Αναμνήσεις από το παρελθόν

Αρκετά τα ραφεία της οικογένειας αφού δύο θείες μου ασχολήθηκαν με το επάγγελμα. Πρώτη διδάξασα η θεία Αννα που έμαθε την τέχνη της μοδιστρικής στον Βόλο την δεκαετία του 1930 από τον ξακουστό τότε μεγάλο μόδιστρο Τσομπανέλη. Η ίδια την δίδαξε στην μικρότερη αδελφή της Αλεξάνδρα που δούλεψε αρχικά μαζί της ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 στον Πρίνο και στη συνέχεια στην Καβάλα. Και οι δυό αφοσιώθηκαν σ’αυτό αποκλειστικά και εγώ όλο και τα γυρόφερνα είτε σαν μικρός στον Πρίνο ή σαν μεγαλύτερος στην Καβάλα. Και οι δυό χωρίς παιδιά και εμένα που ήμουν το μόνο πιτσιρίκι του σπιτιού που τριγυρνούσε με αγαπούσαν και με πρόσεχαν ιδιαίτερα. Το ραφείο στο Καζαβίτι δεν το πολυπρόλαβα αλλά το ραφείο στις Καλύβες το θυμάμαι καλύτερα. Εκεί αρχηγός ήταν η θεία Αννα και υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες κυρίως από το καλοκαιρινό. Φυσικά τα ραφεία της Καβάλας τα θυμάμαι πολύ καλύτερα αφού ήμουν μεγαλύτερος και μάλιστα το τελευταίο το πρόλαβαν και τα παιδιά μου. Το ραφείο του Καζαβητιού όμως ήταν μα

Η καλύβα μας ήταν στο πιό κεντρικό σημείο του χωριού εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 60 και λίγο πολύ τους ήξερα και με ήξεραν όλοι. Μέχρι πριν από 25 χρόνια που έμεναν εκεί ακόμα οι γονείς μου και εγώ μπαινόβγαινα τακτικά στο σπίτι δεν υπήρχαν σοβαρές αλλαγές... από κεί και πέρα μέχρι που αποφάσισα να ξαναφτιάξω το πατρικό μου σπίτι και έδιωξα τον τελευταίο τζαμπατζή ενοικιαστή έχασα κυριολεκτικά τον λογαριασμό. Πίσω από την καλύβα υπήρχε ο κήπος και ακόμα πιό πίσω η αχυρώνα για τα ζωντανά. Πρώτος γείτονας στο ίδιο σπίτι ήταν ο μπαρμπα Βαγγέλης ο Τριανταφυλίδης που είχε το μαγαζί με τα υφάσματα κάτω από το υπνοδωμάτιό μας αλλά ήταν μεγαλούτσικος και αργότερα το άφησε και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον τουρισμό στο Δασύλιο φτιάχνοντας το ξενοδοχείο Μεγάλο Πεύκο το οποίο δείχνει εγκατελειμμένο τελευταία. Μετά από αυτόν κανείς άλλος δεν θυμάμαι να το χρησιμοποίησε όσο θυμάμαι. Για κάποιον καιρό το παλιό ραφείο της θείας στο ισόγειο το χρησιμοποιούσε ως αποθήκη η Αγλαϊτσα Καπετάν Κώ