Αναμνήσεις από το παρελθόν

B λέποντας σαν Υπεύθυνος του Υπολογιστικού Κέντρου τις δυνατότητες και τα προβλήματά του ο Καθηγητής μας προχώρησε στην υλοποίηση ενός άλλου project που ήταν η αγορά πιο ευέλικτων υπολογιστικών συστημάτων που θα χρησιμοποιούνταν μόνο από το εργαστήριό του. Ο βασικός στόχος ήταν η ευχρηστία, η αποφυγή ειδικών συνθηκών λειτουργίας με εξειδικευμένους χειριστές και η εγκατάσταση μέσα στο εργαστήριο. Κάπως έτσι μας προέκυψε ο HP 9830 B που ήταν κάτι ανάμεσα σε Calculator και Computer . Η δομή του με ενσωματωμένα στην κεντρική μονάδα οθόνης μιας γραμμής , θερμικού εκτυπωτή, πληκτρολόγιου και μαγνητικής ταινίας κασετοφώνου ήταν μοναδική για την εποχή που εμφανίστηκε το 1976 σαν εξέλιξη του 9830Α (1972) με αύξηση της αρχικής μνήμης των 4Κ σε 32Κ. Εκείνο που δεν φαινόταν από την πρώτη ματιά ήταν το συρταράκι με τις ROM στο πλάϊ που έδινε τα πολλά πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες να κάνει πολλά πράγματα που δεν χωρούσαν στην μνήμη του. Υποθέτω ότι πρέπει να εμφανίστηκε στο εργαστήριο στ

Η επιστροφή από τον στρατό δημιούργησε αυτομάτως και ελπίδες διορισμού σε θέση βοηθού οπότε θεωρητικά θα έφευγε το άγχος της επιβίωσης και θα μπορούσα να αφοσιωθώ περισσότερο στον στόχο του διδακτορικού. Από την αρχή του 1976 στην ομάδα του εργαστηρίου είχε προστεθεί και ο παλιός συγκάτοικος Νίκος Βοβός που είχε επίσης τελειώσει με το μεταπτυχιακό στο UMIST αλλά και την στρατιωτική θητεία και είχε μπεί και αυτός στην ομάδα που ασχολούνταν με τα συστήματα μεταφοράς με συνεχές ρεύμα. Κάπου τότε πρέπει να αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τα ηλεκτρικά κινητήρια συστήματα με κυκλομετατροπείς για τα οποία πολύ λίγες εργασίες μπόρεσα να βρώ στα περιοδικά της ΙΕΕΕ και έτσι σχημάτισα την εντύπωση ότι δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς λόγω της πολυπλοκότητάς τους. Το κουβέντιασα με τον καθηγητή ο οποίος δεν είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο αντικείμενο αλλά δεν είχε αντίρρηση να το κάνω παίρνοντας το ρίσκο να προχωρήσω μόνος μου. Φυσικά μόνο μετά το φθινόπωρο του 1976 άρχισα να ασχολούμαι ενώ ο Χρήστ

Οσο και να φαίνεται περίεργο στον στρατό πήγα δυό φορές αντί για μία και καλή. Ούτε η πρώτη ούτε και η δεύτερη ήταν ιδιαίτερα δύσκολες, αλλά η πρώτη ήταν κάπως… Τέλος του Μάρτη το οροπέδιο της Τρίπολης και ιδιαίτερα το κέντρο κατάταξης του πεζικού με τα παμπάλαια κτίρια το 1976, δεν ξέρω πως είναι τώρα, είχε κρύο ακόμα, πολύ κρύο αν και φαντάζομαι ότι η προηγούμενη σειρά θα ζορίστηκε περισσότερο. Η παρέα του εργαστηρίου είχε φύγει όταν παρουσιαστήκαμε εμείς αλλά βρήκα εκεί άλλους τρείς από το πανεπιστήμιο στην ίδια κατάσταση με μένα και αρκετά περισσότερους από το εξωτερικό με αποτέλεσμα οι τριμηνίτες να είναι αρκετά μεγάλη ομάδα. Δεν θυμάμαι ιδιαίτερα καψόνια τις πρώτες μέρες εκτός από καμιά αγγαρεία στα μαγειρεία, μάλλον υπήρχε αρκετός κόσμος και οι δουλειές μοιραζόταν. Τις πρώτες μέρες ήταν δύσκολα γιατί έπρεπε κάπως να προσαρμοστούμε και να ομογενοποιηθούμε και υπήρχε κάθε καρυδιάς καρύδι αλλά όπως και να το κάνουμε οι παρέες ήταν μεταξύ ομοίων. Μπαίναμε στο μάτι όμως ορισμένων «