Αναμνήσεις από το παρελθόν

Από τα στοιχεία που βρήκα (εκλογικός κατάλογος θάσου 1915) και από τις προφορικές διηγήσεις των τελευταίων επιζώντων συγγενών οι γνωστοί μου πρόγονοι γεννήθηκαν στα μέσα του 19 ου αιώνα στο Καζαβίτι. Ο πατέρας μου προέρχεται από τις οικογένειες Κυραναστάση (πρώην Αναστασίου)   και Παπανθίμου ενώ η μητέρα μου από τις οικογένειες Εξηντάρη και Στενού (πρώην Δούκα). Στον εκλογικό κατάλογο υπάρχουν στοιχεία ηλικίας και επαγγέλματος όλων των ανδρών. Οι προερχόμενοι από την πλευρά του πατέρα μου αναφέρονται ως κτηματίες ενώ από την πλευρά της μητέρας μου ο ένας   (Εξηντάρης) αναφέρεται ως κτηματίας και ο άλλος (Στενός και αρχικώς Δούκας) ήταν χασάπης. Από αυτά που έχω διαπιστώσει ο πατέρας της γιαγιάς Μαρούδας ήταν μορφωμένος με αυτοδιδασκαλία από τον πατέρα του παπα-Ανθιμο (εξού και το επώνυμο) και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δάσκαλος αρχικά και βοηθός δάσκαλος στην συνέχεια στα τέλη του 18 ου και στις αρχές του 19 ου αιώνα στο σχολείο του Μεγάλου Καζαβητίου. Ο παππούς μου Γιώργος εργ

Το καλοκαίρι πέρασε ήσυχα με προσοχή, χωρίς ευτυχώς απρόοπτα αλλά η επόμενη περίοδος που άρχιζε από το φθινόπωρο ήταν ακόμα χειρότερη και δύσκολη. Στις αρχές Σεπτεμβρίου ήρθε στα χέρια μου ένα μικρό βαλιτσάκι που βρέθηκε παρατημένο στο υπόγειο του Παπανθυμαίϊκου του Πρίνου γεμάτο με ρολλά φίλμ και αρκετές εκτυπωμένες φωτογραφίες από τα φίλμ αυτά. Τόσο ο Δημητράκης όσο και ο αδελφός του Γιώργος Παπάνθιμος ήταν φωτογράφοι και από ότι κατάλαβα το βαλιτσάκι ξεχάστηκε στον Πρίνο και γιαυτό διασώθηκε. Υπήρχαν πολλές χιλιάδες άλλες φωτογραφίες αλλά τα φίλμ καταστράφηκαν γιατί τότε δεν σκέφτηκε κανείς ότι θα ήταν χρήσιμα στην αποτύπωση της ιστορίας. Ανέλαβα να εξετάσω πως θα μπορούσα να ψηφιοποιήσω ολόκληρο το αρχείο στην κατάσταση που ήταν. Ειχα μηδενική εμπειρία από ψηφιοποίηση φίλμ και μάλιστα διαφόρων μεγεθών και σε πολύ κακή κατάσταση, με μόνη βοήθεια το διαδίκτυο και τις πηγές του. Κατέληξα στο σκάνερ που θα μπορούσε να βοηθήσει, το αγόρασα παραγγέλνοντάς το αλλά έκανα ένα βασικό λ

Το φθινόπωρο του 2019 ξεκίνησε με ένα καλό νέο. Ο Βαγγέλης προσλήφθηκε αναπληρωτής στην Θάσο πριν από τον Οκτώβριο κιόλας. Παραγγείλαμε αντλία θερμότητας για θέρμανση και ζεστό νερό και ο ηλεκτρολόγος έκανε την πρόσθετη εγκατάσταση τροφοδοσίας αφού αυξήσαμε την παροχή της ΔΕΗ. Η αντλία εγκαταστάθηκε αρχές Δεκεμβρίου και αρχίσαμε να έχουμε ήσυχη και πιο φθηνή θέρμανση. Στα τέλη Νοεμβρίου η Θάσος δέχθηκε τεράστιες ποσότητες βροχής και πλημύρισε σχεδόν παντού σε βαθμό που ούτε στο χωριό δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε. Ένα απόγευμα πήγα την Φωτεινή στην ξαδέρφη της στις 4 το απόγευμα χωρίς ίχνος προβλήματος και όταν πήγα να την πάρω κόντεψα να μείνω με το αυτοκίνητο στην πλημυρισμένη παραλιακή με μισό μέτρο νερό και αφού πέρασα στο κέντρο δεν μπορούσαμε να βρούμε δρόμο για να επιστρέψουμε σπίτι. Ολοι οι λάκοι είχαν ξεχειλήσει και γέμιζαν δρόμους και περιφερειακό με λάσπες, νερό, ξύλα, πέτρες και μπάζα. Είδαμε και πάθαμε να επιστρέψουμε μια ώρα μετά στο σπίτι όπου έπρεπε να αδειάζουμε

Ο Βαγγέλης την χρονιά αυτή (2018-19) πήγε στην άλλη άκρη της Ελλάδας στην Κέρκυρα πριν ακόμα φύγουμε για Βιέννη. Στο ΙΟΛΗ οι συνήθεις εργασίες της περιόδου φέτος ήταν ανακατασκευές ορισμένων μπάνιων με αφαίρεση των μπανιερών και αντικατάσταση σε καμπίνες με ντούς αλλά και εσωτερική μόνωση του τυφλού τοίχου του ισογείου. Ταυτόχρονα διαχωρίσαμε το μεγάλο σαλόνι του ισογείου με συρόμενες τζαμένιες πόρτες ώστε ο χώρος να γίνει κατοικήσιμος τον χειμώνα. Φυσικά μεταφερθήκαμε πάλι στο μικρό διαμέρισμα της Λίνας για να βγάλουμε τον χειμώνα και να είμαστε κοντά για να προσέχουμε την Κατερίνα. Ο Γιάννης έφυγε στην Καβάλα τον Νοέμβριο και εμείς την συνήθη διαδρομή πάνω κάτω και πέρα δώθε. Η Φωτεινή δεν αισθάνεται καλά με τα πόδια της και μετά από ψάξιμο και εξετάσεις βρήκαμε ως ασθένεια τροχαντηρίτιδα. Η πολλή κούραση τώρα βγαίνει σιγά σιγά και οι σκάλες είναι από δύσκολες ως απαγορευτικές. Πρέπει να μεταφερθούμε στο ισόγειο στο μέλλον. Μετά από περιπλανήσεις καταλήγουμε στο Ιατρείο Πόνου της