Η ζωή στο Καζαβίτι στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα
Οταν ήμουν πολύ μικρός και πριν να πάω στο σχολείο η γιαγιά και η θεία Αννα ήταν αυτές που με συντρόφευαν όταν οι γονείς μου έλειπαν στις διάφορες αγροτικές εργασίες. Για να με κρατάνε ήσυχο φρόντιζαν να μου διηγούνται παραμύθια και ιστορίες από τα παλιά. Εγώ άνοιγα τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα και ξεχνιόμουν προσπαθώντας να καταλάβω τι μου έλεγαν. Από τα αγαπημένα θέματα της γιαγιάς Μαρούδας ήταν να διηγείται τι πέρασε στη ζωή της όταν μικρό κορίτσι γύρω στα δεκαοχτώ έφυγε από το δικό της σπίτι και πήγε στην πεθερά της όπου ανέλαβε και την γηροκόμιση των ζόρικων πεθερικών της στην αρχή του προηγούμενου αιώνα. Το πράγμα γινόταν ακόμα δυσκολότερο γιατί έπρεπε να τα παλεύει όλα μόνη της αφού ο άνδρας της που ήταν δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος έλειπε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην Καβάλα όπου δούλευε ως καπνεργάτης. Με βάση τις διηγήσεις τους τότε και αργότερα, τις δικές μου εμπειρίες σαν παιδί στο περιβάλον του χωριού και τους συνειρμούς από την μελέτη των φωτογραφικών αποτυπώ