Αναμνήσεις από το παρελθόν

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από τον πατέρα μου τον καιρό που αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση και αποδόθηκε τιμητική σύνταξη σε όσους συμμετείχαν σε αντιστασιακές οργανώσεις. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Στις 12 Δεκεμβρίου 1943 ένα τμήμα του ΕΛΑΣ πέρασε από Χαλκιδική στο Μοναστήρι Βατοπεδίου για να πάρει τους χωροφύλακες και τον Ενωμοτάρχη από τον Σταθμό Χωροφυλακής. Ηταν οργανωμένοι δυό κρητικοί χωροφύλακες οι οποίοι διευκόλυναν την κατάληψη του σταθμού. Εγώ ο Κυραναστάσης Ιωάννης μαζί με τον αδελφό μου Φίλιππα και τον Κώστα Τυρολόγο βρισκόμασταν στο Αγιο Ορος αφού φύγαμε από την Θάσο για να μην μας πάρουν οι Βούλγαροι για αναγκαστική εργασία στην Βουλγαρία. Στο μοναστήρι εγώ εργαζόμουν ως μάγειρας στο μοναστήρι, ο Φίλιππας εργαζόταν στο Αρχονταρίκι και ο Κώστας ως μάγειρας στο νοσοκομείο του μοναστηριού. Ακολουθήσαμε οικιοθελώς εκείνο το τμήμα του ΕΛΑΣ.   Μετά από πορεία 48 ωρών φθ

Από τα δώδεκα που άρχισα να λείπω από το χωριό, οι διακοπές των γιορτών και του καλοκαιριού ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ξεκούραση αλλά και επιστροφή στην θαλπωρή της οικογένειας και των αγαπημένων τόπων και τοπίων. Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές σπάνια ήταν διακοπές ξεκούρασης γιατί πάντα ήταν δεμένες και αξεχώριστες από τον αγώνα και την αγωνία της ελαιοσυλλογής, οπότε εκτός από την οικογενειακή επανένωση, ο συνήθως άσχημος καιρός, το κρύο σπίτι και η καθημερινή δουλειά δεν έκαναν την διαμονή ιδιαίτερα ευχάριστη. Οι διακοπές του Πάσχα όμως μαζί με τις πολλές γιορτές , ο ανοιξιάτικος καιρός και η σχετικά καλή θερμοκρασία, η απουσία υποχρεωτικής και απαιτητικής εργασίας στο ύπαιθρο, η παρουσία όλων σχεδόν των συγγενών που επέστρεφαν να γιορτάσουν την Ανάσταση και τις συχνά συνεπακόλουθες γιορτές και πανηγύρια του Αϊ Γιώργη και της Πρωτομαγιάς ήταν άλλο πράγμα. Ετσι, το Σάββατο του Λαζάρου, το φέρρυ μπώτ έβγαζε στην Σκάλα ένα σωρό μαθητές και φοιτητές που παίρνοντας το λε