Αναμνήσεις από το παρελθόν

Ημουνα πολύ μικρός όταν πρωτοάκουσα την λέξη και φυσικά δεν κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Ρώτησα ξανά και η μάνα μου έδειξε με το χέρι της αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω τι είναι μέσα από τους φουντωμένους θάμνους και τα δέντρα που φύτρωναν στις πλαγιές του. Τα παλιά τα χρόνια κυκλοφορούσαν μύθοι για φαντάσματα και παρόμοια που περνούσαν από στόμα σε στόμα χωρίς σοβαρή βάση αλήθειας αλλά σκόπιμα δημιουργούσαν ιστορίες με σκοπό την αποφυγή της προσέγγισης των άλλων. Θα πρέπει να πήγαινα στο Δημοτικό όταν με πήρε ο πατέρας μου απ’ το χέρι και περάσαμε από το Λαγκάδι αλλά λίγο πιο ψηλά από το σπίτι μας και πήγαμε απέναντι στην Αμπολάδα από όπου αντίκρυσα το σπίτι μας και είδα την πλαγιά που κατέβαινε απότομη χωρίς να μπορώ να δώ το πιο χαμηλό σημείο. Ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε εκεί κάτω και μου διηγήθηκε μια ιστορία από τα δικά του παιδικά χρόνια. Ετσι έμαθα ότι εκεί κάτω υπήρχαν τρία πράγματα… τα πετρολάκκια, μια γλίστρα και ένας Οβρός αλλά και πάλι δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήτα

Η επιστροφή από τις διακοπές του καλοκαιριού δεν έφερε κάτι καινούριο στην εξέλιξη της πορείας του διδακτορικού μέχρι ένα Σαββατόβραδο στα μέσα του Οκτώβρη του 1979 που ήρθε στο μυαλό μου η ιδέα που έλειπε και δεν την είχε ακόμα σκεφτεί άλλος την ώρα που έπεφτα να κοιμηθώ. Η απλότητά της με εξέπληξε, την έγραψα σε δυό τρείς γραμμές και έπεσα ξερός για ύπνο. Την άλλη μέρα Κυριακή πρωϊ αρπάζω το αυτοκίνητο μόλις ξύπνησα και καρφί στον 9845Β για να την δοκιμάσω στην απλή τριπαλμική ομάδα του κυκλομετατροπέα που είχε τρείς διακόπτες θυρίστορ όλους κι όλους. Σε μια δυό ώρες είχα φτιάξει το πρόγραμμα εξομοίωσης, το έτρεξα, διόρθωσα τα λάθη και ώ του θαύματος στην οθόνη άρχισα να βλέπω τις καμπύλες που έπρεπε για όλες τις μεταβλητές που ανέμενα από την θεωρία και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ σε σχέση με ότι είχα κάνει τα προηγούμενα τρία χρόνια. Το μεσημέρι τα παράτησα και πήγα για φαγητό στην Λέσχη με μια όρεξη και μια πείνα που δεν είχα ποτέ άλλοτε! Συνέχισα μετά το φαγητό ολοκληρώνοντας την πρ

Από τις σύντομες αλλά σημαδιακές διακοπές του καλοκαιριού του 1978 στην Θάσο επέστρεψα αποφασισμένος να κάνω ότι μπορώ για να ξεκολλήσω από το σημείο αδράνειας που βρισκόμουν. Είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι, είχαν περάσει τρία χρόνια από την αρχή, όλοι οι άλλοι στο εργαστήριο είχαν τελειώσει και είχαν παρουσιάσει τα διδακτορικά τους, είχαν   δημοσιεύσει σχεδόν όλα τα αποτελέσματά τους και είχαν σταδιακά τελειώσει ή τελείωναν και με το εξάμηνο της εφεδρικής στρατιωτικής υπηρεσίας. Εξακολουθούσα να μοιράζω τον χρόνο μου μεταξύ Πανεπιστημίου και ΚΑΤΕΕ μια και οι 11 ώρες ωρομίσθιας διδασκαλίας εκεί και οι δύο μέρες που αφιέρωνα ήταν απαραίτητες για το αυτοκίνητο που μου είχε γίνει εμμονή. Ο φίλος μου ο Στέλιος με βοήθησε να το αγοράσω φθηνότερα από την Θεσσαλονίκη, έβγαλε και τις πινακίδες εκεί και μου το κατέβασε στην Πάτρα τον Νοέμβριο του 1978. Νωρίτερα είχα αφιερώσει αρκετές ώρες σε μαθήματα οδήγησης, πήρα και το δίπλωμα χωρίς προβλήματα κάπου τον Οκτώβριο με αποτέλεσμα από τον Δεκ