Από την Πάτρα... στο Ρίο

 

Κάπου στο δεύτερο έτος 1970-71 εμφανίστηκε και ο πρώτος τακτικός καθηγητής του τμήματος αλλά δυστυχώς δεν ήταν για πολύ. Ηρθε, είδε και σε λιγότερο από μήνα απήλθε…. Το αντικείμενο Πυρηνική Τεχνολογία, τελείως άσχετο και με τις ανάγκες και με την πραγματικότητα. Ο κ. Σύρος, φυσικός την ειδικότητα από την Γαλλία, φάνταζε πολύ στα μάτια μας αλλά από μάθημα…. ας ήταν καλά ο Βασίλης ο Οικονόμου που είχε διορισθεί βοηθός του και κάτι πιάναμε από τις υψηλές θεωρίες του. Το μάθημα ανέλαβε ο κ. Ρηγόπουλος του τμήματος Φυσικής μετά από αυτόν. Στο δεύτερο έτος πρέπει να γνωρίσαμε τον κ. Πανάγο στο μάθημα Μεταλλογνωσία, είχαμε πάλι τον κ. Θεοδοσίου στα Ειδικά Κεφάλαια Φυσικής, τον κ. Γούδα των Μαθηματικών στην Τεχνική Μηχανική και Αντοχή Υλικών και φυσικά τον κ. Ντόκα με την Μαθηματική Ανάλυση ΙΙ. Οι διαφορικές εξισώσεις ήταν ένα ωραίο μάθημα και πιο ωραίος ήταν ο καθηγητής που το έκανε, ο κ. Τσάγκας από τον οποίο μαθαίναμε.  Το μόνο μάθημα που αισθανθήκαμε ότι κάτι κάνουμε ως μηχανικοί ήταν η Γενική Ηλεκτροτεχνία με τον κ. Κοκκινάκη που μας πίεζε αφόρητα με εβδομαδιαίες ασκήσεις και άγρια πίεση στις εξετάσεις. Είχε και δυό βοηθούς που εργαζόταν στην ΔΕΗ και μας έκαναν τα φροντιστήρια. Εκείνη την χρονιά είχαμε και την πρώτη επαφή με τους Υπολογιστές με κάποιον μάλλον από το τμήμα Μαθηματικών για το μάθημα Υπολογιστικαί Μηχαναί αλλά δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα. Ακόμα είμαστε πρακτικά χωρίς μόνιμους καθηγητές και ψαχνόμαστε τι θα γίνουμε. Στο δεύτερο έτος απέκτησα και το πρόβλημα με την μεταφορά των Ειδικών Κεφαλαίων Φυσικής που κόπηκα με 4 τον Σεπτέμβριο.

Στο τρίτο έτος 1971-72 κάπως αρχίσανε τα πιο εξειδικευμένα μαθήματα και νομίζω ότι θυμάμαι τον Αχιλλέα Αδαμαντιάδη, επισκέπτη καθηγητή στις Πυρηνικές Μηχανές, που πολύ μου άρεσε, τον Γούδα πάλι στην Τεχνική Μηχανική, τον φρέσκο αλλά απόμακρο Γραμματικό στα Ηλεκτρικά Δίκτυα και Συστήματα, τον απαράδεκτο Νίκολη στα Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία και Κύματα, τον Ρούσσα στις Πιθανότητες και την Στατιστική, σίγουρα τον Λέφα στη Μηχανολογία, και τον φρέσκο Γαλανό για την Εισαγωγή στα Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας. Είχαμε και ένα εργαστήριο στο Εργαστήριο Ηλεκτρονικής του Δεληγιάννη στο τμήμα Φυσικής που κάναμε Ηλεκτρικές Μετρήσεις? Ακόμα είχαμε και το Μηχανουργείο που δεν υπήρχε στο πανεπιστήμιο και πηγαίναμε για να το κάνουμε στο ΚΕΤΧ, με την επίβλεψη των αξιωματικών Δρακάτου και Μασούρου που αργότερα έγιναν καθηγητές στο πανεπιστήμιο. Θα πρέπει να τα τελείωσα όλα στην ώρα μου τα μαθήματα και δεν θυμάμαι να είχα υποχρεώσεις για τον Σεπτέμβριο. Το τρίτο έτος ήταν το τελευταίο που είχαμε ετήσια μαθήματα αλλά από το επόμενο τα μαθήματα έγιναν εξαμηνιαία και δίναμε εξετάσεις και τον Φεβρουάριο.

Στο τέταρτο έτος 1972-73 αρχίσαμε τα ζόρικα αλλά στο πρώτο εξάμηνο θυμάμαι τον Γαλανό στις Ηλεκτρικές Μηχανές, τον Νίκολη στην Ηλεκτρομαγνητική Διάδοση και τις Κεραίες, τον Κοκκινάκη στις Ενσύρματες Τηλεπικοινωνίες, τον Γαλανό στην Μεταφορά και Διανομή Ηλεκτρικής Ενέργειας, τον εξαιρετικό επισκέπτη καθηγητή Αγουρίδη με το πουκαμισάκι χειμώνα καλοκαίρι στα Ηλεκτρονικά Στοιχεία και Κυκλώματα και τον Αδαμαντιάδη στην Πυρηνική Τεχνολογία. Στο δεύτερο εξάμηνο πάλι ο Γαλανός στις Ηλεκτρικές Μηχανές και την Παραγωγή Μεταφορά και Διανομή Ηλεκτρικής Ενέργειας, ο Κοκκινάκης στις Ενσύρματες Τηλεπικοινωνίες, ο Δεληγιάννης από την Φυσική στα Ψηφιακά Ηλεκτρονικά Κυκλώματα, ο Αγουρίδης στα Αναλογικά Ηλεκτρονικά Κυκλώματα και ο Νίκολης στις Στοχαστικές Μεταβλητές και Σήματα. Στο τέταρτο έτος είχα τον καλύτερο βαθμό μου και νομίζω ότι πήρα και υποτροφία αν θυμάμαι καλά.

Στο πέμπτο έτος 1973-74 και στο πρώτο εξάμηνο πρέπει να εμφανίστηκε και ο Μακιός με τα Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα, ο Αλεξανδρίδης με τους Ψηφιακούς Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές, ο Γραμματικός με τον Αυτόματο Ελεγχο, ο Κοκκινάκης με την Αυτόματη Τηλεφωνία και ο Γαλανός με την Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας. Στο δεύτερο εξάμηνο εμφανίστηκε ο Τζαφέστας με τα Ψηφιακά Συστήματα, ο Γραμματικός πάλι με Αυτόματο Ελεγχο, ο Κοκκινάκης με την Επιχειρησιακή Ερευνα, ο Γαλανός με την Ηλεκτρική Οικονομία και ο Νίκολης με την Θεωρία Πληροφοριών.  Κάπως έτσι πρέπει να κύλισαν τα εκπαιδευτικά μέχρι να τελειώσουμε τα μαθήματα. Δυστυχώς πολύ λίγα πράγματα πήρα μαζί μου από τις προπτυχιακές σπουδές όταν εγκατέλειψα την Πάτρα πολλά χρόνια αργότερα και έτσι είναι αδύνατο να έχω λεπτομερή ανάλυση ιδιαίτερα στο ποιος έκανε τι. Στο τελευταίο έτος σπουδών ήταν και η διπλωματική εργασία για την οποία θα μιλήσουμε χωριστά.

Όταν τελειώσαμε τις σπουδές μας είχε σχηματισθεί και ο βασικός κορμός των καθηγητών μας που ήταν άλλοι προσιτοί και άλλοι απρόσιτοι, άλλοι σεβαστοί και άλλοι απωθητικοί ανάλογα με τον τρόπο του ο καθένας. Στην πρώτη Ομάδα των προσιτών και σεβαστών θα τοποθετούσα τους Μακιό, Κοκκινάκη και Γαλανό και στην δεύτερη τους Νίκολη, Γραμματικό, Τζαφέστα και Αλεξανδρίδη. Από τους Επισκέπτες τόσο ο Αγουρίδης όσο και ο Αδαμαντιάδης ήταν εξαιρετικοί. Από τους καθηγητές της Φυσικομαθηματικής Σχολής έχω καλές αναμνήσεις από τον Τσάγκα και τον Δεληγιάννη, αδιάφορες από τον Γαληνό και τον Γούδα, αρνητικές από τον Θεοδοσίου και τον Ντόκα και ουδέτερες από τον Ρούσσα. Ο Λέφας πήγε στους μηχανολόγους και δεν μπορώ να τον κρίνω αν και μου φαινόταν πολύ μπακάλης.

Τα τελευταία χρόνια των σπουδών απομακρυνθήκαμε εντελώς από την πόλη της Πάτρας και το Παράρτημα της Κορίνθου στο οποίο παρέμενε ο βασικός κορμός των μαθημάτων των πρώτων ετών και περισσότερο εκείνα της Φυσικομαθηματικής Σχολής. Εμείς ανεβοκατεβαίναμε στο Ρίο και δεν ήταν λίγες οι φορές που με το ζόρι προλαβαίναμε το τελευταίο λεωφορείο και κάποτε έπρεπε με τα πόδια να κατεβούμε κάτω στον δρόμο που περνούσε το λεωφορείο του Ρίου.

Μόλις τελειώσαμε το δεύτερο έτος άρχισαν και οι αλλαγές κατοικίας. Στην Σαρανταπόρου χαμηλά στο λιμάνι μείναμε στο Τρίτο έτος με τον Μιχάλη και τον Νίκο για να αλλάξουμε πάλι στα δύο τελευταία χρόνια οι ίδιοι συγκάτοικοι στα ψηλά της Σαρανταπόρου στον τελευταίο όροφο πολύ πιο βολικά, πάνω στην διαδρομή του λεωφορείου με το Ρίο, αλλά μακριά από το κέντρο, πιο μακριά από τους άλλους της παρέας. Κάπου στο τέταρτο ή πέμπτο έτος άνοιξε και Φοιτητική Λέσχη σε ένα ενοικιασμένο κτίριο κάπου στο κέντρο όχι μακριά από την Γούναρη και μάλιστα ψηλά ψηλά, κοντά στα Ψηλαλώνια και την πλατεία Ομονοίας. Ετσι για να φάμε έπρεπε να ταξιδέψουμε αλλά νέοι είμαστε και περπατούσαμε αρκετά.

Η μόνη φωτογραφία από την τάξη που έχω. Σίγουρα από το τελευταίο έτος στο μικρό αμφιθέατρο.