Η εμπειρία της διπλωματικής εργασίας
Στην αρχή του τελευταίου έτους μάλλον αποφασίσαμε με τον Γαβρίλη να πάρουμε διπλωματική εργασία στον Γαλανό που έκανε όλα τα ενεργειακά μαθήματα. Δεν είχαμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας και δεχθήκαμε το θέμα «Μελέτη μεταβατικής ευστάθειας ενεργειακού συστήματος». Μας δίνει ένα κουτί με κάρτες, κάπου χίλιες τουλάχιστον, σε γλώσσα Fortran, τρυπημένες που είχε φέρει μαζί του από το UMIST όταν επέστρεψε από την Αγγλία. Το πρόγραμμα ήταν δοκιμασμένο στο UMIST αλλά στην Πάτρα ανάλογο υπολογιστή δεν είχαμε ακόμα. Στην αρχή υπήρχε σύνδεση με τον υπολογιστή του Δημοκρίτου και αργότερα με τον υπολογιστή του Υπουργείου Γεωργίας. Και στις δύο περιπτώσεις η σύνδεση γινόταν μέσω γραμμής του ΟΤΕ για ορισμένο χρόνο κάθε μέρα.
Ταλαιπωρία ασύλληπτη. Μέσα σε μια ώρα σύνδεσης ποιός παππάς και ποιός κουμπάρος. Με βάρδιες να περιμένεις να σου περάσουν το πρόγραμμα στον Card Reader και να πάρεις τα αποτελέσματα στον Line Printer. Ουρά οι βοηθοί του εργαστηρίου και όχι μόνο, πτωχοί συγγενείς οι φοιτητές με απαιτητικά προγράμματα σαν το δικό μας. Τις πιό πολλές φορές ή δεν υπήρχε σύνδεση, ή κοβόταν η σύνδεση, ή αργούσαν να βάλουν το δικό σου πρόγραμμα ή δεν έπαιρνες τα αποτελέσματα. Μετά από κανένα μήνα πήραμε την πρώτη λίστα με τις γραμμές του προγράμματος και μια πρώτη λίστα με τα λάθη στον κώδικα λόγω του ότι οι γλώσσες των δύο υπολογιστών είχαν μικροδιαφορές και χρειαζόταν προσαρμογή σε μερικά σημεία. Ενα απλό λάθος διάτρησης σου έπαιρνε πάνω από δυό βδομάδες να το διορθώσεις. Γκρίνια στον καθηγητή, τηλέφωνα στον υπεύθυνο καθηγητή του τερματικού, μούτρα από τους βοηθούς που το χειριζόταν και θέλαν και αυτοί να κάνουν τη δουλειά τους που συνήθως ήταν ερευνητικές εργασίες και διδακτορικές διατριβές.
Κάποια στιγμή μετά από δυο τρείς μήνες διορθώθηκαν τα λάθη και αρχίσαμε να παίρνουμε αποτελέσματα. Ελα όμως που τα αποτελέσματα ήταν ατελείωτες σειρές αριθμών και για να καταλάβεις τι λένε έπρεπε να σχεδιάσεις καμπύλες και plotter δεν υπήρχε. Με το χέρι σχεδίαση σε μιλλιμετρέ αφού βάλεις σωστά τα σημεία που αντιστοιχούσαν στους αριθμούς. Αν ήθελες να κάνεις μιά αλλαγή σε μια παράμετρο, έπρεπε να αλλάξεις την αντίστοιχη κάρτα τρυπώντας μια καινούρια και βρίσκοντας ποιά ήταν εκείνη που έπρεπε να αλλάξει, να ξαναπεράσεις το πρόγραμμα και να πάρεις καινούρια πακέττα χαρτιού αποτελεσμάτων και να τα ξανασχεδιάσεις σε μιλιμετρέ με το χέρι. Στοίχημα να μπορούσες να το κάνεις σε δυό βδομάδες.
Κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι τελειώσαμε, δεν είχαμε και άλλο χρόνο, γράψαμε το κομμάτι της θεωρίας, αναλύσαμε και το πρόγραμμα, προσθέσαμε και μερικά φύλλα μιλιμετρέ με τις σχεδιασμένες καμπύλες και πήγαμε στον καθηγητή. Ξέροντας τι είχαμε τραβήξει, έριξε μια ματιά στα χειρόγραφα γιατί τότε όλα με το χέρι γράφονταν ακόμα, είμασταν και καλλιγράφοι, και πήραμε το 9 μας. Πόσο άλλαξαν τα πράγματα σε ελάχιστα χρόνια όταν μερικά χρόνια αργότερα κάναμε τα διδακτορικά μας!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου