτι άλλοι που από την φύση τους ήταν αντιπαθείς ως απόμακροι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Πριν καλά καλά ετοιμαστούμε για το ταξίδι σκάει μύτη η ιστορία με τις εκλογές στα μέσα Νοεμβρίου με αποτέλεσμα νέα αναβολή των εξετάσεων και επιστροφή στην Πάτρα μετά τις εκλογές. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς δώσαμε εξετάσεις αλλά πριν δώσουμε τα οκτάωρα για την άσκηση επαγγέλματος σκάει η ιστορία του Δημοψηφίσματος στις αρχές Δεκεμβρίου με αποτέλεσμα να δώσουμε και τις τελευταίες εξετάσεις λίγο πρίν τα Χριστούγεννα και επιστρέψαμε ο καθένας πίσω στο σπίτι του περιμένοντας τα αποτελέσματα. Η ιστορία της αποχουντοποίησης καθυστέρησε άλλον ένα μήνα τα αποτελέσματα με αποτέλεσμα να βγούν τα τελευταία αποτελέσματα του οκταώρου του Γραμματικού στις 28 Ιανουαρίου του 1975. Η μεταπολίτευση έκανε το θαύμα της και πήγε άθελά της την ζωή μας κάποιους μήνες πίσω.
Μετά από τις εξετάσεις λογικά έληγε και η αναβολή λόγω σπουδών οπότε η στράτευση των 26-28 μηνών ήταν η επόμενη υποχρέωση. Οι συνθήκες εντελώς ακατάλληλες για κάτι τέτοιο οπότε έπρεπε να εξασφαλισθεί νέα αναβολή για μεταπτυχιακές σπουδές. Για καλή μας τύχη όλα τα εργαστήρια ήταν άδεια από προσωπικό και έτσι μετά από συζήτηση με τον Γαβρίλη μιλήσαμε με τον Γλαύκο που ευχαρίστως μας πρόσθεσε στους άλλους δύο που είχε από τον προηγούμενο χρόνο και την Λίτσα που διορίστηκε βοηθός του. Ο ίδιος στην διορισμένη νέα διοίκηση ανέλαβε κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και χρειαζόταν κόσμο για μαθήματα και εργαστήρια. Ο Μιχάλης πήγε στον Κοκκινάκη και ο Θωμάς στον Μακιό, ενώ ο Μανώλης στον Αλεξανδρίδη. Κάπως έτσι βρεθήκαμε σχεδόν ολόκληρη η παρέα να συνεχίζει το ταξίδι είτε στην Πάτρα ή στο εξωτερικό με τον Στέλιο να μας αποχαιρετά για τo Mόναχο.
Πριν φύγουμε το καλοκαίρι αδειάσαμε το διαμέρισμα στην Κιλκίς και Σαρανταπόρου για να πάμε στην Μανωλιάσσης λίγο πιο πέρα εγώ και ο Μιχάλης σε ένα υπόγειο διαμέρισμα που έμενε ο Μανώλης. Εκεί μας βρήκε το τελευταίο επεισοδιακό εξάμηνο των εξετάσεων και της μεταπολίτευσης. Μια βδομάδα μετά το τελευταίο αποτέλεσμα ακολούθησε και η ορκωμοσία σε πολύ απλό στυλ, στην αίθουσα συνεδριάσεων της Πυτανείας παρόντος του Πρύτανη που ήταν ο Ζούμπος, του Κοσμήτορα που ήταν ο Γαλανός και του Μακιού που πάντα ήταν παρών σε τέτοιες στιγμές. Οι άλλοι καθηγητές είτε υπό αποχουντοποίηση ή αδιάφοροι ή απόντες την μέρα εκείνη. Φυσικά ούτε τήβεννοι ούτε γιορτές ούτε πανηγύρια ούτε καλεσμένοι. Λιτά πολύ λιτά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου