Αναρτήσεις

Φωτογραφία

Πρωτομαγιά στο Δασύλλιο με τον φακό του Δημητράκη Παπάνθιμου

-
Πρωτομαγιά στο Δασύλιο... Με την φωτογραφική μηχανή του Δημητράκη Παπάνθιμου. Η αλήθεια είναι ότι πολύ αμυδρά θυμάμαι τον εαυτό μου σαν μικρό παιδί στο Δασύλλιο και μάλιστα Πρωτομαγιά. Τον θυμάμαι βέβαια αργότερα στα χρόνια της δεκαετίας του 1960 όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο αλλά κυρίως τον θυμάμαι εκεί πολύ καλά τα καλοκαίρια. Οταν βρέθηκε στα χέρια μου το φωτογραφικό αρχείο του θείου μου άρχισαν να ζωντανεύουν οι όποιες μνήμες κρυβόταν στο βάθος του μυαλού μου, τον καιρό που το μόνο που υπήρχε στην περιοχή ήταν ένα μισογκρεμισμένο και καμμένο κτίριο που όπως μου είπαν οι γονείς μου ήταν εκεί από την περίοδο της κατοχής. Φυσικά εκείνα τα χρόνια η περιοχή ήταν ένας βάλτος που όταν έβρεχε αρκετά πλημύρριζε εντελώς και η πρόσβαση από τις Καλύβες ήταν δύσκολη και μόνο από την πλευρά της Σκάλας εκτός από κάποια μονοπάτια που λίγοι τα γνώριζαν και λιγότεροι τα χρησιμοποιούσαν. Αργότερα μετά τον πόλεμο ανοίχτηκαν τα αποστραγγιστικά κανάλια που ξεκινούσαν από την Σκάλα και έφταναν ως το
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Χειρουργικές εμπειρίες ζωής

-
Εικόνα
  Κάθε άνθρωπος λίγο πολύ θα έχει στη διάρκεια της ζωής του ανάλογες εμπειρίες, οι περισσότερες από τις οποίες θα έχουν αίσια έκβαση. Κάπως έτσι και εγώ μέχρι τώρα. Ελπίζω... Οταν ήμουν μικρός την νύχτα ροχάλιζα σαν τρένο, αρρώσταινα πολύ συχνά το χειμώνα και μόλις πήρα λίγο τ’ απάνω μου κατευθείαν στην Καβάλα στην κλινική του Ποδαρόπουλου. Τι ακριβώς μου έκαναν δεν το κατάλαβα γιατί με νάρκωσαν αλλά όταν ξύπνησα αισθανόμουν ένα πόνο στο λαιμό, δεν τολμούσα να μιλήσω σαν φοβιτσιάρης που ήμουν, κάπου έπρεπε να φτύνω και μόλις έβλεπα τα σάλια μου να είναι κάπως κοκκινωπά με έπιανε τρόμος... αλλά ευτυχώς δεν κράτησε πολύ η ιστορία και γρήγορα ...τα περασμένα ξεχασμένα. Το ροχαλητό κόπηκε με το μαχαίρι, οι πυώδεις υπερτροφικές αμυγδαλές εξαφανίστηκαν αλλά τα κρεατάκια που κι αυτά δεν ήταν μικρά μου βούλωναν συχνά την μύτη με το παραμικρό συνάχι. Οσο όμως μεγάλωνα ευτυχώς δεν μεγάλωναν και αυτά μαζί μου οπότε αργότερα έπαψαν να με ενοχλούν. Στη συνέχεια ήμουν πολύ τυχερός και για ξανα
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Το ραφείο

-
Εικόνα
Αρκετά τα ραφεία της οικογένειας αφού δύο θείες μου ασχολήθηκαν με το επάγγελμα. Πρώτη διδάξασα η θεία Αννα που έμαθε την τέχνη της μοδιστρικής στον Βόλο την δεκαετία του 1930 από τον ξακουστό τότε μεγάλο μόδιστρο Τσομπανέλη. Η ίδια την δίδαξε στην μικρότερη αδελφή της Αλεξάνδρα που δούλεψε αρχικά μαζί της ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 στον Πρίνο και στη συνέχεια στην Καβάλα. Και οι δυό αφοσιώθηκαν σ’αυτό αποκλειστικά και εγώ όλο και τα γυρόφερνα είτε σαν μικρός στον Πρίνο ή σαν μεγαλύτερος στην Καβάλα. Και οι δυό χωρίς παιδιά και εμένα που ήμουν το μόνο πιτσιρίκι του σπιτιού που τριγυρνούσε με αγαπούσαν και με πρόσεχαν ιδιαίτερα. Το ραφείο στο Καζαβίτι δεν το πολυπρόλαβα αλλά το ραφείο στις Καλύβες το θυμάμαι καλύτερα. Εκεί αρχηγός ήταν η θεία Αννα και υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες κυρίως από το καλοκαιρινό. Φυσικά τα ραφεία της Καβάλας τα θυμάμαι πολύ καλύτερα αφού ήμουν μεγαλύτερος και μάλιστα το τελευταίο το πρόλαβαν και τα παιδιά μου. Το ραφείο του Καζαβητιού όμως ήταν μα
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Η γειτονιά μου στις Καλύβες

-
Εικόνα
Η καλύβα μας ήταν στο πιό κεντρικό σημείο του χωριού εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 60 και λίγο πολύ τους ήξερα και με ήξεραν όλοι. Μέχρι πριν από 25 χρόνια που έμεναν εκεί ακόμα οι γονείς μου και εγώ μπαινόβγαινα τακτικά στο σπίτι δεν υπήρχαν σοβαρές αλλαγές... από κεί και πέρα μέχρι που αποφάσισα να ξαναφτιάξω το πατρικό μου σπίτι και έδιωξα τον τελευταίο τζαμπατζή ενοικιαστή έχασα κυριολεκτικά τον λογαριασμό. Πίσω από την καλύβα υπήρχε ο κήπος και ακόμα πιό πίσω η αχυρώνα για τα ζωντανά. Πρώτος γείτονας στο ίδιο σπίτι ήταν ο μπαρμπα Βαγγέλης ο Τριανταφυλίδης που είχε το μαγαζί με τα υφάσματα κάτω από το υπνοδωμάτιό μας αλλά ήταν μεγαλούτσικος και αργότερα το άφησε και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον τουρισμό στο Δασύλιο φτιάχνοντας το ξενοδοχείο Μεγάλο Πεύκο το οποίο δείχνει εγκατελειμμένο τελευταία. Μετά από αυτόν κανείς άλλος δεν θυμάμαι να το χρησιμοποίησε όσο θυμάμαι. Για κάποιον καιρό το παλιό ραφείο της θείας στο ισόγειο το χρησιμοποιούσε ως αποθήκη η Αγλαϊτσα Καπετάν Κώ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα